رنگ مو چقدر باید بمونه

رنگ مو چقدر باید بمونه : که چقدر دوست داشتنی است که یک میلیونر جوان خوب، تمیز و جوان برای اصلاحات مدنی وارد می شود. اما در همان ابتدا او انگشتان رئیس کاکس را زیر پا گذاشت و رئیس کاکس نشان داد که چگونه می تواند به ثروت تافت آسیب برساند. پس از آن “چارلی” با رئیس معامله کرد و از آن زمان روزنامه او قهرمان اصلی فساد مدنی شده است.

رنگ مو : به اجبار مستقیم. از همشهریانش فاش شد. “اورگونین” زاده قدرت شرکتی است، برای اهداف شرکتی تصور می شود، و برای انجام مناقصه شرکتی وجود دارد، آشکارا چنین است. همچنین “تلگرام پورتلند” متعلق به دو پسر یک غول چوبی است که بیشتر زمین های خود را با سیستم محبوب “ورود ساختگی” به دست آورده است.

رنگ مو چقدر باید بمونه

رنگ مو چقدر باید بمونه : بنابراین “هیچ کاری انجام نمی شود” وجود دارد. به سمت بالا سواحل حرکت می کنیم، “پورتلند اورگونیان” متعلق به املاک یک اپراتور چوب در مقیاس بزرگ، یکی از ثروتمندترین مردان شمال غرب است. یکی از کارمندان این روزنامه برای من می نویسد: او چنان مردمی و آزاده بود که ارزیابی دارایی نشان داد که به میزان پنج دلار در تمبرهای پس انداز جنگ و تنها در پنج هزار دلار اوراق قرضه جنگی سرمایه گذاری کرده است.

همان مخبر که زمانی برای این روزنامه کار می کرد، از این صاحبان برای من می نویسد: هیچ‌کدام هرگز در زندگی‌اش مجبور به انجام یک سری کار نشده است، و نگرش هر دو نسبت به مردی که در لیست حقوق و دستمزد قرار دارد، معمولاً اسنوب‌ترین نوع رفتاری است که من تا به حال با آن برخورد کرده‌ام. برادر کوچک‌تر روزنامه را اداره می‌کند.

اگرچه اگر به تنهایی نمی‌توانست پانزده دلار در هفته در هیچ بخش حقوق بگیرد. در نتیجه، این روزنامه در سیاست ها و عملکردهای خود چنان متزلزل است که به سرعت در حال تبدیل شدن به یک شوخی است. در همین حوالی روزنامه سومی است که متعلق به سیاستمداری است که دوستانش به من می گویند که او در زمان های گذشته طرف محبوب را گرفته است.

اما اکنون پیر شده است و خودش یک مدیر تجاری شده است. دوستی که این جوان را می شناسد او را چنین توصیف می کند: پرانرژی، سرد مثل فولاد، یک شرکت معمولی، تاجر، پولدار، که کاغذ را از هر اثری از دموکراسی پاک می کند. و سپس، با حرکت دورتر به سمت شمال به سیاتل، “تایمز” وجود دارد، یک ملک بسیار ارزشمند.

که با کمک مالی منافع هیل و راه‌آهن بزرگ شمال ساخته شده است – که به اعتقاد من، با سرمایه‌گذاری کوچک پول بیشتری به دست آورد. بیش از هر شرکت دیگری در آمریکا. “تایمز” پنج درصد سود شش میلیون دلاری می پردازد و بنابراین طبیعتاً به سیستم سود اعتقاد دارد. همچنین “ستاره”، یک مقاله اسکریپس – “ستاره تیرانداز” وجود دارد.

که حاضر بود سی و پنج هزار خواننده را به ترتیب از دست بدهد. ۲۴۴برای شکستن اعتصاب سیاتل و بالاخره «پست هوشمند» است که به نفع جیمز جی هیل و راه‌آهن بزرگ شمالی خریداری شد و صد و هفتاد هزار دلار از اوراق قرضه آن را در دست این منافع قرار داد. خبرچین من می گوید که این روزنامه توسط «منافع بدنام جیکوب فورث سیاتل» تصاحب شد.

