رنگ مو تنباکوی متوسط

رنگ مو تنباکوی متوسط : اسکات، نماینده اجاره‌دهنده، گفت: «خانم‌ها و آقایان، این آقای جی. آرنولد راس است.» پس از آن، آقای راس لبخند رضایت‌بخشی زد و کل شرکت را در اختیار گرفت: «عصر بخیر، خانم‌ها و آقایان». نیم دوجین مرد برخاستند و به او صندلی دادند. او خیلی ساده و بدون اتلاف وقت در بحث، یکی بزرگ را برداشت – بدون شک متوجه شد که اگر توجه او را به کمبود صندلی جلب کند، چگونه مهماندار را شرمنده خواهد کرد.

رنگ مو : این سند به درستی در آرشیو شهرستان ثبت شده بود. و حالا روز به روز متوجه می شدند که با خودشان چه کرده اند. آنها موافقت کرده بودند که موافقت کنند. و از آن زمان به بعد هرگز نتوانسته بودند با چیزی موافقت کنند! آنها هر شب ساعت هفت و نیم همدیگر را ملاقات می‌کردند و تا نیمه‌شب یا بعد از آن با هم بحث می‌کردند. آنها خسته به خانه رفتند و نتوانستند بخوابند.

رنگ مو تنباکوی متوسط

رنگ مو تنباکوی متوسط : آنها از کسب و کار و خانه داری و آبیاری چمن خود غافل شدند – وقتی می خواهید ثروتمند شوید، چه سودی داشت که مانند یک برده کار کنید؟ آنها جلسات اقلیت برگزار کردند و گروه های جناحی تشکیل دادند و تعهداتی دادند که قبل از غروب خورشید کم و بیش مخفیانه آن را شکستند. ماهیت انسانی ضعیف آنها تحت فشاری بیشتر از آنچه برای آن ساخته شده بود.

قرار گرفت. آتش طمع در دل آنها روشن شده بود و به حرارت سفیدی شعله ور شده بود که هر اصل و هر قانونی را ذوب می کرد. «شگ‌های اجاره‌ای» در ردیابی آنها بودند، خانه‌هایشان را محاصره کردند، تلفن را به صدا درآوردند، آنها را در اتومبیل‌ها تعقیب کردند. اما هر پیشنهاد جدید، به جای رضایت، نگرانی، سوء ظن و نفرت را به همراه داشت.

هر کس آن را پیشنهاد کرد، باید سعی کند بقیه را فریب دهد. هر کس از آن دفاع کرد، باید با او وارد لیگ شده باشد. هیچ کس جز احتمال خیانت و مکر نمی دانست. حتی ملایم‌ترین آنها – آقای دامپری فقیر و بی‌توهین، نجار، که در حالی که قدم‌هایش را از روی چرخ دستی به سمت خانه می‌کشید، با انگشت‌های دردناک و کمردرد از کوبیدن چندین هزار میخ روی سقف، با مردی مواجه شد.

رانندگی یک لیموزین قصری مرد گفت: «آقای دامپری وارد شوید. “این ماشین خوبی است، فکر نمی کنید؟ چطور دوست داری از من بیرون بیایم و تو را بگذارم؟ من بسیار خوشحال خواهم شد که این کار را انجام دهم اگر شما گروه خود را متقاعد کنید که در ثبت نام کنند.” آقای دامپری گفت: «اوه، نه، من نمی‌توانستم این کار را انجام دهم.

به خانم اسنایپ قول دادم که به برنامه اوونز پایبند باشم.» دیگری گفت: “خب، شما می توانید آن را فراموش کنید.” من به تازگی با خانم اسنایپ صحبت کرده ام و او حاضر است ماشین سوار شود. آنها در حالت هیستری همیشگی قرار گرفته بودند که ناگهان امید مانند خورشید از ابرهای طوفانی بر آنها فرو ریخت. آقا و خانم سیون از مردی به نام اسکات، که نماینده جی آرنولد راس بود.

