رنگ مو بلوند پلاتینه پادینا

رنگ مو بلوند پلاتینه پادینا : صدایش را بلند می کند: “اگر من بار نداشتم، در مورد کفشی که او در کف پا داشت صحبت کنید! اما او آن را روی چرخ دنده بالایی خود پرید. علیرغم این اطمینان مطمئن، مرد خسته خود را از خود دور می کند، در حین رفتن او را نفرین می کند، مذمت هایی که با تأملات توهین آمیز در صداقت و اعتدال او همراه است.

رنگ مو : اول از روی عمد این کار را می کند و بعد هم نمی تواند صبح کندن خودش را تمام کند، پسر بیچاره. او ده می خواهد. ساعت‌ها برای شکار کک‌هایش، او خیلی سخت‌گیر است؛ و اگر نتواند آن‌ها را پیدا کند، موسیو تمام روز پیپ را دارد. لاموز غرغر می کند: “لعنت به او”. “اگر اونجا بودم از رختخوابش بلندش می کردم!

رنگ مو بلوند پلاتینه پادینا

رنگ مو بلوند پلاتینه پادینا : با چکمه بیدارش می کردم…” کوکون ادامه داد: روز پیش حساب می کردم. هفت ساعت و چهل و هفت دقیقه طول کشید تا از سی و یک حفاری بیرون بیاید. باید پنج ساعت خوب طول بکشد، اما نه بیشتر.» کوکون مرد فیگورهاست. او علاقه عمیقی به دقت در محاسبات ثبت شده دارد، که در حد پرخاشگری است.

در مورد هر موضوعی، او به دنبال آمار می رود، آنها را با صنعت یک حشره جمع می کند، و آنها را به هر کسی که گوش می دهد ارائه می دهد. همین حالا، در حالی که او از چهره‌هایش مانند سلاح استفاده می‌کند، برجستگی‌ها و زوایای تیز و مثلث‌هایی که چهره ناچیز را در جایی که دیسک‌های دوتایی عینک او قرار دارند، تشکیل می‌دهند.

با ناراحتی منقبض شده‌اند. او به پله شلیک (ساخته شده در روزهایی که این خط اول بود) بالا می رود و با عصبانیت سرش را روی جان پناه بلند می کند. لمس نور کمی از نور خورشید سرد که روی زمین می ماند، هم عینک و هم الماسی را که از بینی او آویزان است، می درخشد. و این که پپره نیز در مورد یک فنجان نوشیدنی با ته آن صحبت می کند!

با لوله اش در گوشه، پاپا بلر به دو معنا بخار می کند. لرزیدن سبیل های سنگینش را می بینید. مانند شانه ای است که از استخوان ساخته شده، سفید و آویزان است. می‌خواهی بدانی من چه فکر می‌کنم؟ این مردان شام، کثیف‌ترین سگ‌ها هستند. با نفسی از اطمینان می گوید: “آنها همه عناصر یک کود را در مورد خود دارند.” او با دهان نیمه باز و هوای شهید روی زمین مستعد است.

او با یک چشم محو شده حرکات پپین را دنبال می کند که مانند کفتار به این طرف و آن طرف می چرخد. خشم کینه توزانه آنها از سرگردانان بیشتر و بالاتر می رود. رهبری را بر عهده می گیرد و گسترش می یابد. اینجاست که او وارد می‌شود. با حرکات اشاره‌ای کوچکش، خشم را در اطراف خود تحریک می‌کند. “آه، شیاطین، چی؟ نوع گوشتی که دیروز به سمت ما پرتاب کردند!

در مورد سنگ آهن صحبت کنید! گوشت گاو از یک گاو، آن؟ گوشت گاو از دوچرخه، بله بهتر است! آیا آن را خیلی سریع نجوید، وگرنه دندان های جلوی خود را روی ناخن ها خواهید شکست!» حرص تیرلوآر – به نظر می رسد که او مدیر یک سینمای سیار بود – در مواقع دیگر ما را می خنداند، اما در حال حاضر فقط با یک غرغر در گردش تکرار می شود.

یک بار دیگر، برای اینکه از سفتی غر نزنی، برایت یک چیز نرم و شل و ول می فرستند که برای گوشت می گذرد، چیزی با ظاهر و طعم اسفنج یا ضماد. وقتی آن را می جوی، همان است. مثل یک فنجان آب، نه بیشتر و نه کمتر.» لاموز می‌گوید: «هیچ ماده‌ای ندارد، به روده‌های شما نمی‌چسبد. فکر می‌کنید پر هستید، اما ته مخزنتان خالی هستید.

