رنگ مو نسکافه ای موکا

رنگ مو نسکافه ای موکا : اما این با ماهیت سنگی دشت توضیح داده می شود که به زودی اسبی را از شرکت در تعقیب محروم می کند. با این وجود، در دو مکان در این منطقه بسیار مرکزی، انبوه سنگ‌های کوچکی یافتم که فکر نمی‌کنم به‌طور تصادفی روی هم پرتاب شده باشند.

رنگ مو : این حقایق با امضای شش نفر از آقایان، علاوه بر امضای آقای باخمن، گواهی می شود. اغلب وقتی دراز می کشم تا روی دشت های باز استراحت کنم، وقتی به بالا نگاه می کنم، مردار شاهین هایی را دیده ام که در ارتفاع زیاد در هوا در حال حرکت هستند. جایی که کشور همسطح است، فکر نمی‌کنم فضایی از بهشت، بیش از پانزده درجه بالاتر از افق، معمولاً توسط شخصی که راه می‌رود.

رنگ مو نسکافه ای موکا

رنگ مو نسکافه ای موکا : این کرکس‌ها خوردند و سپس آرام ایستادند و منقارشان در یک هشتم اینچ توده گندیده بود. بدون کشف آن اجاره کوچکی در بوم ساخته شد و مواد اولیه بلافاصله کشف شد. بوم با یک تکه تازه جایگزین شد و دوباره گوشت روی آن گذاشتند و کرکس ها دوباره آن را بلعیدند بدون اینکه آن را کشف کنند. توده پنهانی که روی آن زیر پا می گذاشتند.

از سوی دیگر، علاوه بر آزمایش‌های آدوبون و آن آزمایش توسط من، آقای باخمن در ایالات متحده طرح‌های متنوعی را امتحان کرده است، که نشان می‌دهد نه بوقلمون (گونه‌ای که توسط پروفسور اوون تشریح شد) و نه گالینازو غذای خود را پیدا نمی‌کنند. توسط بو بخش‌هایی از احشاء بسیار توهین‌آمیز را با پارچه‌ای نازک پوشانید و تکه‌های گوشت را روی آن پاشید.

یا سوار بر اسب، با هیچ توجهی نگریسته شود. اگر چنین باشد، و کرکس در ارتفاع بین سه تا چهار هزار پا روی بال باشد، قبل از اینکه بتواند در محدوده دید قرار گیرد، فاصله آن در یک خط مستقیم از چشم بیننده بیشتر از دو خواهد بود. مایل بریتانیا بنابراین آیا نمی توان آن را به راحتی نادیده گرفت؟ وقتی حیوانی توسط ورزشکار در دره‌ای خلوت کشته می‌شود.

آیا نمی‌توان تمام مدت او را از بالا زیر نظر پرنده تیزبین تماشا کرد؟ و آیا نحوه نزول آن در سرتاسر ناحیه به تمام خانواده لاشه‌خواران اعلام نمی‌کند که طعمه آنها نزدیک است؟ وقتی کندورها در یک گله به دور و دور هر نقطه ای می چرخند، پروازشان زیباست. به جز زمانی که از زمین برمی خیزد، به یاد نمی آورم که تا به حال دیده باشم که یکی از این پرندگان بال بزند.

در نزدیکی لیما، نزدیک به نیم ساعت، بدون اینکه یک بار چشمانم را بردارم، چندین مورد را تماشا کردم: آنها در منحنی های بزرگ حرکت می کردند، دایره ای جارو می کردند، پایین می آمدند و بالا می رفتند بدون اینکه حتی یک تکه تکان بدهند. همانطور که آنها نزدیک سرم می چرخیدند، من با دقت از یک موقعیت مایل به خطوط کلی پرهای انتهایی جداگانه و بزرگ هر بال نگاه کردم.

