رنگ موی تنباکویی زیتونی بدون دکلره

رنگ موی تنباکویی زیتونی بدون دکلره : می داند که به ندرت می توان حتی برای یک سؤال ساده مانند سیاه یا سفید بودن یک چیز، پاسخی دریافت کرد. به نظر می رسد ایده سیاه یا سفید به طور متناوب ذهن آنها را پر می کند. در مورد این فیوژیان نیز چنین بود، و از این رو به طور کلی غیرممکن بود که با پرسش های متقابل پی ببریم که آیا کسی به درستی هر چیزی را که آنها ادعا کرده بودند درک کرده است یا خیر. بینایی آنها بسیار حاد بود.

رنگ مو : با صحت کامل تکرار کنند و مدتی چنین کلماتی را به خاطر داشتند. با این حال همه ما اروپایی ها می دانیم که تشخیص صداها در یک زبان خارجی چقدر دشوار است. به عنوان مثال، کدام یک از ما می تواند یک سرخپوست آمریکایی را از طریق جمله ای بیش از سه کلمه دنبال کند؟ به نظر می رسد که همه وحشی ها تا حدی غیر معمول از این قدرت تقلید برخوردارند.

رنگ موی تنباکویی زیتونی بدون دکلره

رنگ موی تنباکویی زیتونی بدون دکلره : تقریباً با همان کلمات، از همان عادت مضحک در میان کافره ها به من گفتند. استرالیایی‌ها نیز از دیرباز به این دلیل که می‌توانستند راه رفتن هر مردی را تقلید کنند و توصیف کنند تا او را بشناسند، بدنام بوده‌اند. چگونه می توان این دانشکده را توضیح داد؟ آیا این نتیجه عادات ادراک و حواس تیزتر است که برای همه افراد در حالت وحشی مشترک است.

در مقایسه با افرادی که مدتها متمدن بودند؟ وقتی آهنگی توسط حزب ما پخش شد، فکر کردم که فوگی ها با حیرت به زمین می افتند. آنها با همان تعجب به رقص ما نگاه کردند. اما یکی از مردان جوان، وقتی از آنها پرسیده شد، مخالفتی با کمی والس زدن نداشت. مقدار کمی به اروپایی‌ها آن‌طور که به نظر می‌رسند عادت کرده‌اند.

اما آنها سلاح گرم ما را می‌شناختند و از آن می‌ترسیدند. هیچ چیز آنها را وسوسه نمی کند که اسلحه را در دست بگیرند. آنها برای چاقوها التماس کردند و آنها را با کلمه اسپانیایی صدا کردند. آنها همچنین آنچه را که می‌خواهند توضیح دادند، طوری رفتار کردند که انگار تکه‌ای در دهان دارند و سپس وانمود می‌کردند که به جای پاره کردن آن را می‌برند.

من هنوز متوجه که ما در کشتی داشتیم. در طول سفر قبلی ماجراجویی و بیگل در سال‌های کاپیتان فیتز روی یک مهمانی از بومیان را به‌عنوان گروگان برای از دست دادن یک قایق دزدیده شده دستگیر کرد تا به خطر بزرگی که گروهی که در نظرسنجی مشغول به کار بودند، بپردازند.

رنگ موی تنباکویی زیتونی بدون دکلره : و برخی از این بومیان و همچنین کودکی را که او را به خاطر یک دکمه مروارید خرید، با خود به انگلستان برد و تصمیم گرفت که با هزینه شخصی آنها را آموزش دهد و به آنها آموزش دین دهد. اسکان این بومیان در کشورشان یکی از انگیزه های اصلی کاپیتان فیتز روی بود تا سفر کنونی ما را انجام دهد. و قبل از اینکه دریاسالاری تصمیم به اعزام این اکسپدیشن بگیرد.

