رنگ مو قرمز قهوه ای ماهگونی

رنگ مو قرمز قهوه ای ماهگونی : مدیری پر از ترفندها و تدبیرها و ظرافت های مدیریتی: که هر شباهتی را باید بین او و شکسپیر دید، شکسپیر که در کمال و آگاهی قدرت خود توانست با آن تواضع بزرگواری که ما نه می توانیم تقلید کنیم و نه قدرش را بدانیم. ، اینگونه خود را از احساس خود نسبت به نقص های خود بیان می کند: برای من آرزو می کنم که یکی دیگر از امیدهای ثروتمند را دوست داشته باشم.

رنگ مو : ذهنی که او را وادار می‌کند با نفوذهای پولونیوس با سختگیری برخورد کند، و آن هشیاری که او در مصاحبه‌هایش با اوفلیا از خود نشان می‌دهد. این نشانه‌های یک ذهن بی‌پیوسته (اگر در مورد دوم با تجسم عمیق عشق آمیخته نشوند، تا افلیا را با ناهماهنگی‌های متاثر از خود بیگانه کند، تا ذهن او را برای قطع آن آمیزش عاشقانه که دیگر نمی‌تواند پیدا کند، آماده کند.

رنگ مو قرمز قهوه ای ماهگونی

رنگ مو قرمز قهوه ای ماهگونی : به اشتباه می‌اندازند، چیزی بیش از توانایی‌های بومی ذهن ما که فقط منتظر عمل فضایل متناظر در او بودند تا پژواک کامل و واضحی از همان را برگردانند. برای بازگشت به هملت. – در میان ویژگی‌های متمایز آن شخصیت شگفت‌انگیز، یکی از جالب‌ترین (و در عین حال دردناک‌ترین) آن درد است.

جایی در میان تجارتی که به اندازه کاری که او باید انجام دهد) بخش هایی از شخصیت او هستند که برای تطبیق با تحسین ما از هملت، صبورترین توجه به موقعیت او بیش از نیاز نیست. آنها همان چیزی هستند که ما بعداً می بخشیم و با کل شخصیت او توضیح می دهیم، اما در آن زمان خشن و ناخوشایند هستند.

با این حال، این ضرورت بازیگر برای زدن ضربات محکم به تماشاگر است، که من هرگز بازیگری را در این شخصیت ندیده‌ام که این ویژگی‌های مبهم، یعنی این بدشکلی‌های موقتی را در شخصیت، اغراق نکرده باشد و تا حد امکان فشار نیاورد. آنها او را وادار می کنند که نسبت به پولونیوس تمسخر مبتذلانه ای ابراز کند که کاملاً جوانمردی او را تحقیر می کند و هیچ توضیحی نمی تواند آن را خوشایند نشان دهد.

آنها او را وادار می کنند که تحقیر کند، و بینی پدر اوفلیا را جمع می کنند. مردم می گویند که طبیعی است. یعنی کلمات تمسخر آمیز هستند و بازیگر اظهار تمسخر می کند و آنها می توانند در مورد آن قضاوت کنند: اما چرا اینقدر تمسخر و از این جورها هرگز فکر نمی کنند که بپرسند. پس به اوفلیا.—همه هملت هایی که من تا به حال دیده ام، به او فحاشی می کنند.

رنگ مو قرمز قهوه ای ماهگونی : گویی جنایت بزرگی مرتکب شده است، و تماشاگران بسیار خشنود هستند، زیرا کلمات این قسمت طنز است و آنها را مجبور می کند. قوی ترین[۱۰۶] ابراز خشم طنزآمیز که چهره و صدا قادر به آن است. اما پس از آن، این که آیا هملت احتمالاً چنین ظاهر وحشیانه ای را در برابر زنی که او را بسیار دوست می داشت نشان داده است، هرگز فکر نمی شود.

حقیقت این است که در تمام محبت های عمیقی که بین هملت و افلیا وجود داشت، مقداری از عشق نافرجام وجود دارد (اگر جرأت داشته باشم از این بیان استفاده کنم) که در هر اندوه بزرگی، به ویژه در جایی که آن را شکار می کند. ذهن نمی تواند ارتباط برقرار کند، به طرف غمگین نوعی تفنن می دهد تا خود را، حتی به عزیزترین موضوع دلش، به زبان یک بیگانگی موقت بیان کند.

