مدل رنگ مو برای پوست روشن

مدل رنگ مو برای پوست روشن : زیرا خود او غیر ضروری است. به عنوان مثال، اگر عظمت عمل به خودی خود تخیل را برانگیزد، یا عمق رنج احساسات را جلب می کند. در عبارت معمول، شرایط به حال خود رها شده است.

رنگ مو : از سوی دیگر، در حالی که منکر زیبایی اتفاقی یک شعر نیستیم، از مشاهده جوهر ناشایستی که آن زیبایی در آن نهفته است، شرمنده و خشمگین می شویم. این اظهار نظر شدیداً در مورد ترکیب‌های غیراخلاقی که لرد بایرون سال‌های آخر عمر خود را به آن اختصاص داده است، صدق می‌کند. اکنون به بررسی پیشنهادی خود ادامه می دهیم.

مدل رنگ مو برای پوست روشن

مدل رنگ مو برای پوست روشن : نه گاهی اوقات، و نه به ندرت در شکسپیر، ممکن است به منظور تسکین، یا به عنوان بیان واضحی از تصورات مجدد، و (مثلاً) برای ایجاد یک موضوع غیر شاعرانه، لازم باشد.[۲۳۷] دوستان با تخیل خواننده اما این ضرورت نمی تواند اضافات را به خودی خود زیبا و دلنشین کند.

ابتدا به شعر توصیفی توجه خواهیم کرد . امپدوکلس فیزیک خود را در شعر نوشت و اوپیان تاریخ حیوانات را نوشت. هیچ کدام شاعر نبودند- یکی مورخ طبیعت بود و دیگری یک نوع زندگی نامه نویس بی رحم. با این حال یک شاعر ممکن است تاریخ طبیعی یا فلسفه را ماده ی سروده خود قرار دهد. اما در زیر دستان او دیگر مجموعه‌ای از حقایق یا اصول نیستند.

بلکه با معنایی، زیبایی و نظم هماهنگی نقاشی شده‌اند که مختص خودشان نیست. تامسون گاهی به دلیل تازگی و ریزه کاری اظهاراتش در مورد طبیعت مورد تحسین قرار گرفته است. این ستایش شاعر نیست. که وظیفه اش بیشتر نشان دادن پدیده های شناخته شده در یک ارتباط یا رسانه جدید است. جادوگر شاعر، رایج‌ترین صحنه‌های زندگی روستایی را با رنگ‌هایی، ابتدا شادی‌بخش، سپس ذهن متفکر، سرمایه‌گذاری می‌کند.

شعر شبانی توصیفی از روستایی، کشاورزی، [۲۳۸]و گاو، نرم شده و از سلامت گستاخ طبیعت اصلاح شده است. ویرژیل، و خیلی بیشتر پوپ و دیگران، در رنگ‌آمیزی بیش از حد با خطا مواجه شده‌اند؛ به‌جای ترسیم شکل‌های تعمیم‌یافته و ایده‌آل از چوپان‌ها ، عکس‌هایی از جنتلمن‌ها و زیباها به ما داده‌اند . ترکیب آنها ممکن است شعر باشد، اما شعر شبانی نیست.

مدل رنگ مو برای پوست روشن : تفاوت بین روایت شاعرانه و تاریخی را می‌توان با «قصه‌های مبتنی بر حقایق» نشان داد، که عموماً دارای ویژگی مذهبی است و در عصر حاضر بسیار رایج است، که نباید تصور شود که ما آن را تأیید می‌کنیم، زیرا از آنها برای هدف خود استفاده می‌کنیم. نویسنده در شرایط پرونده، بسیاری از جزئیات را برای اطلاع عمومی بیش از حد بی اهمیت، یا بی ربط به داستان اصلی، یا مشارکت بیش از حد از ویژگی های ذهنی افراد می داند.

او این موارد را حذف می کند. او رویدادهای مرتبطی را می یابد که بر اساس زمان یا مکان از یکدیگر جدا شده اند، یا مسیری از عمل بین بسیاری از عوامل توزیع شده است. او صحنه یا مدت داستان را محدود می کند و با فشرده کردن انبوه حادثه و کنش در تاریخ معدودی از شخصیت هایش صرف نظر می کند. او مجادلات طولانی را در یک بحث مختصر فشرده می کند.