رنگ مو چقدر باید بمونه : فورث رئیس خطوط حمل و نقل سیاتل و بانک ملی سیاتل بود و رهن دهکده بود. روزنامه به تدریج بیشتر و بیشتر در بدهی به بانک ها قرار گرفت و مالکیت فعلی آن از این واقعیت ناشی شد. این وضعیت اسفبار روزنامه در سواحل اقیانوس آرام است! و اکنون به ساحل اقیانوس اطلس بیایید و یکی از مراکز بزرگ فرهنگی ما را انتخاب کنید. مرکز جهان را بگیرید، بوستون را بگیرید.

وضعیت بد روزنامه بوستون قابل گفتن نیست. همان‌طور که در حال حاضر نشان خواهم داد، «رونوشت عصر» وجود دارد که متعلق به خانواده‌ای بسیار ثروتمند و مرتجع است، که در خدمت هر منافع ثروتمند و مرتجع است و اتفاقاً رشوه تبلیغاتی می‌گیرد. این روزنامه قدیمی‌ترین روزنامه در بوستون است و یک سال پیش تیراژ آن به هزار نسخه کاهش یافت و انتشار آن صرفاً به منظور حفظ امتیاز ادامه یافت. “بوستون گلوب” وجود دارد.

و نسخه عصر آن، که به من اطلاع داده شده، توسط استاندارد اویل کنترل می شود. «بوستون هرالد» و نسخه عصر آن، «مسافر»، متعلق به شرکت‌های کارخانه و ماشین‌های کفش یونایتد، با سناتور سابق کرین که تعادل قدرت را حفظ می‌کند، وجود دارد. “پست” نیز وجود دارد که به شدت به کرین – که یکی از مرتجعین برجسته نیوانگلند است – بدهکار است.

صاحب “پست” توسط کسی که او را به عنوان “مردی بیمار می شناسد” برای من توصیف می کند که مانند همه مردانی که ثروت زیادی جمع کرده اند، تمایل به محافظه کاری دارد و از تغییر می ترسد. سرانجام، وجود دارد که متعلق به گروهی از متافیزیک‌دانان ثروتمند و اداره می‌شود، که آموزش می‌دهند که فقر یک توهم ذهن فانی است و گرسنگی را می‌توان با فکر کردن تسکین داد.

وقتی یک وضعیت اضطراری عمومی پیش می‌آید، آن را به یک تمرین تبدیل می‌کنم، و چیزی برای گفتن دارم که فکر می‌کنم مهم است، ارسال آن به روزنامه‌های معتبر از طریق جمع‌آوری تلگراف. گاهی روزنامه‌ها آن را منتشر می‌کنند، تقریباً همیشه آن را می‌پذیرند و هزینه آن را می‌پردازند – زیرا قضاوت می‌کنند که احتمال به دست آوردن چیز مهمی با این روش وجود دارد.

در میان روزنامه‌های آمریکایی به تنهایی می‌ایستد، زیرا از من می‌نویسد که برای آن تلگرام ارسال نکنم، زیرا هیچ شانسی برای چاپ آنچه که من می‌خواهم بگویم وجود ندارد! یا به سینسیناتی بروید، جایی که اتفاقاً دوستانی در «درون» دارم. “سینسیناتی پرس و جو” و “پست” متعلق به املاک مک لین هستند که سی میلیون دلار از راه آهن خیابانی و امتیازات گازی که از طریق رشوه به دست آمده بود به دست آوردند.

رنگ مو چقدر باید بمونه : این دارایی همچنین صاحب “واشنگتن پست” است، که بعداً در مورد مهارت های آن صحبت خواهم کرد. و متعلق به چارلز پی تافت، برادر رئیس جمهور سابق ما وجود دارد. «چارلی» تافت با بیست میلیون دلار ازدواج کرد و یک روزنامه خرید و به عنوان یک اصلاح طلب شجاع شروع به کار کرد، و همه در سینسیناتی فکر می کردند.