رنگ مو شامپاینی مرواریدی

رنگ مو شامپاینی مرواریدی : وقتی در نظر بگیریم که همه این سنگریزه‌ها، بی‌شمار به اندازه دانه‌های شن در بیابان، از ریزش آهسته توده‌های سنگ در خطوط ساحلی قدیمی و سواحل رودخانه‌ها به دست آمده‌اند و این تکه‌ها به قطعات کوچک‌تر تبدیل شده‌اند. و اینکه هر کدام از آن‌ها به آرامی چرخیده، گرد شده، و به دور منتقل شده‌اند، ذهن در فکر کردن در طی سال‌های طولانی و کاملاً ضروری گیج می‌شود.

رنگ مو : عصر چند مایل دورتر رفتیم و چادرها را برای شب زدیم. تا اواسط روز بعد، یوفک به گل نشسته بود، و از کف آب نمی توانست بالاتر برود. آقای چفرز که آب تا حدی تازه پیدا شد، لنج را گرفت و دو یا سه مایل جلوتر رفت، جایی که او نیز زمین گرفت، اما در رودخانه ای با آب شیرین. آب گل آلود بود، و اگرچه نهر از نظر اندازه بسیار ناچیز بود، به جز ذوب برف در کوردیلرا، توضیح منشأ آن دشوار بود.

رنگ مو شامپاینی مرواریدی

رنگ مو شامپاینی مرواریدی : در نقطه‌ای که دویدیم، صخره‌های پررنگ و قله‌های شیب‌دار پورفیری احاطه شدیم. فکر نمی‌کنم هرگز نقطه‌ای را ندیده باشم که به اندازه این شکاف صخره‌ای در دشت وسیع، منزوی‌تر از بقیه جهان به نظر برسد. روز دوم پس از بازگشتمان به لنگرگاه، گروهی از افسران و من برای غارت یک قبر قدیمی سرخپوستان که در قله تپه همسایه پیدا کرده بودم، رفتیم.

دو سنگ عظیم، که هر کدام احتمالاً حداقل چند تن وزن دارند، در مقابل طاقچه ای از صخره به ارتفاع حدود شش فوت قرار گرفته بودند. در پایین قبر روی صخره سخت لایه ای از خاک به عمق یک فوت وجود داشت که باید از دشت پایین آورده شده باشد. بالای آن سنگفرشی از سنگ‌های مسطح گذاشته شده بود که روی آن سنگ‌های دیگر انباشته شده بود.

تا فضای بین طاقچه و دو بلوک بزرگ را پر کند. برای تکمیل قبر، سرخپوستان تدبیر کرده بودند که یک قطعه عظیم را از طاقچه جدا کنند و آن را روی شمع پرتاب کنند تا روی دو بلوک قرار گیرد. ما قبر را از دو طرف تضعیف کردیم، اما هیچ اثری و حتی استخوانی پیدا نکردیم. احتمالاً این دومی از مدت‌ها قبل پوسیده شده بود (در این صورت قبر باید از قدمت بسیار بالایی برخوردار بوده باشد)، زیرا من در مکان دیگری چند انبوه کوچک‌تر پیدا کردم که در زیر آنها هنوز تکه‌های بسیار کمی در حال فرو ریختن می‌توان تشخیص داد که متعلق به یک مرد است.

فالکونر بیان می‌کند که در جایی که یک سرخپوست می‌میرد، او را دفن می‌کنند، اما استخوان‌هایش را با دقت بالا می‌برند و می‌برند، بگذارید فاصله آنقدر زیاد باشد تا در نزدیکی ساحل دریا گذاشته شود. فکر می‌کنم این رسم را می‌توان با یادآوری این نکته توضیح داد که، قبل از معرفی اسب‌ها، این سرخپوستان باید تقریباً همان زندگی را داشته باشند که اکنون فوگی‌ها انجام می‌دهند.

و بنابراین عموماً در همسایگی دریا زندگی می‌کردند. تعصب رایج دروغ گفتن در جایی که اجدادشان خوابیده اند، باعث می شود سرخپوستانی که اکنون سرگردان هستند، بخش کمتر فاسد شدنی مردگان خود را به محل دفن باستانی خود در ساحل بیاورند. ۹ ژانویه​ – قبل از تاریک شدن هوا، بیگل در بندر بزرگ و زیبای بندر سنت جولیان، واقع در حدود صد و ده مایلی جنوب پورت دیزایر، لنگر انداخت. هشت روز اینجا ماندیم.