پیشنهادی آوردند و بهترین پیشنهادی را که تا به حال داشتند به آنها ارائه کردند – هزار دلار پاداش نقدی برای هر لات، یک چهارم حق امتیاز، و یک توافقنامه. تا ظرف سی روز در اولین چاه، با جریمه هزار دلار دیگر برای هر لات، این چاه در بانک پست شود. همه آنها در مورد جی. آرنولد راس می دانستند. روزنامه‌های محلی مقاله‌هایی داشتند که می‌گفتند.

چگونه «اپراتور بزرگ» دیگری وارد عرصه جدید می‌شود. کاغذها عکس او و طرحی از زندگی او را چاپ کردند – یک آمریکایی معمولی که از صفوف برخاسته بود و بار دیگر این سرزمین بزرگ فرصت را تجلیل می کرد. آقای سهم، گچ کار، و آقای دامپری، نجار، و آقای هنک، معدنچی، و آقای گروتی، نگهبان شب، و آقای رایتل، نگهبان شیرینی فروشی، و آقایان لوهلکر و لوهلکر، خیاط های خانم ها و آقایان وقتی این داستان ها را می خواندند.

درخششی از قلبشان احساس می شد. شانس آنها حالا رسیده بود، سرزمین فرصت برای آنها بود! دعوای دردناک دیگری وجود داشت که در نتیجه لات های بزرگ و متوسط ​​تصمیم گرفتند اختلافات خود را کنار بگذارند. آنها به لات های کوچک رای منفی دادند و بر اساس هر لات، سهمی از حق امتیاز به نسبت مساحت خود دریافت کردند. آنها به آقای اسکات اطلاع دادند.

رنگ مو تنباکوی متوسط : که آماده هستند و آقای اسکات ترتیبی داد که آقای راس بزرگ ساعت یک ربع به هشت عصر روز بعد با آنها ملاقات کند و اوراق را امضا کند. و حالا، اینجا بودند، دقیقاً در دقیقه تعیین شده – و آنها در یک آشفتگی دیگر بودند! در اینجا چهار مورد از “لات های کوچک” وجود داشت که به طور غیرمنتظره ای بالاتر از “لات های متوسط” قرار گرفتند.

در نتیجه چهار «لات بزرگ» و چهار «لات بزرگ کوچک» به نفع اجاره و چهار «لات کوچک» و دوازده «لات متوسط» مخالف آن بودند! اینجا خانم اسنایپ بود که صورتش از خشم قرمز آجری بود و انگشتش را برای آقای هنک تکان می داد. “اجازه بدهید به شما بگویم، هرگز نمی توانید امضای خود را روی آن کاغذ بیاورم – هرگز در این دنیا!” و در اینجا آقای هنک بود.

که فریاد می زد: “اجازه دهید به شما بگویم، اگر اکثریت به آن رای دهند، قانون باعث می شود آن را امضا کنید!” و اینجا بود که خانم گروتی، همه چیز را در مورد کتاب راهنمای عملی جنتیلیتی فراموش کرده بود، به آقای هنک خیره شد و دستانش را طوری فشار داد که انگار گلوی او را گرفته بود: «و تو آن مردی که برای حقوق قشر کوچک فریاد می زدی !

تو برای شرین و شرین بودی – ای مار در علف! این وضعیتی بود که آنها به آن رسیده بودند، که ناگهان همه صداها خاموش شد، دست های گره شده شل شد و نگاه های عصبانی از بین رفت. ضربه ای بر در، ضربه ای تند و فرمانبردار. و به همه افراد حاضر در اتاق فکر یکسانی رسید: جی آرنولد راس! که در بسیاری از این مردان هرگز کتابی در مورد آداب معاشرت نمی خوانند.

رنگ مو تنباکوی متوسط : آنها در مورد زندگی از عمل یاد می گرفتند – و اینجا یک مناسبت بود، آموزنده ترین که تا کنون برای آنها پیش آمده بود. آنها آموختند که وقتی یک مرد بزرگ وارد اتاقی می شود، او در درجه اول قرار می گیرد و از زیردستان پیشی می گیرد. آنها فهمیدند که او یک کت بزرگ با شکوه می پوشد و در سکوت می ایستد تا اینکه توسط یک زیردست معرفی می شود.