کاپیتان فیتز روی سخاوتمندانه یک کشتی اجاره کرده بود و خودش آنها را پس می گرفت. بومیان توسط مبلغی به نام همراهی می شدند. از آنها و از بومیان، کاپیتان فیتز روی گزارش کامل و عالی منتشر کرده است. دو مرد، که یکی از آنها در انگلستان در اثر آبله جان باخت، یک پسر و یک دختر کوچک، در ابتدا دستگیر شدند.

و در حال حاضر، یورک مینستر، جمی باتن (که نامش بیانگر پول خرید اوست) و Fuegia Basket را داشتیم. یورک مینستر مردی بالغ، کوتاه قد، ضخیم و قدرتمند بود: خلق و خوی او محتاطانه، کم حرف، دمدمی مزاج و وقتی هیجان زده می شد به شدت پرشور بود. محبت او نسبت به چند دوست در کشتی بسیار شدید بود. عقلش خوبه جیمی باتن محبوب جهانی بود.

اما به همین ترتیب پرشور بود. حالت صورتش به یکباره حالت خوب او را نشان می داد. او شاد بود و اغلب می خندید و با هر کسی که درد می کرد به طرز قابل توجهی همدردی می کرد: وقتی آب مواج می شد، من اغلب کمی مریض بودم و او به سمت من می آمد و با صدایی گلایه آمیز می گفت: «بیچاره، بیچاره. همکار!” اما پس از زندگی آبی او، این تصور که مردی دریازده است.

خیلی مضحک بود، و او به طور کلی مجبور بود به یک طرف بچرخد تا لبخندی را پنهان کند یا بخندد، و سپس تکرار می کرد: «بیچاره، بیچاره! ” او دارای روحیه میهن پرستانه بود. و دوست داشت قبیله و کشور خود را ستایش کند که در آن واقعاً می گفت “درختان زیادی وجود دارد” و از همه قبایل دیگر سوء استفاده کرد: او با قاطعیت اعلام کرد که در آنجا در سرزمین خود شیطان نبود.

جمی کوتاه قد، ضخیم و چاق بود، اما از ظاهر شخصی بیهوده بود. او همیشه دستکش می‌پوشید، موهایش مرتب کوتاه شده بود و اگر کفش‌های براقش کثیف می‌شد، ناراحت می‌شد. او دوست داشت خود را در شیشه ای تحسین کند. و یک پسر سرخپوست سرخوش اهل ریو نگرو، که ما چند ماه در کشتی داشتیم، به زودی متوجه این موضوع شد و او را مسخره کرد.

رنگ موی تنباکویی زیتونی بدون دکلره : جیمی که همیشه نسبت به توجه به این پسر کوچک حسادت می کرد، این کار را نکرد. اصلاً اینطور بود و با یک چرخش تحقیرآمیز سرش می‌گفت: «خیلی زیاد. وقتی به تمام ویژگی‌های خوب او فکر می‌کنم، به نظرم شگفت‌انگیز می‌آید که او باید از یک نژاد می‌بود و بی‌تردید با وحشی‌های بدبخت و پستی که برای اولین بار در اینجا ملاقات کردیم، از یک شخصیت برخوردار بود.

دختر جوان خوب، متواضع، محجوب، با بیانی نسبتاً دلنشین اما گاهی عبوس بود و در یادگیری هر چیزی، به ویژه زبان‌ها، بسیار سریع بود. او این را با برداشتن مقداری پرتغالی و اسپانیایی، زمانی که فقط برای مدت کوتاهی در ریودوژانیرو و مونت ویدئو در ساحل ماند، و در دانش انگلیسی خود نشان داد. یورک مینستر از توجهی که به او می شد بسیار حسادت می کرد.

زیرا واضح بود که او مصمم است به محض اینکه آنها در ساحل مستقر شدند با او ازدواج کند. اگرچه هر سه می‌توانستند به خوبی انگلیسی صحبت کنند و درک کنند، اما کسب اطلاعات زیادی از آنها در مورد عادات هموطنانشان دشوار بود. این تا حدی به دلیل دشواری ظاهری آنها در درک ساده ترین جایگزین بود. هر کس که به کودکان بسیار کوچک عادت کرده است.