رنگ مو مشکی هایلایت یخی

رنگ مو مشکی هایلایت یخی : آن‌ها می‌توانستند سرما را از میان شکاف‌ها احساس کنند و با انگشتان یخی و مرگ‌بارش به سمت آنها دراز شود. و آن‌ها خم می‌شدند و خم می‌شدند، و سعی می‌کردند از آن پنهان شوند، همه بیهوده. می آمد و می آمد. یک چیز وحشتناک، یک شبح متولد شده در غارهای سیاه وحشت. قدرتی بدوی، کیهانی که بر شکنجه های روح های گمشده سایه افکنده و به سوی هرج و مرج و ویرانی پرتاب شده است.

رنگ مو : بی‌رحمانه بود. و ساعت به ساعت در چنگال آن، به تنهایی، به تنهایی می لرزیدند. اگر فریاد می زدند، کسی نبود که صدای آنها را بشنود. هیچ کمک و رحمتی وجود نخواهد داشت. و به همین ترتیب تا صبح – زمانی که آنها برای روز دیگری از زحمت بیرون می رفتند، کمی ضعیف تر، کمی نزدیکتر به زمانی که نوبت آنها بود که از درخت تکان بخورند.

رنگ مو مشکی هایلایت یخی

رنگ مو مشکی هایلایت یخی : منظره غم انگیز گرسنگان نوشته لی هونگ چانگ (شعری از دولتمرد چینی، ۱۸۲۳-۱۹۰۱، معروف به “بیسمارک آسیا” و گفته می شود که ثروتمندترین مرد جهان بوده است) “خدایا، اگر ببخشی، خوشحالم کن چشمانم از این همه نگاه گرسنه که چهره و چشم مردان را پر می کند کسانی که در جستجوی غذا در تپه و گلن هستند. چشمانشان گوی هایی از کسل کننده ترین آتش است، انگار شعله بالاتر می رود.

لینک مفید : لایت و هایلایت مو

اما در تاریکی درخشش آنها ما می دانیم سوخت کم می سوزد. این گونه نگاه ها ای خدایا از تو نیست! نه، آنها نگاه های بدبختی هستند! آنها از تداوم ترسناک گرسنگی صحبت می کنند روی لب ها خشک و معده سرد. فریاد می زنند: «نان، نان»، این مردان خسته، با زن و بچه از گلن! اوه، روزی طولانی را به زحمت خواهند انداخت اما برای یک وعده غذایی، زندگی خود را به ماندن.

اما کجای این سرزمین است؟ مگر اینکه خدایان با دست سخاوتمند برنج شیرین و ذرت تقویت کننده بفرستید به این جمعیت عظیم از گرسنگی متولد شدند! حق تنبل بودن نویسنده پل لافارگ (یکی از نویسندگان مشهور سوسیالیست فرانسه. او و همسرش که خود را از کهولت و تنگدستی درمانده می دیدند، با هم خودکشی کردند) آیا کسی بر این باور است.

که چون زحمتکشان دوران اصناف قرون وسطی پنج روز از هفت روز در هفته کار می کردند، آن طور که اقتصاددانان سیاسی متوهم به ما می گویند فقط بر روی هوا و آب زندگی می کردند؟ رفتن به! آنها اوقات فراغت داشتند تا لذت زمینی را بچشند، عشق را گرامی بدارند، به احترام خدای بزرگ فراغت خانه بسازند و باز نگه دارند . در آن روزها، آن احمقانه، هیپوانگلستان پروتستان به طور انتقادی “Merrie England” نامیده می شد.

رابله، کوودو، سروانتس، نویسندگان ناشناخته رمان‌های تند آن روزها، با توصیف آن جشن‌های عظیمی که مردمان آن زمان در آن‌ها به خود می‌پرداختند و «هیچ چیزی دریغ نمی‌کرد»، دهان ما را سیراب می‌کنند. جردن و مکتب نقاشان هلندی آنها را در تصاویر زندگی شادی آور خود برای ما به تصویر کشیده اند. نجیب شکم های غول پیکر، چه شده است؟ ای ارواح والا، ای که کل اندیشه بشری را درک کردید.

