رنگ موی نسکافه ای روی سه صفر

رنگ موی نسکافه ای روی سه صفر : تروت، یک «وجود» همانطور که در آسمان است، احتمالا جزیره آسمان است.” پسر با اطمینان گفت: «سپس ما آنجا فرود خواهیم آمد». “می دانستم که چتر نمی تواند اشتباه کند.” در حال حاضر کاپن بیل دوباره صحبت کرد.

مو : آیا اصلاً راه مقصری برای متوقف کردن او وجود ندارد؟” باتن-برایت با نگرانی گفت: “هیچ چیزی که من نمی شناسم.” تروت، پس از مکثی که در طی آن تلاش زیادی کرد فکر کند. اصلاً نام آن جزیره نیست.” کاپن بیل از پایین فریاد زد: “چرا، ما به خوبی می دانیم که نام آن نیست.” ما آن را به این دلیل نامیدیم که گفتن نام درست آن خیلی سخت است. دکمه-برایت گفت: “پس تمام مشکل همین است.

رنگ موی نسکافه ای روی سه صفر

رنگ موی نسکافه ای روی سه صفر : او پس از یک پاسخ گفت: “شاید من درست نگفتم.”فکر لحظه ای سپس در حالی که به چتر نگاه می کند، به وضوح تکرار کرد: “گفتم می خواهم به جزیره آسمان بروم! جزیره آسمان، نمی فهمی؟” چتر به طور پیوسته در امتداد می رفت و دورتر و دورتر به دریا می رفت و به سمت ابرها بالاتر و بالاتر می رفت. “ماهی خال مخالی و شاه ماهی!” کاپن بیل، حالا واقعاً ترسیده، غرش کرد.

جایی در دنیا یک جزیره آسمان واقعی وجود دارد، و به چتر جادویی گفته است که ما را به آنجا ببرد، این کار را انجام خواهد داد. “خب، من اعلام می کنم!” ملوان نفس نفس زد. “نمیشه جای دیگه فرود بیایم؟” پسر گفت: «نه مگر اینکه به غلت خوردن اهمیت ندهی». “من به چتر گفته ام که ما را به جزیره آسمان ببرد، بنابراین دقیقاً همان جایی است که ما به آنجا می رویم. متاسفم. این تقصیر تو بود.

که به من نام اشتباهی دادی.” آنها برای مدتی در سکوت به پرواز درآمدند. جزیره اکنون بسیار پشت سر آنها بود و از دور کوچکتر می شد. “به نظر شما جزیره آسمان واقعی کجا می تواند باشد؟” در حال حاضر از تروت پرسید. باتن-برایت پاسخ داد: «تا زمانی که به آنجا نرسیم، نمی‌توانیم درباره آن چیزی بگوییم». “به نظر من در مورد جزیره اسکای شنیده ام، اما در بریتانیای کبیر، جایی در آن سوی دنیا تمام شده است.

و به هر حال این جزیره آسمان نیست.” کاپن بیل غرغر کرد: “این چتر بدبخت خیلی بدتر است.” “این به شما اجازه نمی دهد نظر خود را تغییر دهید و به طور جدی به همان جایی که می گویید می رود.” تروت گفت: «اگر اینطور نبود، ما هرگز نمی‌دانستیم به کجا می‌رویم». ملوان گفت: ما الان نمی دانیم. “یک چیز مسلم است، مردم: ما فاصله زیادی با خانه داریم.” پسری که تقریباً به اندازه کاپن بیل ناآرام بود.

گفت: “و ببینید که چگونه ابرها درست بالای سر ما می چرخند.” دختر گفت: “ما در آسمان هستیم، بسیار خوب.” «اگر می‌توانست اینجا، در میان ابرها، جزیره‌ای وجود داشته باشد، فکر می‌کنم آنجاست که می‌رویم.» “نمیتونه یکی باشه؟” باتون-برایت پرسید. “چرا نمی توان جزیره ای در آسمان وجود داشت که نام آن جزیره آسمان باشد؟” “البته که نه!” کاپن بیل اعلام کرد.

