رنگ موی شنی نسکافه ای با دکلره

رنگ موی شنی نسکافه ای با دکلره : یک اتاق پر از تجهیزات ضبط، نوارها و صفحات بود. دیگری با کتاب های موسیقی؛ یک سوم با خواندن کامپیوتر. و چهارمی با فیلم های سینمایی. لومکس به سرعت صحبت می کرد و برایش سخت بود که بنشیند. او یک خانه دار منظم، یک کمد تیزبین یا استاد فضل اجتماعی نیست. با این حال، او یک کارگر خستگی ناپذیر است که این تصور را ایجاد می کند که کاملاً در کار خود جذب شده است.

مو : آپارتمان مسکونی او در دو بلوک از دفترش قرار دارد. علاوه بر تحقیقات خود در کانتومتری، که با همکاری دانشگاه کلمبیا انجام شده است، آلن اکنون در حال آماده شدن برای انتشار مطالعه ای در مورد جنبش بین المللی رقص و روابط آن با جامعه است. آلن پرانرژی، شاداب، و به طور قابل توجهی جوان تر از سال های خود به نظر می رسد، در مورد ارزش ماندگار کار خود تردیدی ندارد.

رنگ موی شنی نسکافه ای با دکلره

رنگ موی شنی نسکافه ای با دکلره : او فردی عمیقاً پرشور بود. او صبح بیدار شد و ۲۵ صفحه قبل از صبحانه نوشت فقط برای گرم کردن.” اگرچه آلن می تواند بخواند و گیتار بزند، اما خود را به عنوان یک نوازنده نمی داند، بلکه به عنوان یک “قیف” برای سایر نوازندگان. در طول دهه ۱۹۴۰، او با ارائه آهنگ‌ها و پخش آن‌ها در رادیو، به راه‌اندازی حرفه افرادی مانند برل آیوز و پیت سیگر کمک کرد.

آلن گفت: «ما در سال ۱۹۳۸ تصمیم گرفتیم موسیقی فولکلور آمریکا را احیا کنیم و به خدا این کار را انجام دادیم. تا سال ۱۹۵۰ این یک جنبش ملی بود. آلن ۱۰ سال بعد از زندگی خود را در اروپا گذراند و در آنجا مجموعه ۱۴ آلبوم قطعی موسیقی محلی بین المللی را تولید کرد. سپس به ایالات متحده بازگشت و در ساکن شد، جایی که در ۱۵ سال گذشته در آنجا زندگی کرده است.

گفت: «من به عنوان یک دانشمند سخت کوش امرار معاش می کنم. “با استفاده از روش های علمی، من می توانم کاملاً ایده های کسانی را که می گویند اوکلاهاما مهم نیست، یا ممکن است پیگمی ها نابود شوند، رد کنم. سرنوشت انسان.” * * * لومکس توانا از شب های قدیمی در رادیو است. دی جی قول داده است که چیزی جز بهترین آهنگ های دهه ۵۰ و ۶۰ را اجرا نخواهد کرد.

و مطمئناً آنها اینجا هستند خوانده شده است. “تام دولی” از سه کینگستون ؛ «آبیلین» نوشته جورج همیلتون چهارم؛ “ویژه نیمه شب” نوشته جانی ریورز; و “خانه خورشید در حال طلوع” توسط حیوانات. همه این آهنگ ها به رتبه یک جدول رسیدند. و آنها وجه اشتراک دیگری دارند: همه آنها ترانه های فولکلور اصیل آمریکایی با نویسندگی ناشناخته هستند که اگر توسط جان و آلن لومکس، تیم مشهور فولکلور پدر و پسر، کشف و حفظ نمی شدند.