و شخصیت ها را با گفت و گو به نمایش می گذارد – و (اگر هدف او چنین باشد) مسیر مشیت الهی را با نظم و ترتیب مناسب مواد خود به طور برجسته ای پیش می برد. بنابراین او انتخاب می کند، ترکیب می کند، پالایش می کند، رنگ می کند – در واقع، شعر می گوید . حقایق او دیگر واقعی نیستند ، بلکه ایده آل هستند – داستانی که مبتنی بر واقعیت ها باشد.

داستانی است که از واقعیت ها تعمیم یافته است. نویسندگان توصیفات مربوطه خود را از دوران هولناک چارلز دوم به ما داده اند. هر دو حساب جالب هستند، اما به دلایل مختلف. نویسنده دومی وفاداری را دارد[۲۳۹] تاریخ؛ تصویر والتر اسکات واقعیت زشتی است که به طور ناخواسته با شعر ذهن خودش نرم و تزئین شده است.

خانم اجورث گاهی برای برخی از حوادث در داستان‌هایش عذرخواهی می‌کند و بیان می‌کند که این اتفاقات «براثر یکی از آن شانس‌های عجیبی که در زندگی رخ می‌دهد، اما وقتی در نوشته‌ها یافت می‌شود، باورنکردنی به نظر می‌رسد» رخ داده است. چنین بهانه‌ای حاکی از تصور نادرست از اصل داستان است.

مدل رنگ مو برای پوست روشن : که به‌عنوان کمال واقعی، از ایجاد چنین ناهنجاری‌هایی در تجربه منع می‌کند. با نادرستی مشابهی است که نقاشان گاهی غروب های غیرعادی یا دیگر پدیده های منحصر به فرد نورها و اشکال را معرفی می کنند. با این حال، برخی از آثار دوشیزه اجورث حاوی شعر روایی زیادی است. مانور در راه خود عالی است.

طرح و شخصیت ها طبیعی هستند، بدون اینکه خیلی واقعی باشند که دلپذیر باشند. شخصیت با فرآیندی مشابه شاعرانه می شود. نویسنده در واقع از تجربه استفاده می کند. اما ویژگی‌های غیرطبیعی کنار گذاشته می‌شوند و تضادهای شدید آشتی می‌کنند. اگر گفته شود وفاداری تقلید غالباً بزرگترین امتیاز آن است.

فقط باید پاسخ دهیم که در چنین مواردی لذت شاعرانه نیست، بلکه در شناخت صرف است. تمام رمان‌ها و داستان‌هایی که شخصیت‌های واقعی را معرفی می‌کنند، به یک اندازه غیر شاعرانه هستند. نقاشی پرتره، برای شاعرانه بودن، باید نمایشی انتزاعی از یک فرد ارائه دهد. انتزاع سخت تر است.

زیرا نقاشی به یک نقطه از زمان محدود می شود. هنرمند باید مستقل از حوادث نگرش، لباس، احساس گاه و بیگاه و کنش گذرا نقاشی کند. او باید روح کلی سوژه خود را به تصویر بکشد – گویی از حافظه کپی می کند، نه از چند جلسه خاص. یک نقاش معمولی[۲۴۰] با وفاداری سفت و سخت ترسیم می کند و کاریکاتور می سازد.

مدل رنگ مو برای پوست روشن : اما هنرمند فرهیخته چنان می‌کوشد تا ترکیب خود را تعدیل کند تا تمام ویژگی‌های توهین‌آمیز و سختی‌های فردیت را فرو ببرد، بدون اینکه از تأثیر چشمگیر شبیه‌سازی بکاهد، یا تماشاگر معمولی را با راز هنر خود آشنا کند. بازنمایی دوشیزه اجورث از شخصیت ایرلندی واقعی است، و نه شاعرانه – و همچنین قرار نبود چنین باشد.

آنها جالب هستند، زیرا آنها وفادار هستند. اگر شعری درباره آنها وجود دارد، در خود شخصیت ها وجود دارد، نه در بازنمایی او از آنها. او فقط گزارشگر دقیقی است که در حقیقت شاعرانه بود. از این رو، علاوه بر این، هنگامی که عمل یا حادثه ای به خودی خود چشمگیر است، نویسنده ای عاقل به ساده ترین و بی رنگ ترین اصطلاحات وصف می شود.