رنگ موی شنی روشن روی دکلره

رنگ موی شنی روشن روی دکلره : این تخیل، همراه با هوش تیزش، توجه به جزئیات، تطبیق پذیری طبیعی و ظرفیت به ظاهر بی پایانش برای کار، او را قادر ساخته تا تعریف اصطلاح «مشاور رستوران» را بازنویسی کند.

مو : من برنامه بازبینی هفته را بر اساس این نسخه ها تنظیم می کنم.” خانم کیسلگاف ریزه اندام، جذاب و تا حدودی جوانتر از ۴۱ سالش به نظر می رسید، به زودی به ریشه مشکل خود پی برد. “در این زمان از سال، همه می‌خواهند مورد بازبینی قرار گیرند. فاجعه این است که رقصندگان تا بهار منتظر می‌مانند و سپس کنسرت تک‌شات خود را که تمام سال آماده می‌کردند، برگزار می‌کنند.

رنگ موی شنی روشن روی دکلره

رنگ موی شنی روشن روی دکلره : او با صدایی واضح و یکنواخت با لحنی که مری تایلر مور را به یاد می آورد گفت: “ما هیچ کمکی دریافت نمی کنیم: مشکل همین است.” آن ادامه داد: “ما یک منشی برای ۹ نفر در بخش هنر و معماری داریم. او به طرز وحشتناکی بیش از حد کار کرده است.” “شما به چیزهایی نگاه می کنید که بعد از دور انداختن نیمی از آن باقی مانده است.

و در همان شبی است که ۱۷ رقصنده دیگر فکر می کنم خودکشی است… ما سه منتقد رقص در تایمز داریم – جک اندرسون و جنیفر دانینگ به جز خودم – و در بهار، هر سه ما هر روز کار می کنیم، و هنوز نمی توانیم ادامه دهیم. ” خود آنا در طول فصل شلوغ هفته ای ۹ اجرا شرکت می کند. او علاوه بر قطعات معمولی خود در روزنامه تایمز ، مسئول یک مقاله طولانی و جامع در نسخه یکشنبه است.

او توضیح داد: «در ۱۰ سال گذشته فعالیت های رقص افزایش چشمگیری داشته است. “در سال ۱۹۶۹، یک سال پس از پیوستن من به روزنامه، از من خواسته شد که خلاصه ای از رویدادهای رقص را انجام دهم، و متوجه شدم که در سال حتی یک هفته هم خالی از رقص نبود. این اولین بار بود که این اتفاق افتاد. “من فکر می کنم دهه ۱۹۶۰ ارتباطی با آن داشت.

آن زمان بود که طراحان رقص مانند بالانچین و مرس کانینگهام، که از حرکت ناب استفاده می کردند، محبوبیت بیشتری پیدا کردند. مخاطبانی که به دیدن آنها آمدند، مخاطب جدیدی بودند که از قبل با آنها راحت بودند. انتزاع. آنها نیازی به باله داستانی نداشتند. یکی از مشکلات رقص در گذشته این بود که مردم فکر می کردند قادر به درک آن نیستند. اما اگر باله بدون پلات را دوست دارید.

نیازی به درک بیشتر از آن ندارید. آنچه می بینید. فکر می کنم مارشال مک لوهان درست می گفت: این عصر تلویزیون است. این نسل به تماشای تصاویر بدون حوصله عادت دارد.” او هیچ رقصنده مورد علاقه ای ندارد، اما طراحان رقص مورد علاقه او به دو نفر می رسند: جورج بالانچین و مارتا گراهام. “شما در حال حاضر هیچ طراح رقص جوانی ندارید که واقعاً در قد و قامت قدیمی ها باشد.

من نمی توانم دلیلی بیاورم که چرا، جز اینکه از نظر تاریخی اتفاق افتاده است که دهه ۱۹۳۰ تبدیل به خلاق ترین دوره در رقص شد – نه فقط در ایالات متحده، اما در بیشتر نقاط جهان. در آن زمان بود که پیشگامان رقص مدرن فعال شدند. افرادی مانند مارتا گراهام انقلابی هستند و شما آنها را در هر نسلی نمی توانید دریافت کنید. … این در مورد سایر هنرها نیز صدق می کند.

رنگ موی شنی روشن روی دکلره : آهنگسازان بزرگ اپرا امروز چه کسانی هستند؟ و صادقانه بگویم، آیا تولستویی وجود دارد؟ آنا در پاریس به دنیا آمد و در سن یک سالگی به منطقه رسید. در پنسیلوانیا تحصیل کرد و بعداً چهار سال را در پاریس به عنوان گزارشگر عمومی برای چندین روزنامه انگلیسی زبان گذراند، اما در غیر این صورت او یک وستسایدر مادام العمر بوده است. رقص همیشه یکی از علایق اصلی او بوده است.

او در دوران کودکی به مدت ۱۰ سال در رشته باله تحصیل کرد و مدت ها بعد از اینکه فهمید یک رقصنده حرفه ای نخواهد شد، طرفدار پرشور او باقی ماند. در اواسط دهه ۱۹۶۰، آنا مقاله ای درباره یک جشنواره بزرگ رقص برای نسخه بین المللی نیویورک تایمز در پاریس نوشت. این امر منجر به تکالیف مشابه شد. در اکتبر ۱۹۶۸، اندکی پس از بازگشت او به منهتن، تایمز او را برای کمک به منتقد اصلی رقص کلایو بارنز استخدام کرد.

او به سرعت متوجه شد که بسیاری از نقدهای رشته اول می نویسد، و زمانی که بارنز تقریباً دو سال پیش استعفا داد، کیسلگاف به جای او انتخاب شد. آنا خاطرنشان کرد که یکی از معایب شغل او این است که افراد غریبه به طور مکرر با او تماس می گیرند. “من احساس می کنم که هر کسی که با من موافق یا مخالف است می تواند این کار را از طریق پست انجام دهد.

من نمی خواهم با افرادی که نمی شناسم بحث طولانی داشته باشم، زیرا فکر می کنم این تجاوز به حریم خصوصی من به عنوان یک شخص است.” با این حال، مزایا بسیار بیشتر از مشکلات است. او به سرعت افزود: “من حتی می توانم از رقص بد لذت ببرم.” “به همین دلیل است که از انجام این کار بسیار خوشحالم. روزی که دیگر علاقه ای به تماشای یک اجرای رقص نداشته باشم.

رنگ موی شنی روشن روی دکلره : فکر می کنم باید ترک کنم و به کار دیگری بروم. صاحب کافه هنرمندان ۸-۴-۷۹ جورج لانگ، هنرمند و کمال گرا، می توانست در هر یک از صدها حرفه به موفقیت دست یابد. در سال ۱۹۴۶، زمانی که از زادگاهش مجارستان به ایالات متحده آمد، به عنوان نوازنده ویولن در سمفونی دالاس مشغول به کار شد. اما لانگ به زودی متوجه شد که گودال ارکستر برای مردی که بینش او بود بسیار محدود است.

رنگ موی شنی روشن روی دکلره : او ممکن است به آهنگسازی یا رهبری روی آورده باشد. در عوض او تصمیم گرفت که به طور کامل به یک رشته متفاوت سوق دهد – آشپزی. امروز، در سن ۵۴ سالگی، جورج بالانچین از دنیای غذا است – یک “طراح رقص آشپزی” با شهرت بین المللی برای دانستن تقریباً هر چیزی که در مورد تهیه غذا و رستوران ها باید شناخته شود. مجله زمانی نوشت که تخیل لانگ به اندازه دره سند حاصلخیز است.