رنگ موی بلوند پلاتینه یخی

رنگ موی بلوند پلاتینه یخی : مربعی از مواد سفید روی آن میخکوب شده و خود را معصومانه باز می کند. دسته‌ای از بیل‌بران در امتداد سنگر آسیب‌دیده پیشروی می‌کنند.

رنگ مو : جوزف با صدای ضعیفی تکرار می کند: “آه، نوم دیو! فلات به اندازه یک میدان عمومی پوشیده از مردم است. مهمانی های خستگی در گروه ها و مردان منزوی. اینجا و آنجا برانکاردها (با حوصله و اندک) کار عظیم و بی پایان خود را آغاز می کنند. ولپات ما را ترک می‌کند تا به سنگر بازگردد و ضررهای جدیدمان را اعلام کند و مهم‌تر از همه شکاف بزرگی که برتراند باقی مانده است.

رنگ موی بلوند پلاتینه یخی

رنگ موی بلوند پلاتینه یخی : او به جوزف می‌گوید: “نمی‌توانیم تو را از دست بدهیم، نه؟ هر چند وقت یک‌بار برای ما یک خط بنویس – فقط، “همه چیز خوب پیش می‌رود، امضا، کاممبر، نه؟” او در میان مردمی که از مسیر یکدیگر عبور می کنند در پهنه ای ناپدید می شود که اکنون کاملاً توسط بارانی غم انگیز و بی پایان تسخیر شده است. یوسف به من تکیه می کند و به دره می رویم.

شیبی که از آن پایین می آییم به سلول های معروف است. در حمله ماه مه، زواوها همگی شروع به حفر پناهگاه‌های انفرادی برای خود کرده بودند و در اطراف آن‌ها نابود شدند. برخی هنوز دیده می شوند که روی لبه یک سوراخ ابتدایی قرار دارند و ابزار سنگربرداری خود را در دستان بی گوشت خود دارند یا با حفره های غاردار به آنها نگاه می کنند که احشاء چشم را چروک می کند.

زمین آنقدر پر از مرده است که زمین‌ریزه‌ها مکان‌هایی را می‌پوشانند که با پاها پر می‌شوند، با اسکلت‌های نیمه‌لباس، و با استخوان‌بندی جمجمه‌هایی که در شیب تند مانند کوزه‌های کره‌ای چینی در کنار هم قرار گرفته‌اند. در اینجا چندین قشر مرده وجود دارد و در بسیاری از جاها کندن صدف‌ها قدیمی‌ترین آنها را بیرون آورده و در بالای پوسته‌های جدید به نمایش گذاشته است.

کف دره کاملاً با ضایعات سلاح، لباس و ادوات فرش شده است. تکه های صدف، آهن کهنه، نان و حتی بیسکویت هایی که از کوله پشتی افتاده اند و هنوز با باران حل نشده اند را پایمال می کند. قلع های آشغال، دیگ های مربا و کلاه ایمنی توسط گلوله ها سوراخ می شوند و از بین می روند. و پست‌های دررفته‌ای که زنده مانده‌اند با سوراخ‌هایی پوشیده شده‌اند.

سنگرهایی که در این دره می گذرد، شکاف های زلزله دارد و گویی قبرهای تمام ناپخته بر ویرانه های تشنج زمین خالی شده است. و آنجا، جایی که مرده ای وجود ندارد، همان زمین جسد است. ما سنگر بین‌المللی را دنبال می‌کنیم که هنوز با پارچه‌های رنگین‌کمان بال می‌زند – سنگر بی‌شکلی که آشفتگی مواد پاره‌شده با هوای یک سنگر ترور شده در آن قرار می‌گیرد.

رنگ موی بلوند پلاتینه یخی : تا جایی که خندق نامنظم و پیچ در پیچ یک آرنج را تشکیل می‌دهد. در تمام طول مسیر، تا سدی خاکی که راه را می بندد، اجساد آلمانی در هم پیچیده و گره خورده اند مانند سیلابی از لعنتی ها، برخی از آنها از غارهای گل آلود در وسط مجموعه ای گیج کننده از تیرها، طناب ها، خزنده ها بیرون می آیند. از آهن، غلتک سنگر، ​​مانع، و صفحه گلوله. در خود مانع، یک جسد راست ایستاده، در مرده دیگر ثابت شده است.