کجا رفته اید؟ ما کاملاً منحط و کوتوله شده ایم. گاوهای سلی، سیب زمینی، شراب تهیه شده با فوشین، آبجو از زعفران، و ویسکی پروس در پیوند عاقلانه با کار اجباری، بدن ما را ضعیف کرده و عقل ما را کسل کرده است. و در همان زمان که بشر شکم خود را می بندد و بهره وری ماشین روز به روز بیشتر می شود، اقتصاددانان سیاسی آرزو می کنند.

دکترین مالتوسی، دین پرهیز و جزم کار را به ما موعظه کنند! اولین ماشین توسط آنتیپاروس (یونانی، قرن اول میلادی، شاعر اختراع آسیاب آبی برای آسیاب ذرت را جشن می گیرد) الهه دستور داده است که کار دختران توسط پوره ها انجام شود. و حالا اینها به آرامی از روی چرخ ها می گذرند، به طوری که محورهای تکان خورده با پره ها می چرخند و بار سنگ های گردان را می کشند.

رنگ مو مشکی هایلایت یخی : بگذار زندگی پدرانمان را بگذرانیم و از کار استراحت کنیم و از هدایایی که الهه برایمان فرستاده لذت ببریم! نوشته جان استوارت میل (فیلسوف انگلیسی، ۱۸۰۶-۱۸۷۳) تا به حال، جای سوال است که آیا تمام اختراعات مکانیکی که هنوز انجام شده است، زحمات روز را برای هر انسانی سبک کرده است.

یا خیر. مرد زیر سنگ ( برگرفته از “مرد با بیل و اشعار دیگر” ) نوشته ادوین مارکام (صفحه ۲۷ را ببینید ) وقتی کارگری را می‌بینم که دهانش غذا می‌دهد، بالا، روز از نو، در تاریکی قبل از طلوع، و به خانه آمدن، شب از شب، در غروب، تاب خوردن به جلو مانند یک حیوان خاموش خشن، مردی را می بینم که محکوم است.

سنگی عظیم را از شیب بی پایانی بغلتاند. او آن را اینچ به اینچ سرسخت فشار می دهد، همیشه خمیده زیر سایه صخره…. ببینید کجا خمیده، پیچ خورده، تنگ، بد شکل! او برای زندگی آنها بلند می کند. رگ ها گره می خورند و تیره می شوند – خون به صورتش می ریزد…. حالا او می بازد – حالا او می برد – حالا او می بازد – می بازد – (خدای روح من!) پاهایش را در زمین فرو می کند.

جنبشی از تلاش وحشتناک وجود دارد …. تکان می خورد – حرکت می کند! آیا سنگ بزرگ نگهبان او را خواهد شکست؟ و او را در حالی که به سمت خلیج فرو می رود، درهم بشکنید؟ مبارزه خاموش ادامه دارد و ادامه دارد، مثل دو نفری که در خواب با هم دعوا می کنند. توسط بوتیوس (فیلسوف رومی، ۴۷۰-۵۲۴) گرچه الهه ثروت باید به اندازه شن و ماسه ای که توسط دریای پرتاب شده از باد می غلتد،

رنگ مو مشکی هایلایت یخی : یا به اندازه ستارگانی که می درخشند، عطا کند، نسل بشر از زاری دست بر نخواهد داشت. سرد ( مجسمه‌ساز فرانسوی؛ از موزه لوکزامبورگ ) مردم عزادارند ژولز پیر وان بیسبروک ( مجسمه ساز جنبش های سوسیالیستی و تعاونی بلژیک؛ متولد ۱۸۷۳ ) گرگ پشت در نوشته شارلوت پرکینز گیلمن (درخشنده ترین شاعر و منتقد زن آمریکا؛ متولد ۱۸۶۰) یک وحشت وحشتناک در نزدیکی ما وجود دارد که هیچ چیز دور نمی کند. چشمان خشمگین در هنگام شب، یک سایه خمیده در روز؛ در آستانه ناله می آید، یک خراش روی زمین وجود دارد.