رنگ موی فندقی برای موهای سفید

رنگ موی فندقی برای موهای سفید : چشمه کوچکی در آن حوالی بود و بعد از اینکه شش کلاه آب روی سرش ریختند، شیر چشمانش را باز کرد. شیر با نفس نفس زد: “در دعواهای زیادی شرکت کرده ام، اما من هرگز چنین نجنگیده ام. آواز، باه!” “آقا بزرگوار، من چگونه می توانم تاوان شما را جبران کنم؟” شوالیه را متزلزل کرد. افسوس که در ساعت آزمایش شکست خوردم!

رنگ مو : در ایمان، آنها نمی توانند موسیقی را تحمل کنند؛ این آنها را بیدار می کند.” “اما نگه دار، “غذایی که از من خواستی. صبحانه، من فکر می کنم شما آن را صدا کردید.” شوالیه با نگاهی ناآرام به شیر ترسو، که با گرسنگی هوا را بو می کرد، با شمشیر به زره فولادی خود کوبید و پوکی چاق و تنبل به آرامی به داخل سالن رفت. “پید، خورش را بیاور” سر هوکوس در حالی که پوک ایستاده بود.

رنگ موی فندقی برای موهای سفید

رنگ موی فندقی برای موهای سفید : دوروتی با خود فکر کرد: “پس به همین دلیل است که تابلو نوشته بود آواز نخوان.” هوا به نوعی روشن تر به نظر می رسید و او دیگر احساس خواب آلودگی نمی کرد. وقتی آخرین پوک ناپدید شد، شوالیه آهی کشید و به سختی روی صندلی سنگی خود برگشت. سر هوکوس توضیح داد: “آواز خواندن من آنها را بسیار عصبانی می کند.

به آرامی به آنها پلک می‌زد، فریاد زد. “خورش، پید!” با صدای بلند تکرار کرد و زیر لب شروع کرد به زمزمه کردن، که پید نسبتاً از اتاق بیرون دوید و بعد از چند دقیقه با یک کاسه بزرگ زرد رنگ برگشت. او این را با بی مهری به دوروتی داد. سپس یک وان مسی بزرگ از وسایل برای شیر بزدل آورد و با ناراحتی بازنشسته شد. دوروتی فکر می کرد که هرگز طعم خوشمزه تر از این را نچشیده است.

شیر ترسو با چشمان بسته سهم خود را می بلعید، و هر دو، بسیار متاسفم که بگویم، حتی فراموش کردند از سر هوکوس تشکر کنند. “شاید شما یک دختر در پریشانی هستید؟” دوروتی کاملاً مبهوت از کاسه‌اش نگاه کرد و شوالیه را دید که با ناراحتی به او نگاه می‌کند. شیر ترسو بدون اینکه چشمانش را باز کند گفت: “او در پوکس است.

رنگ موی فندقی برای موهای سفید : و این همان چیزی است.” دخترک شروع کرد: “ما گم شدیم، اما…” پید خورش را می آورد چیزی به قدری عجیب و ملایم در مورد شوالیه وجود داشت که خیلی زود متوجه شد که مانند یک دوست قدیمی با او صحبت می کند. او تمام ماجراهای خود را از زمان ترک شهر زمرد به او گفت و حتی در مورد ناپدید شدن مترسک گفت. سر هوکوس زمزمه کرد.

عجیب، اما چقدر با طراوت.” “و اگر کمی عقب تر به نظر می رسم، نباید مرا سرزنش کنید. قرن ها است که در این قلعه خاکستری چرت می زنم، و این به ذهنم می رسد که اوضاع به شدت تغییر کرده است. این جانور اکنون کاملا مردانه صحبت می کند، و این پادشاهی که شما اشاره کردید، این اوز؟ هرگز در مورد آن نشنیده اید! “تا به حال در مورد اوز نشنیده ای؟” دختر کوچولو نفس نفس زد “چرا، تو سوژه اوز هستی، و پوکس در اوز است.

هرچند من نمی‌دانم کجاست.” در اینجا دوروتی تاریخچه کوتاهی از کشور پریان و ماجراهای بسیاری که از زمان آمدنش به آنجا داشته است به او داد. سر هوکوس با مالیخولیایی فزاینده گوش داد. آهی غمگینانه کشید: «فکر کنم که من اینجا زندانی بودم در حالی که همه این اتفاقات می افتاد!» “آیا شما زندانی هستید؟” دوروتی با تعجب پرسید. “فکر کردم تو پادشاه پوکس هستی!” “خنجر Uds!” سر هوکوس چنان ناگهانی غرش کرد.

رنگ موی فندقی برای موهای سفید : که دوروتی پرید. “من یک شوالیه هستم!” با دیدن حالت مبهوت او، خودش را کنترل کرد. شکسته ادامه داد: من یک شوالیه بودم. “قرن‌ها پیش، سوار بر اسب خوبم، از قلعه پدرم دور شدم تا شمشیر خود را به پادشاهی توانا تقدیم کنم. نام او؟ سر هوکوس با نامطمئنی به پیشانی اش ضربه زد. “برو، فراموش کردم.” “ممکن است شاه آرتور باشد؟” دوروتی با چشمانی گشاد شده.

با علاقه فریاد زد. “چرا، فقط به زنده بودنت فکر کن!” شوالیه خفه کرد: “فقط نکته همین است.” او با بدبختی اعتراف کرد: “من زنده بودم، هنوز، آنقدر هنوز که همه چیز را فراموش کرده ام. چرا، حتی یادم نمی آید که چگونه صحبت می کردم.” “اما چطور به اینجا رسیدی؟” شیر ترسو که دوست نداشت از گفتگو کنار گذاشته شود، غرش کرد. سر هوکوس که خیلی صاف نشسته بود.

گفت: “قبل از اینکه با غریبه ای ملاقات کنم، به سختی قلعه پدرم را ترک کرده بودم.” او مرا به جنگ دعوت کرد. ایمان، “شوالیه فانی نبود.” سر هوکوس آهی عمیق کشید و در سکوت فرو رفت. “چی شد؟” دوروتی با کنجکاوی پرسید، چون به نظر می رسید سر هوکوس آنها را فراموش کرده است. او با یک آه قوی دیگر گفت: “شوالیه، با نیزه خود به زمین زد.

فریاد زد: “زنده بدبخت، قرن ها در احمقانه ترین کشور جهان” و ناپدید شد. و من اینجا هستم! سر هوکوس با حرکتی ناامیدکننده از جا برخاست و اشک های درشتی روی زرهش چکید. “احساس می‌کنم که شجاع هستم، بسیار شجاع، اما چگونه می‌توانم بدانم تا زمانی که با خطر مواجه نشده‌ام؟ آه، دوستان، شوالیه‌ای را در من ببینید که هرگز یک ماجراجویی واقعی نداشته است.

رنگ موی فندقی برای موهای سفید : هرگز اژدها را نکشت، و از یک بانو حمایت نکرد. نه به یک کوئست رفتم!” افتادن روی زانوهایش سر هوکوس که جلوی دختر کوچک زانو زد، دست او را گرفت. “بگذار با تو در این جستجوی مترسک شجاع بروم. بگذار شب خوب تو باشم!” با اشتیاق التماس کرد. که آن را نپوشم.” بالاخره پر را به لباسش بست و به سمت شیر ​​ترسو رفتند.