رنگ موی ماهاگونی عنابی

رنگ موی ماهاگونی عنابی : ملکه شیرین زورلین از پوره های چوب حلقه جاودانه ها را تکمیل کرد. اما در مرکز دایره سه نفر دیگر نشسته بودند که دارای قدرت های بسیار بزرگی بودند که همه پادشاهان و ملکه ها به آنها احترام می گذاشتند. اینها آک، استاد چوب‌کار جهان بودند که بر جنگل‌ها، باغ‌ها و نخلستان‌ها حکومت می‌کرد. و کرن، استاد شوهر جهان، که بر مزارع غلات، چمنزارها و باغ ها حکومت می کند.

رنگ مو : زیرا هر موجود زنده‌ای که کلاوس را می‌شناخت به او عشق می‌ورزید و با صدای قدم‌های او یا نت‌های سوت شادش درخشان می‌شد. بدون شک قدرت پیرمرد سرانجام به پایان رسید، زیرا او دیگر اسباب بازی نمی ساخت، اما مانند رویا روی تخت خود دراز کشید. پوره نسیل، او که او را بزرگ کرده بود و مادر رضاعی او بود، هنوز جوان و قوی و زیبا بود و به نظرش می رسید.

رنگ موی ماهاگونی عنابی

رنگ موی ماهاگونی عنابی : باید این جهان را به مقصد دیگری ترک کند. پس جای تعجب نیست که بعد از اینکه بابانوئل در شب کریسمس بسیاری از گوزن هایش را سوار کرد، آن دوستان سرسخت بالاخره در میان خود زمزمه کردند که احتمالاً برای آخرین بار سورتمه او را کشیده اند. سپس تمام جنگل برزی غمگین شد و تمام دره خندان خاموش شد.

اما مدت کوتاهی از این مرد سالخورده و ریش خاکستری در آغوش او افتاده بود و به او لبخند می زد. با لب های معصوم و بچه اش در اینجا تفاوت بین فانی و جاودانه نشان داده شده است. خوش شانس بود که آک بزرگ در این زمان به جنگل آمد. نسیل با چشمانی پریشان به دنبال او رفت و از سرنوشتی که دوستشان کلاوس را تهدید می کرد به او گفت.

استاد به یکباره قبر شد و به تبر خود تکیه داد و برای دقایقی متفکرانه ریش گریزلی خود را نوازش کرد. سپس ناگهان صاف ایستاد و سر قدرتمند خود را با عزمی راسخ بالا گرفت و بازوی راست بزرگ خود را دراز کرد، گویی مصمم به انجام یک کار بزرگ است. زیرا فکری چنان بزرگ به ذهنش خطور کرده بود که تمام دنیا ممکن است در برابر استاد وودزمن تعظیم کنند و نام او را برای همیشه گرامی بدارند!

رنگ موی ماهاگونی عنابی : به خوبی شناخته شده است که وقتی آک بزرگ یک بار انجام کاری را بر عهده می گیرد، هرگز یک لحظه درنگ نمی کند. اکنون او ناوگان‌ترین پیام‌آوران خود را احضار کرد و آنها را فوراً به بسیاری از نقاط زمین فرستاد. و چون رفتند رو به نسیله مضطرب کرد و او را دلداری داد و گفت: “خوش قلب باش، فرزندم، دوست ما هنوز زنده است.

و اکنون نزد ملکه خود بدو و به او بگو که من شورایی از همه جاودانه های جهان را احضار کرده ام تا این شب در اینجا در برزی با من ملاقات کنند. اگر آنها اطاعت کردند، و به سخنان من احترام بگذار، کلاوس گوزن شمالی خود را برای اعصار بی شماری خواهد راند.» در نیمه‌شب صحنه شگفت‌انگیزی در جنگل باستانی برزی رخ داد، جایی که برای اولین بار پس از قرن‌ها، فرمانروایان جاودانه‌ای که در زمین زندگی می‌کنند دور هم جمع شدند.

ملکه جن‌های آب وجود داشت که شکل زیبای او مانند کریستال شفاف بود، اما مدام روی ساحل خزه‌ای که در آن نشسته بود، آب می‌چکید. و در کنار او پادشاه اسلیپ فیس بود، که عصایی حمل می کرد که از انتهای آن گرد و غباری به اطراف می ریخت، به طوری که هیچ انسانی نمی توانست آنقدر بیدار بماند تا او را ببیند، زیرا چشمان فانی مطمئناً در خواب بسته می شد. به محض اینکه گرد و غبار آنها را پر کرد.

و در کنار او پادشاه گنوم نشسته بود که مردمش در تمام آن منطقه زیر سطح زمین زندگی می کنند، جایی که از فلزات گرانبها و سنگ های جواهر که در سنگ و سنگ دفن شده اند محافظت می کنند. در دست راست او، پادشاه صوت بی‌نظیر ایستاده بود، که بال‌هایی روی پاهایش داشت، زیرا مردمش در حمل همه صداهایی که تولید می‌شوند سریع هستند.

هنگامی که آنها مشغول هستند صداها را حمل می کنند اما در فواصل کوتاه، زیرا تعداد زیادی از آنها وجود دارد. اما گاهی اوقات آنها با صداها به مکان هایی مایل ها و مایل ها دورتر از جایی که ساخته می شوند سرعت می گیرند. پادشاه صداگذاری‌ها چهره‌ای مضطرب و فرسوده داشت، زیرا اکثر مردم هیچ توجهی به امپ‌های او ندارند و به‌ویژه پسران و دختران، صداهای غیرضروری زیادی تولید می‌کنند.

رنگ موی ماهاگونی عنابی : موظفند در صورت استفاده بهتر از آن‌ها استفاده کنند. نفر بعدی در دایره جاودانه ها، پادشاه شیاطین باد بود، با هیکلی لاغر، ناآرام و از اینکه حتی برای یک ساعت در یک مکان محبوس شود. هر چند وقت یک بار جای خود را ترک می کرد و دور گلد می چرخید، و هر بار که این کار را می کرد، ملکه پری موظف بود تا گره های روان موهای طلایی خود را باز کند و آن ها را پشت گوش های صورتی اش ببرد.

اما او شکایت نکرد، زیرا غالباً پادشاه شیاطین باد وارد قلب جنگل نمی شد. بعد از ملکه پری، که می دانید خانه اش در برزی قدیمی بود، پادشاه الف های نور آمد، با دو شاهزاده خود، فلش و گرگ و میش، پشت سرش. او هرگز بدون شاهزاده هایش جایی نمی رفت، زیرا آنها آنقدر شیطون بودند که جرأت نمی کرد آنها را به تنهایی سرگردان کنند.

شاهزاده فلش برقی را در دست راست و بوق باروتی در دست چپ داشت و چشمان درخشانش مدام به اطراف می چرخید، گویی که مشتاق استفاده از برق های کورکننده اش بود. شاهزاده گرگ و میش در یک دستش یک خرقه بزرگ و در دست دیگر یک شنل سیاه بزرگ داشت، و معروف است که تا زمانی که گرگ و میش با دقت زیر نظر گرفته نشود.

رنگ موی ماهاگونی عنابی : خرقه‌ها یا شنل همه چیز را به تاریکی می‌اندازد، و تاریکی بزرگترین دشمن پادشاه است. نور الف ها دارد. علاوه بر جاودانه هایی که نام بردم، پادشاه نوکس بودند که از خانه خود در جنگل های هند آمده بود. و پادشاه رایل ها که در میان گل های همجنس گرا و میوه های خوش طعم والنسیا زندگی می کرد.