رنگ مو فانتزی صورتی بدون دکلره

رنگ مو فانتزی صورتی بدون دکلره : او پاره شد و با رسیدن به عقب، خز سبکی را دور گردنش کشید. “امیدوارم حوصله ات نکرده باشم، اِد. این در ذهن من است، زیرا امشب داستان را تعریف می کند. من برای امشب نامزدی انجام دادم.

رنگ مو : اِد، اما درست است. او زندگی من را پر نمی کند . من او را با تمام وجودم دوست دارم، اما وقتی یک بعدازظهر از او مراقبت کنم، متوجه می شوم. آنقدر عصبی هستم که می‌خواهم فریاد بزنم. بعد از دو ساعت شروع به دعا کردن برای لحظه‌ای که پرستار از در وارد می‌شود، می‌کنم.» وقتی این اعتراف را کرد، لولا به سرعت نفس کشید و از نزدیک به دوستش نگاه کرد.

رنگ مو فانتزی صورتی بدون دکلره

رنگ مو فانتزی صورتی بدون دکلره : این البته از نقطه نظر سال ۱۹۲۵ گفته می شود. در آن روزها تأثیر او کاملاً درست بود. او در حالی که سیگاری را در یک لیموی خسته بیرون می کشید، می گفت: «من سه سال است که ازدواج کرده ام. “بچه فردا دو ساله می شود.

باید یادم باشد که…” او یک مداد طلایی از جعبه‌اش برداشت و روی برگه‌ای عاج نوشت: «شمع‌ها» و «چیزهایی که می‌کشی، با کلاه‌های کاغذی». سپس در حالی که چشمانش را بالا برد، به خانم کار نگاه کرد و تردید کرد. “آیا من به شما چیزی ظالمانه بگویم؟” خانم کار با خوشحالی گفت: سعی کن. “حتی بچه ام هم مرا خسته می کند. این غیرطبیعی به نظر می رسد.

او واقعاً اصلاً احساس غیرطبیعی نمی کرد. این حقیقت بود. هیچ چیز شرورانه ای در حقیقت وجود ندارد. خانم کار بی‌تحرک گفت: «شاید به این دلیل باشد که شما چارلز را دوست ندارید. “اما من دارم! امیدوارم با این همه صحبت چنین برداشتی در شما ایجاد نکرده باشم.” او تصمیم گرفت که اده کار احمق است. “این واقعیت است که من عاشق چارلز هستم که مسائل را پیچیده می کند.

دیشب برای خوابیدن گریه کردم زیرا می دانم که به آرامی اما مطمئناً به سمت طلاق پیش می رویم. این کودک است که ما را با هم نگه می دارد.” اده کار، که پنج سال ازدواج کرده بود، با نگاه انتقادی به او نگاه کرد تا ببیند آیا این یک ژست است یا نه، اما چشمان دوست داشتنی لوئلا غمگین و غمگین بود. “و مشکل چیست؟” اده پرسید. لوئلا با اخم گفت: “این جمع است.” “اول، غذا هست.

رنگ مو فانتزی صورتی بدون دکلره : من یک خانه دار بدجنس هستم و قصد ندارم به یک خانه دار خوب تبدیل شوم. از سفارش دادن مواد غذایی متنفرم و از رفتن به آشپزخانه و زیر و رو کردن برای دیدن جعبه یخ متنفرم. تمیز، و من از اینکه به خدمتکاران وانمود کنم که به کار آنها علاقه مند هستم متنفرم، در حالی که واقعاً هرگز نمی خواهم چیزی در مورد غذا بشنوم تا زمانی که غذا روی میز نیاید.

به اندازه یک دیگ بخار برای من جالب است. این فقط ماشینی است که من آن را نمی فهمم. گفتن “به مدرسه آشپزی” آسان است، همانطور که مردم در کتاب ها انجام می دهند – اما ایده، در زندگی واقعی آیا کسی تا به حال تبدیل به یک مدل می شود مگر اینکه مجبور شود؟” اده بدون تعهد گفت: ادامه بده. “بیشتر بگو.” “خب، در نتیجه خانه همیشه در آشوب است.

