رنگ مو قرمز طلایی

رنگ مو قرمز طلایی : حتی علف‌ها و سرخس‌های درختی هم نمی‌توانستند با قارچ‌ها و قارچ‌ها و اقوامشان رقابت کنند. اینجا خاکی از زنگارها و مخمرها بود.

رنگ مو : ایکاروس یک کشتی باشکوه در زمان خود بود . مسافرانی را که به سمت یکی از بازوهای مارپیچ کهکشان حرکت می‌کردند، حوصله می‌کرد، و از خطوط معمولی عبور می‌کرد و از قسمت‌های ترسیم‌شده اما بازدید نشده کهکشان به سمت مقصد حرکت می‌کرد. و یکی از تصادفات بسیار بسیار بسیار کمی را داشت که برای فضاپیماهای دارای مجوز برای سفر خارج از خطوط معمولی فضایی رخ داده است.

رنگ مو قرمز طلایی

رنگ مو قرمز طلایی : اما این تمام بود. از فضا، این سیاره اساساً فاقد ویژگی بود. که از دور دیده می شد، فقط یک توپ سفید گرد بود – که از ابرهایش سفید شده بود – و هیچ چیز دیگری. اما در سطحش، در زمین های پستش، کابوس محض بود. اما این واقعیت برای مدت طولانی اهمیتی نداشت. در نهایت، برای خدمه کشتی فضایی ایکاروس اهمیت زیادی داشت.

این کشتی در فضا دچار یک کشتی غرق شد و مسافران و خدمه آن مجبور شدند به کشتی نجات بروند. برد قایق های نجات محدود بود. آنها بر روی سیاره ای فرود آمدند که تتیس ابتدا آن را بررسی کرده بود، اورانا و لودرد آن را بذر انداخته بودند، و دیگر هیچ سابقه ای در پرونده های کارت سرویس زیست محیطی وجود نداشت. سوخت آنها تمام شده بود. نمی توانستند ترک کنند.

آنها نتوانستند برای کمک علامت دهند. مجبور شدند آنجا بمانند. و این سیاره محل کابوس بود. پس از مدتی، تعداد معدودی از مردم – چند هزار نفر – که می دانستند یک فضاپیما به نام ایکاروس وجود دارد ، آن را برای گم شدن رها کردند. آنها آن را فراموش کردند. همه فراموش کردند حتی مسافران و خدمه کشتی آن را فراموش کردند. البته نه بلافاصله. برای چند نسل اول، نوادگان آنها امیدهای نجات را گرامی داشتند.

اما سیاره ای که نامی نداشت – سیاره فراموش شده – به امید داشتن دلگرم نشد. بعد از چهل و چند نسل، هیچ کس ایکاروس را در هیچ کجا به یاد نمی آورد. بقایای قایق‌های نجات مدت‌ها بود که زیر قارچ‌های خشمگین خاک پنهان شده بود. انسان ها نه تنها کشتی اجداد خود را فراموش کرده بودند، بلکه تقریباً همه چیزهایی را که اجدادشان به این دنیا آورده بودند فراموش کرده بودند.

رنگ مو قرمز طلایی : استفاده از فلزات، وجود آتش و حتی این واقعیت که چیزی به نام آفتاب وجود دارد. آن‌ها در زمین‌های پست، در اعماق ساحل ابرها، در میان محیطی پرآشوب، ازدحام و وحشت جنون‌آمیز زندگی می‌کردند. وحشی شده بودند. آنها کمتر از وحشی بودند، زیرا سرنوشت مردانه خود را فراموش کرده بودند. ۱. سیاره دیوانه برل در تمام عمر شاید بیست ساله‌اش هرگز به ذهنش خطور نکرده بود که فکر کند.

پدربزرگش درباره اطرافش چه فکری کرده است. پدربزرگ به شکلی نابهنگام به پایان رسیده بود که برل از آن یاد می‌کرد که فریادهای متوالی و ضعیف‌تر به گوشش می‌رسید، در حالی که با بالاترین سرعتی که مادرش می‌توانست او را می‌بردند. برل از آن زمان به ندرت یا هرگز به پدربزرگش فکر نکرده بود. مطمئناً او هرگز به این فکر نکرده بود که پدربزرگش چه فکری کرده است.

و مطمئناً از همه چیز درباره آنچه که پدربزرگ بارها حذف شده اش در هنگام فرود قایق نجات از ایکاروس فکر می کرد، حدس نمی زد . برل هرگز نام ایکاروس را نشنیده بود . او خیلی کم به هر نوع فکر کرده بود. زمانی که او فکر می کرد، بیشتر تلاشی عذاب آور بود تا راهی برای فرار از برخی خطرات فوری و فلج کننده ایجاد کند. وقتی وحشت بر او فشار نمی آورد، بهتر بود فکر نکنم.

زیرا چیز زیادی جز وحشت وجود نداشت که بتوان به آن فکر کرد. در آن لحظه، او با احتیاط روی فرش قهوه‌ای رنگ قارچی قدم می‌زد و مخفیانه به سمت رودخانه‌ای می‌رفت که فقط با نام عمومی «آب» می‌شناخت. این تنها آبی بود که می شناخت. بر فراز سرش، سه وزغ بزرگ به ارتفاع انسان، آسمان خاکستری را از دیدش پنهان می‌کرد. چسبیده به ساقه‌های ضخیم گز گز هنوز هم قارچ‌های دیگری بودند.

رنگ مو قرمز طلایی : انگل‌هایی روی رشدهایی که زمانی خود انگل بودند. برل یک نمونه نسبتاً نماینده از نوادگان خدمه فراموش شده ایکاروس ظاهر شد . او لباسی به تن داشت که تا وسطش پیچ خورده بود، ساخته شده از پارچه بال پروانه بزرگ که اعضای قبیله او هنگام بیرون آمدن از پیله آن را کشته بودند. پوستش صاف و بدون اثری از آفتاب سوختگی بود. او در تمام عمرش هرگز خورشید را ندیده بود.

اگرچه مطمئناً به اندازه کافی آسمان را دیده بود. به ندرت از او پنهان می شد، مگر توسط قارچ های غول پیکر، مانند آن هایی که اکنون در مورد او وجود دارد، و گاهی اوقات توسط کلم های غول پیکر که تقریباً تنها رشد سبز او بودند. برای او منظره معمولی فقط شامل خزه های رنگ پریده خارق العاده، رشد قارچ های بدشکل، و کپک ها و مخمرهای عظیم بود. به سمت جلو حرکت کرد.

علیرغم احتیاط او، شانه‌اش یک بار ساقه‌ی وزغ کرم‌رنگ را لمس کرد و به کل قارچ شوک کوچکی وارد کرد. فوراً یک پودر ریز و غیر قابل لمس از چتر مانند بالا بر روی او افتاد. فصلی بود که وزغ ها هاگ های خود را بیرون می فرستادند. مکث کرد تا آنها را از روی سر و شانه هایش برس دهد. آنها البته سم مهلکی بودند. برل این گونه مسائل را با اطمینان فوری و مشخص و مفصل می دانست.

رنگ مو قرمز طلایی : او عملاً هیچ چیز دیگری نمی دانست. او از استفاده از آتش، فلزات و حتی استفاده از سنگ و چوب بی اطلاع بود. زبان او یک گروه اندک از چند صد صدای لبی بود که هیچ انتزاعی و ایده های معدودی را منتقل نمی کرد. او چیزی از چوب نمی‌دانست، زیرا در قلمروی که قبیله‌اش در آن زندگی می‌کردند، چوبی وجود نداشت. اینجا دشت بود. درختان در اینجا رشد نمی کردند.