اما این بیگانگی نیست، صرفاً حواس‌پرتی است، و بنابراین همیشه خود را با آن شیء احساس می‌کند: این خشم نیست، بلکه غم و اندوهی است که ظاهر خشم را به خود می‌گیرد، – عشقی که به طرز ناشیانه نفرت جعل می‌کند، مانند چهره‌های شیرین وقتی تلاش می‌کنند. اخم کردن: اما چنین سخت گیری و انزجار شدیدی که هملت برای نشان دادن آن ساخته شده است.

تقلبی نیست، بلکه چهره واقعی بیزاری مطلق است – از بیگانگی آشتی ناپذیر. شاید بتوان گفت دیوانه را بر تن می کند. اما پس از آن او فقط باید تا کنون این دیوانگی تقلبی را بپوشد زیرا حواس پرتی واقعی خود او را ترک می کند. یعنی به طور ناقص، ناقص; نه به آن روش تمرین شده تایید شده، مانند یک استاد هنر خود، یا، به قول دیم کوئیک، “مثل یکی از آن بازیکنان فاحشه.” منظورم بی احترامی به هیچ بازیگری نیست.

رنگ مو قرمز قهوه ای ماهگونی : اما به نظرم نوع لذتی که بازی های شکسپیر در بازی می دهد، با لذتی که تماشاگران از نویسندگان دیگر دریافت می کنند، ندارد. و از آنجایی که آنها به خودی خود بسیار متفاوت از بقیه هستند ، باید نتیجه بگیرم که چیزی در ماهیت بازیگری وجود دارد که در آن سطوح[۱۰۷] همه تمایزات و در واقع کیست که بی تفاوت از گیمستر و مکبث به عنوان اجرای صحنه ای خوب صحبت نکند.

خانم بورلی را به همان شیوه ای که لیدی مکبث خانم اس. بلویدرا و کالیستا و ایزابلا و افرازیا کمتر از ایموجن یا ژولیت یا دزدمونا دوست دارند؟ آیا از آنها به همین صورت صحبت و یاد نمی شود؟ آیا مجری زن در یکی به اندازه دیگری بزرگ نیست؟ آیا گاریک نمی درخشید و آیا او جاه طلب نبود که در هر تراژدی ترسناکی که روز بد او به وجود آورد.

تولیدات هیلز و مورفی ها و براون ها – و آیا او این افتخار را خواهد داشت که برای همیشه در ذهن ما بماند. همزمانی جدایی ناپذیر با شکسپیر؟ یک ذهن خویشاوند! ای چه کسی می تواند آن غزل تاثیرگذار شکسپیر را که به حرفه او به عنوان یک بازیکن اشاره دارد بخواند: اوه به خاطر من با فورچون چید، الهه گناهکار اعمال زیانبار من، که برای زندگی من بهتر نبود فراتر از عمومی به معنای آن است که عرف عمومی ایجاد می کند.

از آنجا می آید که نام من یک نام تجاری دریافت می کند. و تقریباً از آنجا طبیعت من رام شده است به چیزی که در آن کار می کند، مانند دست رنگرز- یا آن اعتراف دیگر: افسوس! درست است، من اینجا و آنجا رفته ام، و خود را در نظر تو رنگارنگ ساختم به افکار خودم فکر کردم، آنچه را که عزیزترین است ارزان فروخت- چه کسی می‌تواند.

رنگ مو قرمز قهوه ای ماهگونی : این نمونه‌های خودنگری حسادت‌آمیز را در شکسپیر شیرین ما بخواند و در خواب ببیند که بین او و کسی که طبق سنت‌های او، به نظر می‌رسد به همان اندازه که قبلاً وجود داشته، یک بازیکن صرف بوده است. که ذهنش آلوده به پست ترین بدی های بازیکنان بود، حسادت[۱۰۸] و حسادت، و هوس های بد پس از کف زدن. کسی که در انجام حرفه اش حتی به زنان مجری که سد راه او بودند حسادت می کرد.