و این پرهای مجزا، اگر کمترین حرکت ارتعاشی وجود داشت، طوری ظاهر می شدند که گویی با هم ترکیب شده بودند. اما آنها در مقابل آسمان آبی متمایز دیده می شدند. سر و گردن به طور مکرر و ظاهراً با زور حرکت می کردند. و بالهای کشیده به نظر می رسید که تکیه گاه را تشکیل می دهند که حرکات گردن، بدن و دم بر روی آن عمل می کند. اگر پرنده می خواست پایین بیاید.

بالها برای لحظه ای فرو می ریختند. و هنگامی که دوباره با شیب تغییر یافته منبسط شد، به نظر می رسید که حرکت به دست آمده توسط نزول سریع پرنده را با حرکت یکنواخت و پیوسته یک بادبادک کاغذی به سمت بالا سوق می دهد. در مورد هر پرنده ای که اوج می گیرد ، حرکت آن باید باشد به اندازه کافی سریع است.

به طوری که عمل سطح شیب دار بدن آن روی جو ممکن است گرانش آن را متعادل کند. نیروی نگه داشتن تکانه جسمی که در یک صفحه افقی در هوا حرکت می کند (که در آن اصطکاک بسیار کمی وجود دارد) نمی تواند زیاد باشد و این نیرو تمام چیزی است که می خواهیم. حرکت گردن و بدن کندور باید برای این کار کافی باشد.

رنگ مو نسکافه ای موکا : با این حال، دیدن پرنده ای به این بزرگی، ساعت به ساعت، بدون هیچ گونه تلاش ظاهری، چرخیدن و سر خوردن بر فراز کوه و رودخانه، واقعاً شگفت انگیز و زیبا است. ۲۹ آوریل . -از برخی از سرزمین‌های مرتفع، با شادی قله‌های سفید کوردیلا را ستایش کردیم، زیرا گهگاه دیده می‌شدند که از میان ابرهای تاریک خود نگاه می‌کنند.

در طی چند روز بعدی به آرامی به حرکت ادامه دادیم، زیرا مسیر رودخانه را بسیار پرپیچ و خم و پر از تکه‌های عظیم سنگ‌های باستانی مختلف و گرانیت یافتیم. دشت مجاور دره در اینجا به ارتفاع حدود ۱۱۰۰ فوت از رودخانه رسیده بود و ویژگی آن بسیار تغییر کرده بود. سنگریزه های گرد پورفیری با بسیاری از قطعات زاویه ای عظیم بازالت و سنگ های اولیه مخلوط شده بودند.

اولین مورد از این تخته سنگهای نامنظم که متوجه شدم شصت و هفت مایل از نزدیکترین کوه فاصله داشت. دیگری که اندازه گرفتم پنج یارد مربع بود و پنج فوت بالاتر از سنگریزه بود. لبه های آن به قدری زاویه دار و اندازه آن به قدری بزرگ بود که در ابتدا آن را با سنگی درجا اشتباه گرفتم و قطب نمایم را بیرون آوردم تا جهت شکاف آن را مشاهده کنم.

دشت اینجا کاملاً به اندازه نزدیک‌تر به ساحل هم سطح نبود، اما با این حال هیچ نشانه‌ای از خشونت بزرگ در آن دیده نمی‌شود. در این شرایط، به عقیده من، توضیح انتقال این توده‌های غول‌پیکر صخره‌ای که مایل‌ها از منبع اصلی‌شان فاصله دارند، بر اساس هر نظریه‌ای غیرممکن است، مگر با نظریه کوه‌های یخ شناور. در طی دو روز آخر با نشانه‌هایی از اسب‌ها و با چند اجناس کوچک که متعلق به سرخپوستان بود.

رنگ مو نسکافه ای موکا : مانند قسمت‌هایی از گوشته و دسته‌ای از پرهای شترمرغ – ملاقات کردیم، اما به نظر می‌رسید که آنها برای مدت طولانی روی زمین افتاده‌اند. بین مکانی که هندی‌ها اخیراً از رودخانه عبور کرده‌اند و این محله، اگرچه مایل‌ها از هم فاصله دارند، به نظر می‌رسد این کشور بسیار معمولی است. در ابتدا با توجه به فراوانی گواناکوها، من از این تعجب کردم.