بنابراین، ذره ذره چشمانتان را برمی‌گردانید. بالا، مسموم به دلیل کمبود روزی.» بیکه با ناامیدی فریاد می زند: “دفعه بعد، من از شما درخواست خواهم کرد که پیرمرد را ببینم و می گویم: “مون کاپیتان”-” بارک می‌گوید: «و من خودم را مریض می‌کنم و می‌گویم «مسیو لو ماژور». “و نکس را دریافت کنید – همه آنها شبیه به هم هستند.

رنگ مو بلوند پلاتینه پادینا : همه در یک گروه تا آن را از گروه خصوصی فقیر خارج کنید.” “من به شما می گویم، آنها می خواهند پوست خود را از سر ما بردارند!” “و براندی هم! ما حق داریم آن را به سنگر ببریم – تا زمانی که در جایی تصمیم گرفته شده باشد – نمی دانم کی یا کجا، اما می دانم – و در سه روزی که داریم. اینجا بودم، سه روز است.

که براندی در انتهای یک چنگال به ما می‌دهند!» “آه، وای!” “اونجا گراب هست!” یک پویلو [یادداشت ۱] را اعلام می کند که در گوشه ای نگاه می کرد. “زمان هم!” و طوفان دشنام ها گویی با جادو متوقف می شود. خشم به رضایت ناگهانی تبدیل می شود. سه مرد خسته‌ی نفس‌گیر، با صورت‌هایشان که اشک‌های عرق می‌ریختند.

چند قوطی بزرگ، یک قوطی پارافین، دو سطل برزنتی و یک سوهان نان را روی زمین گذاشتند. به دیوار سنگر تکیه داده و با دستمال یا آستین صورت خود را پاک می کنند. و من کوکون را می بینم که با لبخند به سمت پپره می رود و با فراموش کردن سوء استفاده ای که به آبروی دیگری کرده بود، دستی صمیمانه به سمت یکی از قوطی های مجموعه که دور پپره را متورم می کند، دراز می کند.

از یک کمربند نجات “چه چیزی برای خوردن وجود دارد؟” پاسخ طفره‌آمیز مرد خسته‌ی دوم است که تجربه به او آموخته است که اعلامیه‌ی منو همیشه تلخی سرخوردگی را برمی‌انگیزد. بنابراین آنها خود را به سوء استفاده از طول و مشکلات سفری که به تازگی به پایان رسانده اند، هول می دهند.

و افرادی هستند که می گویند در آشپزخانه شریک هستند!» و اما او صد هزار بار ترجیح می‌دهد با شرکت در سنگرها باشد، نگهبانی کند و حفاری کند، تا اینکه روزی دو بار در طول شب، با چنین شغلی نان خود را به دست آورد! پارادیس، پس از برداشتن درب شیشه‌ها، دریافت‌کنندگان را بررسی می‌کند و اعلام می‌کند: «دانه‌های کلیوی در روغن، قلدر، پودینگ و قهوه – فقط همین.» “نام دو دیو!” باولز تولاک. “و شراب؟” او جمعیت را احضار کرد.

“بیایید و اینجا را نگاه کنید، همه شما! تشنگی و اخمو، عجله می کنند; و از اعماق وجودشان صدای ناامیدی و ناامیدی به گوش می رسد، “اوه، جهنم!” “پس اون داخل چیه؟” مرد خسته می‌گوید که هنوز عرق کرده و از پایش برای اشاره به سطل استفاده می‌کند. پارادیس می گوید: «بله، اشتباه من، مقداری وجود دارد».

رنگ مو بلوند پلاتینه پادینا : مرد خسته شانه هایش را بالا می اندازد و نگاهی با تمسخر وصف ناپذیر به پارادیس می اندازد – “اکنون شروع می کنی! اگر بینایی ات بد است، لامپ های گیگ خود را روشن کن.” او می‌افزاید: «هر کدام یک فنجان – شاید کمتر – چند سر خنده به من برخورد کرد، از بویا دو بوآس عبور کرد و یک قطره ریخت. “آه!” او با عجله اضافه می کند.