در حالی که جسد دیگری که در همان نقطه کاشته شده است، به صورت مایل در محل اسفناک می ایستد، کل آرایش به نظر می رسد بخشی از چرخ بزرگی است که در گل فرو رفته یا شکسته شده است. بادبان یک آسیاب بادی و در کنار همه اینها، این فاجعه گوشت و پلیدی، تصاویر مذهبی پخش می شود، کارت پستال ها، جزوه های پارسا، اعلامیه هایی که روی آنها دعاها با حروف گوتیک نوشته شده است.

آنها خود را در امواجی از لباس های روده پراکنده کرده اند. به نظر می رسد که کلمات کاغذی این سواحل طاعون، این دره مرگ، با رنگ پریدگی بیشمار دروغ های بی ثمر خود را پر از شکوفه می کنند. من به دنبال راهی محکم می گردم تا جوزف را به داخل هدایت کنم – زخمش او را تا حدودی فلج می کند و او احساس می کند که در سراسر بدنش گسترده شده است. در حالی که من از او حمایت می کنم.

و او به هیچ چیز نگاه نمی کند، به تحول وحشتناکی که از طریق آن فرار می کنیم، نگاه می کنم. یک گروهبان آلمانی نشسته است، اینجا جایی که ما پا می گذاریم، با تکیه گاه الوارهای دریده شده که زمانی پناهگاه نگهبانی را تشکیل می دادند. زیر چشمش سوراخ کوچکی وجود دارد. رانش یک سرنیزه او را از طریق صورتش به تخته ها میخکوب کرده است. در مقابل او، او نیز نشسته.

در حالی که آرنج هایش را روی زانوها و مشت هایش را روی چانه اش قرار داده، مردی است که تمام بالای جمجمه اش مانند تخم مرغ آب پز کنده شده است. در کنار آنها – یک نگهبان افتضاح – نیمی از یک مرد ایستاده است، مردی که از پوست سر تا شکم به دو نیم شده، ایستاده به دیوار خاکی. نمی دانم نیمه دیگر این پست انسانی کجاست که چشمش از بالا آویزان است و احشاء مایل به آبی به صورت مارپیچی دور پایش حلقه می زند.

پایین پایین، پای فرد خود را از ماتریکس خون جدا می‌کند که با سرنیزه‌های فرانسوی سفت شده است که بر اثر شدت ضربه خم شده، دو برابر شده و پیچیده شده‌اند. از میان شکافی در دیوار مثله‌شده، می‌توان شکافی را مشاهده کرد که در آن بدن سربازان گارد پروس به نظر می‌رسد در حالت دعانویسان زانو زده‌اند، از پشت می‌روند.

رنگ موی بلوند پلاتینه یخی : با شکاف‌های آغشته به خون و به چوب. از این گروه، آنها یک تیرآهنگ سنگالی عظیم الجثه را به لبه خود کشیده اند، که متحجر در وضعیتی که مرگ او را گرفت، به هوای خالی تکیه داده و محکم به پاهایش می نشیند و به دو مچ بریده اش خیره شده است. بدون شک بمبی در دستان او منفجر شده بود. و از آنجایی که تمام صورتش زنده است.

به نظر می رسد که انگل ها را می جود. یک سرباز در حال عبور از یک هنگ آلپ می گوید: «اینجا بود که آنها حقه پرچم سفید را انجام دادند؛ و همانطور که آفریقایی ها را مجبور به مقابله با آنها کردند، شرط می بندید که آنها داغ کرده اند! – تینز، خود پرچم سفید وجود دارد. که این کودها استفاده می کردند.» دسته بلندی را که در آنجا قرار دارد می گیرد و تکان می دهد.