این کشور تقریباً شبیه به کشور پورت دیزایر است، اما شاید نسبتاً عقیم تر است. یک روز یک مهمانی کاپیتان فیتز روی را در یک پیاده روی طولانی دور سر بندر همراهی کرد. ما یازده ساعت بدون مزه آب بودیم و برخی از مهمانی کاملاً خسته بودند. از قله یک تپه (از آنجایی که به خوبی تپه تشنه نامیده می شود) یک دریاچه خوب جاسوسی شد.

و دو نفر از مهمانان با سیگنال های هماهنگ برای نشان دادن اینکه آیا آب شیرین است یا خیر، ادامه دادند. چه ناامید شدیم از یافتن یک گستره نمکی سفید برفی که به شکل عالی متبلور شده بود. مکعبها! ما تشنگی شدید خود را به خشکی جو نسبت دادیم. اما علت هر چه که می‌تواند باشد، در اواخر عصر بسیار خوشحال بودیم که به قایق‌ها برگشتیم.

رنگ مو شامپاینی مرواریدی : اگرچه در تمام مدت بازدیدمان هیچ کجا نتوانستیم یک قطره آب شیرین پیدا کنیم، اما باید مقداری از آن وجود داشته باشد. زیرا به طور عجیبی روی سطح آب نمک، نزدیک سر خلیج، یک کولمبت را پیدا کردم که کاملاً نمرده بود، که باید در حوضچه ای نه چندان دور زندگی می کرد. سه حشره دیگر (یک سینسیندلا، مانند هیبریدا ، یک سیمیندیس، و یک هارپالوس، که همگی در زمین های گل آلود زندگی می کنند که گهگاه از دریا سرریز می شوند)، و یک حشره دیگر که در دشت مرده یافت می شود.

فهرست سوسک ها را تکمیل می کنند. یک مگس خوب (تابانوس) بسیار زیاد بود و با نیش دردناکش ما را عذاب می داد. مگس اسب معمولی که در مسیرهای سایه دار انگلستان بسیار دردسرساز است، متعلق به همین جنس است. ما در اینجا معمایی داریم که اغلب در مورد پشه ها رخ می دهد – این حشرات معمولاً از خون چه حیواناتی تغذیه می کنند؟ گواناکو تقریباً تنها چهارپا خونگرم است و در مقایسه با انبوه مگس به تعداد بسیار ناچیز یافت می شود. زمین شناسی پاتاگونیا جالب است.

متفاوت از اروپا، جایی که به نظر می رسد سازندهای درجه سوم در خلیج ها انباشته شده اند، اینجا در امتداد صدها مایل ساحل، یک ذخایر بزرگ داریم، از جمله بسیاری از پوسته های درجه سوم، که ظاهراً همگی منقرض شده اند. رایج ترین پوسته صدف عظیم الجثه است که گاهی حتی یک فوت قطر دارد. این تخت‌ها توسط سنگ‌های سفید نرم و عجیبی پوشانده شده‌اند.

از جمله گچ بسیار، و شبیه گچ، اما در واقع ماهیتی پوکه دارند. این بسیار قابل توجه است، از اینکه حداقل یک دهم بخش عمده آن از Infusoria تشکیل شده است: پروفسور ارنبرگ قبلاً سی شکل اقیانوسی را در آن مشخص کرده است. این بستر ۵۰۰ مایل در امتداد ساحل و احتمالاً برای مسافت قابل توجهی بیشتر است. در بندر سنت جولیان ضخامت آن بیش از ۸۰۰ فوت است!

این تخت‌های سفید همه جا با توده‌ای از شن پوشیده شده‌اند و احتمالاً یکی از بزرگترین بسترهای زونا در جهان را تشکیل می‌دهند: مطمئناً از نزدیک ریو کلرادو تا بین ۶۰۰ تا ۷۰۰ مایل دریایی به سمت جنوب، در سانتا کروز (رودخانه‌ای کوچک) امتداد دارد. جنوب سنت جولیان) به پای کوردیلرا می رسد. ضخامت آن در نیمی از رودخانه بیش از ۲۰۰ فوت است.

رنگ مو شامپاینی مرواریدی : احتمالاً همه جا به این زنجیره بزرگ گسترش می یابد، سنگریزه های گرد پورفیری از آنجا به دست آمده اند: می توانیم عرض متوسط ​​آن را ۲۰۰ مایل و ضخامت متوسط ​​آن را حدود ۵۰ فوت در نظر بگیریم. اگر این بستر بزرگ از سنگریزه ها، بدون احتساب گل و لای لزوماً ناشی از ساییدگی آنها، در تپه ای انباشته می شد، یک زنجیره کوه بزرگ را تشکیل می داد!