ممکن بود برای همیشه از بین می رفتند. انفجار موسیقی فولکلور در آمریکا که در اوایل دهه ۱۹۶۰ به اوج خود رسید و تا به امروز ادامه دارد، بیش از هر نوازنده یا ترانه سرایی به لومکس ها بدهکار است. جان لومکس در سال ۱۹۴۸ در سن ۸۰ سالگی درگذشت. پسرش آلن، ۶۲ ساله، در ۱۵ سال گذشته ساکن منطقه نیویورک بوده است. آلن که هفت روز در هفته در دفتر خیابان ۹۸ و آپارتمان خود در خیابان ۱۰۰ کار می کند.

کار پدرش را با استعداد و انرژی قابل توجهی پیش برده است. او بسیار فراتر از جمع‌آوری ساده ترانه‌های محلی رفته است و برنامه‌ای سرگیجه‌آور از فعالیت‌ها دارد – نوشتن کتاب، گرفتن هواپیما برای اروپا یا آفریقا، ساخت فیلم، تولید آلبوم‌ها و نوارهای ضبط‌شده، و سرپرستی یک پروژه تحقیقاتی موسیقی برای بخش مردم‌شناسی دانشگاه کلمبیا. پدران و پسران لومکس بزرگ در درجه اول یک شکارچی آواز بود.

رنگ موی شنی نسکافه ای با دکلره : اولین مجموعه او، آهنگ های گاوچران ، در سال ۱۹۱۰ منتشر شد. این مجموعه شامل جواهراتی مانند “جان هنری”، “شناندوا” و “خانه در محدوده” بود، که برای اولین بار در پشت سالنی به رنگ قرمز سیاه پوست شنید. منطقه نور سن آنتونیو آلن در سال ۱۹۱۵ در تگزاس به دنیا آمد. وقتی او ۱۳ ساله بود، پدرش یک دستگاه ضبط سیلندر قدیمی به او داد و پسر قلاب شد. او در ۱۸ سالگی یک محقق تمام وقت ترانه شد.

در همان سال پدرش مسئول آرشیو تازه ایجاد شده آهنگ فولک آمریکایی در کتابخانه کنگره در واشنگتن شد. وقتی آلن ۲۰ ساله بود به عنوان مدیر آرشیو انتخاب شد. تیم پدر و پسر در نهایت بیش از نیمی از ۲۰۰۰۰ آهنگ این مجموعه را ارائه کرد. لومکس ها با هم کتاب های زیادی نوشتند. آنها موسیقی محلی آمریکایی را به مدارس دولتی کشور معرفی کردند.

از طریق برنامه های رادیویی خود در ایالات متحده و اروپا، از هنرمندانی مانند برل آیوز، پیت سیگر، لیدبلی و وودی گاتری، افراد مشهوری ساختند. در حالی که جان لومکس به خاطر خودش به موسیقی علاقه مند بود، آلن مدتی پیش شروع به جستجوی معنای عمیق تر یا اهمیت اجتماعی ترانه های محلی کرد.

رنگ موی شنی نسکافه ای با دکلره : او در سفرهای متعدد خود به سرتاسر جهان مجموعه‌ای از ضبط‌های ضبط شده از هر قاره و تقریباً هر فرهنگ بزرگی را ساخت. او به همراه یکی از همکارانش یافته های خود را در شاخه جدیدی از انسان شناسی به نام کانتومتری توسعه داد. وقتی فضاپیمای وویجر ۲ در آگوست گذشته زمین را برای سفری فراتر از منظومه شمسی ترک کرد.

یک دستگاه ضبط منحصر به فرد را با یک دیسک مخصوص ساخته شده برای موجودات بیگانه برای شنیدن و لذت بردن در کنار خود حمل کرد. این دیسک شامل ۲۷ انتخاب موسیقی بود که به عنوان “بزرگترین بازدیدهای زمین” نامگذاری شدند. ۱۳ نفر از آنها توسط آلن لومکس انتخاب شدند. مصاحبه زیر در یک غروب جمعه در ماه اوت ۱۹۷۷ در اتاق‌های مختلف دفتر آلن انجام شد.