خدمتکارها هر هفته می روند، اگر جوان و ناتوان هستند، نمی توانم آنها را آموزش دهم، بنابراین باید آنها را رها کنیم. اگر آنها با تجربه هستند. آنها از خانه‌ای متنفرند که در آن زن به قیمت مارچوبه علاقه زیادی ندارد. “فکر نمی کنم چارلز این را دوست داشته باشد.” “از آن متنفر است. در واقع، او از هر چیزی که من دوست دارم متنفر است. او نسبت به تئاتر ولرم است، از اپرا متنفر است.

رنگ مو فانتزی صورتی بدون دکلره : از رقص متنفر است، از مهمانی های کوکتل متنفر است – گاهی اوقات فکر می کنم از همه چیز خوشایند دنیا متنفر است. یک سال در خانه نشستم یا وقتی چاک در راه بود و در حالی که من از او پرستاری می‌کردم، اهمیتی نمی‌دادم. اما امسال رک و پوست کنده به چارلز گفتم که هنوز آنقدر جوان هستم که بخواهم سرگرمی داشته باشم. او می خواهد یا نه.” او مکث کرد و در حال فکر کردن بود.

من خیلی برای او متاسفم، نمی دانم چه کنم، اِد، اما اگر در خانه بنشینیم، فقط برای خودم متاسفم. و برای اینکه یک چیز واقعی دیگر به شما بگویم، ترجیح می دهم که او این کار را انجام دهد. از من ناراضی باش.” لوئلا نه آنقدر که با صدای بلند فکر می کرد یک مورد را بیان می کرد. او فکر می کرد که بسیار منصفانه رفتار می کند.

قبل از ازدواج، مردان همیشه به او گفته بودند که او “ورزش خوبی است” و او سعی کرده بود این انصاف را در زندگی زناشویی خود ببرد. بنابراین او همیشه دیدگاه چارلی را به همان وضوحی که دیدگاه خود را می دید می دید. اگر او یک همسر پیشگام بود، احتمالاً دوش به دوش شوهرش می جنگید. اما اینجا در نیویورک هیچ دعوای وجود نداشت.

آنها برای به دست آوردن آرامش و اوقات فراغت دور با هم مبارزه نمی‌کردند – او بیشتر از آن چیزی که می‌توانست استفاده کند، از هر کدام برخوردار بود. لولا، مانند هزاران همسر جوان دیگر در نیویورک، صادقانه می خواست کاری انجام دهد. اگر او اندکی پول بیشتر و کمی عشق کمتر داشت، می‌توانست به دنبال اسب یا عشق‌های هول‌انگیز برود. یا اگر اندکی پول کمتری داشتند.

انرژی اضافی او با امید و حتی تلاش جذب می شد. اما چارلز همپلز در این بین بود. آنها از آن طبقه عظیم آمریکایی بودند که هر تابستان در اروپا پرسه می زنند و به آداب و سنن و سرگرمی های کشورهای دیگر به طرز رقت انگیز و غم انگیزی تمسخر می کنند، زیرا آنها هیچ آداب و رسوم یا سنت یا تفریحی برای خود ندارند. این طبقه ای است.

رنگ مو فانتزی صورتی بدون دکلره : که دیروز از پدران و مادرانی که شاید دویست سال پیش زندگی می کردند، سرچشمه گرفت. ساعت چای ناگهان به ساعت قبل از شام تبدیل شده بود. بیشتر میزها خالی شده بودند تا اینکه اتاق به جای شلوغ شدن با صداهای گوشه‌گیر و خنده‌های غافلگیرکننده از راه دور پر شد – در گوشه‌ای پیشخدمت‌ها از قبل میزها را برای شام با سفید پوشانده بودند.

من و چارلز روی اعصاب همدیگر هستیم. در سکوت جدید، صدای لولا با وضوح حیرت آور طنین انداز شد، و او به سرعت آن را پایین آورد. “چیزهای کوچک. او به مالیدن صورتش با دستش ادامه می دهد – همیشه، سر میز، در تئاتر – حتی وقتی در رختخواب است. این من را دیوانه می کند، و وقتی چیزهایی از این دست شروع به عصبانیت شما می کنند، تقریبا تمام می شود.