رنگ موی نسکافه ای روی سه صفر : “میدونی هیچی نمیتونه جلوش رو بگیره.” “چه چیزی ما را نگه می دارد ؟” از تروت پرسید. “جادو، حدس می زنم.” “آنوقت جادو ممکن است جزیره ای را در آسمان نگه دارد… وای-ای! چه ابر سیاهی!” ناگهان تاریک شد، زیرا آنها با عجله از میان ابر غلیظی عبور می‌کردند که در اطرافشان غلت می‌زد. تروت قطرات کمی رطوبت به صورتش می خورد و می دانست که لباسش مرطوب و خیس می شود.

او به باتن-برایت گفت: «این یک ابر بارانی است، و به نظر یک ابر افتضاح بزرگ است، زیرا عبور ما از آن خیلی طول می کشد.» چتر هیچ لحظه ای تردید نکرد. سرانجام مسیری را در طول ابر سیاه سنگین ایجاد کرد و مسافران خود را به سمت ساحلی مه آلود و پر از سفید برد.به نظر نرم و لطیف مانند حجاب زنانه بود. هنگامی که این جدا شد، رنگین کمان باشکوهی را دیدند که آسمان ها را پوشانده بود.

رنگ های زرق و برق دار آن در نور خورشید درخشان می درخشیدند، طاق آن از انتها تا انتها کامل و ناگسستنی است. اما این فقط یک نگاه اجمالی بود که آنها داشتند، زیرا به سرعت در ساحل دیگری از ابرها فرو رفتند و رنگین کمان ناپدید شد. در اینجا ابرها نه سیاه بودند و نه سنگین، اما شکل های عجیب و غریبی به خود گرفتند. برخی مانند کشتی های بزرگ، برخی مانند درختان جنگلی بودند.

و برخی دیگر خود را در شکلی از قلعه های برجکی و قصرهای شگفت انگیز انباشته کردند. شکل‌ها مدام به اینجا و آنجا تغییر می‌کردند و مسافران شروع به گیج شدن توسط فانتوم‌ها کردند. تروت گفت: “به نظر من داریم پایین می رویم.” “پایین کجا؟” از کاپن بیل پرسید. “چه کسی می داند؟” گفت: دکمه-برایت. “اما ما در حال سقوط هستیم، بسیار خوب.” نزول تدریجی بود. چتر جادویی سرعتی یکنواخت، سریع و بدون تغییر داشت.

رنگ موی نسکافه ای روی سه صفر : اما مسیر آن در میان آسمان ها اکنون به شکل یک قوس بود، همانطور که یک تیر پرنده می افتد. شکل عجیب و غریب ابرها برای مدتی ادامه یافت، و یکی دو بار تروت کمی ترسید که یک اژدهای هوای هیولا از کنار آنها عبور کرد، یا یک غول عظیم الجثه بر قله ای از ابر ایستاد و وحشیانه به متجاوزان در قلمرو خود خیره شد. اما به نظر نمی رسید.

که هیچ یک از این موجودات خیالی و تبخیر تمایلی به آزار آنها یا دخالت در پرواز آنها نداشته باشند و پس از مدتی چتر زیر آن فرو رفت.سرزمین ابری عجیب و غریب و وارد فضای شفافی شد که آسمان آن رنگ آبی نفیس داشت. “اوه نگاه کن!” به نام Cap’n Bill. “زمینی زیر ما وجود دارد.” پسر و دختر خم شدند و سعی کردند این زمین را ببینند.

رنگ موی نسکافه ای روی سه صفر : اما کاپن بیل نیز به سمت آن خم شده بود و بدن بزرگ او تمام آنچه را که درست زیر آنها بود پنهان کرده بود. “این جزیره است؟” تروت با نگرانی پرسید. ملوان پیر پاسخ داد: به نظر می رسد. آبی در اطراف یک طرف آن است و یک تابش صورتی صورتی در اطراف آن. یک ابر بزرگ درست در وسط آن وجود دارد؛ اما من حدس می‌زنم که مطمئناً یک جزیره است.