رنگ مو عسلی طلایی روشن

رنگ مو عسلی طلایی روشن : نقشه ها و نقشه های هدان به سادگی هرگز مورد آزار و اذیت قرار نگرفتند، زیرا هیچ نیازی به آنها وجود نداشت. و هنگامی که او به اجبار تصدیق کرد که گیرنده اش کار می کند، تظاهرات ناخواسته به خودی خود بسیار توهین آمیز بود. طبیعی بود، اجتناب ناپذیر بود، باید مسلماً به هر بهانه‌ای برای فکر نکردن به گیرنده دست پیدا می‌کرد. و یک مرد مرده در نزدیکی تظاهرکننده در حال اجرا پیدا شد.

مو : اگر فرض می‌شد که تظاهرکننده او را کشته است، چرا می‌توان واکنش عاطفی نشان داد، خشم گسترده‌ای را احساس کرد، دیوانه‌وار دستور داد که دستگاه و مخترع آن با هم سرکوب شوند و ادامه دهند. بدون اینکه هیچ فکری بکنید یا هیچ تغییر دیگری در چیزی ایجاد کنید، شاد زندگی کنید. هدان وحشت زده شد. حالا که این اتفاق افتاده بود، می‌توانست ببیند که باید. دنیای والدن در اوج فرهنگ بشری بود.

رنگ مو عسلی طلایی روشن

رنگ مو عسلی طلایی روشن : هر چه او ثروتمندتر باشد و زندگی خود را رضایت بخش تر بداند، از هر تغییری، هر چند دقیقه، خشمگین تر می شود. و از میان همه تغییراتی که مردم را آزار می دهد، تغییراتی که آنها را ملزم به فکر کردن می کند بیش از همه ناپسند است. برنج بالا در فکر می کرد که همه چیز به آرامی در حال حرکت است. نیازی به در نظر گرفتن دستگاه های جدید نبود.

سطحی از تمدن چنان باشکوه رسیده بود که هیچ کس نمی توانست هیچ پیشرفتی را تصور کند – مگر اینکه بتوان آرام بخش بهتری طراحی کرد که آن را پایدارتر کند. هیچ کس واقعاً چیزی را که برای خودش فکر نکرده است نمی خواهد. هیچ کس نمی تواند چیزی را بخواهد که نمی داند وجود دارد – یا نمی تواند تصور کند که وجود دارد. در والدن هیچ‌کس چیزی نمی‌خواست، مگر اینکه رهایی از خستگی زندگی فوق متمدن باشد.

دستگاه الکترونیکی هدان نیاز انسان را برآورده نکرد. فقط فنی بنابراین هیچ ارزشی نداشت که کسی را نسبت به آن مهمان نواز کند. و هدان به دلیل ناتوانی در تشخیص واقعیت زندگی خود را در زندان سپری کرد. او بلافاصله شورش کرد. او چیزی می خواست! او می خواست بیرون. و از آنجایی که او چنین مردی بود، ذهن خود را به کار ساخت تا چیزی را که می‌خواست، به سادگی و مستقیم.

بدون اینکه تلاش کند از طریق تجهیز دیگران به چیزهایی که آنها نمی‌خواستند، به دست آورد. او تصمیم گرفت فرار خود را طراحی کند. با تغییر اجباری دیدگاهش، او این نظر را داشت که حداقل باید به نظر برسد که به اسیرکنندگان و زندان بانان و – همانطور که او می دید – به شکنجه کنندگانش آنچه را که می خواستند بدهد. آنها از مرگ او خوشحال می شوند، به شرطی که وجدانشان راحت باشد.

او بر آن به عنوان یک پایه بنا کرد. خیلی کوتاه قبل از شب، او اقدامات مرموز خاصی را انجام داد. نخ های پیراهنش را باز کرد و کنار گذاشت. یک عدسی بینایی در سقف سلول او وجود دارد و مطمئناً کسی متوجه کار او می شود. چراغی درست کرد. نخ ها را در دهان گذاشت و تشک خود را آتش زد و آرام روی آن دراز کشید. تشک از کیفیت عالی برخوردار بود. وقتی دود می شد بوی بسیار بدی می داد. انجام داد.

رنگ مو عسلی طلایی روشن : دراز کشیده بود و برای چند ثانیه به صورت تشنجی لگد زد. او شبیه کسی بود که زهر خورده باشد. سپس منتظر ماند. مدت زیادی گذشت تا زندانبانش از راهرو سلول پایین آمد و شلنگ آتش نشانی را کشید. هدان در این فرض که او زیر نظر گرفته شده درست گفته بود. اعمال او مردی بود که نیاز احتمالی برای خودکشی را پیش بینی کرده بود و برای راحتی در بخشی از پیراهنش سم گذاشته بود.

زندانبان عجله نکرد، زیرا اگر مخترع پرتو مرگ خودکشی کند، همه احساس بهتری خواهند داشت. به هدان زمان معقولی برای مرگ داده شده بود. زمانی که زندانبان در سلولش را باز کرد، او را بیرون کشید، سایر اثاثیه که تا به حال سوخته بود را برداشت و شلنگ آتش نشانی را برای ایجاد مه آئروسل که آتش را خاموش می کرد، به طرز چشمگیری مرده به نظر می رسید.

او به راهرو برگشت تا منتظر خاموش شدن آتش بماند. هدان او را با یک چهارپایه تاج گذاشت و در این عمل احساس رضایت غیرمنتظره ای کرد. زندانبان سقوط کرد. او کلید حمل نمی کرد. سیستم برای این بود که یک نگهبان بیرون او را از این راهرو خارج کند. هدان غرغر کرد و شلنگ آتش نشانی را گرفت. نازل آن را به عقب برگرداند تا به جای مه، جریانی ایجاد کند.

رنگ مو عسلی طلایی روشن : آب با فشار چهارصد پوند بیرون آمد. در راهرو را با آن شکست. او قدم زد و با همان جویبار روی یک نگهبان مبهوت کاسه زد. او تپانچه شوکر نگهبان را گرفت. در دیگری منتهی به حیاط را شست. او بیرون رفت، دو نگهبانی را که او را دیدند، شست و زحمت کشید و آنها را از روی سنگفرش عبور داد تا در دهانه زهکشی فرو رفتند. سپس با فکر شلنگ را دوباره تنظیم کرد تا حیاط را پر از مه کند.

روی صندلی راننده کامیونی که او را به اینجا آورده بود – احتمالاً همان بود – رفت و از دروازه به خیابان بیرون کوبید. پشت سرش، حیاط پر از مه غلیظ سفید بود. او آزاد بود، اما موقتا. در اطراف او پایتخت والدن قرار داشت – بالاترین تمدن در این بخش از کهکشان. درختان راه آن را ردیف کردند. برج‌ها با هزاران سازه کمتر جاه‌طلبانه در بین آن‌ها، به طرز شگفت‌انگیزی به سمت آسمان بلند شدند.

رنگ مو عسلی طلایی روشن : میدان های روباز و پارک وی و مراکز خرید بود و اصلا بوی شهر نمی داد. اما سه دقیقه قبل از اینکه رابط در کامیون زنگ خطر تمام پلیس را برای او به صدا درآورد، سست نبود. قابل انتظار بود. تمام شهر به زودی تبدیل به یک تله انسان عظیم می شود که قرار است برون هودان را بگیرد. در واقع، تنها یک مکان روی این سیاره وجود داشت که می‌توانست در آن امن باشد – و اگر رسماً به قتل متهم می‌شد.