رنگ مو ترکیبی زیتونی طلایی

رنگ مو ترکیبی زیتونی طلایی : جادوگر توضیح داد: «ما بر روی زمین تعلق داریم، اما اخیراً در جریان یک زلزله، از شکافی افتادیم و در کشور منگابوها فرود آمدیم.» “موجودات وحشتناک!” صدای زن فریاد زد. “من در مورد آنها شنیده ام.” جادوگر ادامه داد: “آنها ما را در یک کوه دیوار کشیدند.” “اما ما متوجه شدیم که یک تونلی از این طرف وجود دارد، بنابراین ما به اینجا آمدیم. این مکان زیبا است. شما آن را چه می نامید؟” “این دره Voe است.” “متشکرم.

رنگ مو : همه به طرز مرموزی متروک به نظر می رسیدند. کوه این طرف شیشه نبود، بلکه از سنگی شبیه گرانیت ساخته شده بود. جیم با کمی سختی و خطر، کالسکه را روی صخره‌های سست کشید تا به چمن‌زارهای سبز پایین، جایی که مسیرها، باغ‌ها و باغ‌ها شروع می‌شد، رسید. نزدیکترین کلبه هنوز کمی دورتر بود. “خوب نیست؟” دوروتی با صدایی شاد فریاد زد.

رنگ مو ترکیبی زیتونی طلایی

رنگ مو ترکیبی زیتونی طلایی : یکی این بود که از منبع غیبی روشن شده بود. زیرا هیچ خورشید و ماه در آسمان آبی کمانی وجود نداشت، اگرچه هر جسمی با نوری شفاف و کامل پر شده بود. واقعیت دوم و حتی منحصر به فرد تر، نبود هیچ یک از ساکنان این مکان باشکوه بود. آنها می توانستند از موقعیت مرتفع خود به کل دره مشرف شوند، اما حتی یک جسم متحرک نمی توانستند ببینند.

درحالی که از کالسکه بیرون آمد و اجازه داد یوریکا روی علف های مخملی بدوید. “بله، در واقع!” زیب پاسخ داد. ما خوش شانس بودیم که از آن مردم سبزی وحشتناک دور شدیم.» جادوگر که به اطرافش خیره شده بود گفت: “اگر ما مجبور بودیم همیشه اینجا زندگی کنیم، خیلی بد نمی شد. مطمئنم نمی توانستیم مکان زیباتری پیدا کنیم.” او خوک‌ها را از جیبش درآورد و اجازه داد روی چمن‌ها بدود.

و جیم لقمه‌ای از تیغه‌های سبز را چشید و اعلام کرد که از محیط جدیدش بسیار راضی است. یورکا که آن را امتحان کرده بود و شکست خورده بود، گفت: «اما ما نمی‌توانیم اینجا در هوا راه برویم». اما بقیه راضی بودند که روی زمین راه بروند، و جادوگر گفت که در آن زمان که در کشور مانگابو بودند، باید به سطح زمین نزدیک‌تر باشند، زیرا همه چیز شبیه‌تر و طبیعی‌تر بود.

اما مردم کجا هستند؟ دوروتی پرسید. مرد کوچولو سر طاسش را تکان داد. او پاسخ داد: “نمی توانم تصور کنم، عزیزم.” آنها صدای توییتر ناگهانی یک پرنده را شنیدند، اما نتوانستند آن موجود را در جایی پیدا کنند. آهسته در امتداد مسیر به سمت نزدیک‌ترین کلبه قدم زدند، خوک‌ها در کنارشان مسابقه می‌دادند و قمار می‌کردند.

جیم در هر قدمی برای یافتن یک لقمه علف دیگر مکث می‌کرد. در حال حاضر آنها به گیاه کم ارتفاعی رسیدند که دارای برگهای پهن و پهن بود که در مرکز آن یک میوه به اندازه یک هلو رشد کرد. میوه آنقدر خوش رنگ و معطر بود و آنقدر اشتها آور و خوشمزه به نظر می رسید که دوروتی ایستاد و فریاد زد: “آن چیست، آیا شما می خواهید؟” خوک‌ها به سرعت میوه را استشمام کرده بودند.

و قبل از اینکه دختر بتواند دستش را دراز کند تا آن را بچیند، هر یک از ۹ بچه ریز به سرعت وارد شدند و با اشتیاق فراوان شروع به خوردن آن کردند. زیب گفت: «به هر حال خوب است، وگرنه آن دزدهای کوچک اینقدر حریصانه آن را نمی بلعیدند.» “آنها کجا هستند؟” دوروتی با حیرت پرسید. همه آنها به اطراف نگاه کردند، اما خوکچه ها ناپدید شده بودند. “عزیز من!” جادوگر فریاد زد. “آنها باید فرار کرده باشند.

رنگ مو ترکیبی زیتونی طلایی : اما من آنها را ندیدم، آیا شما؟” “نه!” پسر و دختر با هم جواب دادند. “اینجا، – پیگ، خوک، خوک!” با نگرانی استاد خود را صدا زد. چندین جیغ و خرخر فوراً از پای او شنیده شد، اما جادوگر نتوانست حتی یک بچه خوک را کشف کند. “شما کجا هستید؟” او درخواست کرد. صدای کوچکی گفت: “چرا، درست در کنار تو.” “نمیتونی ما رو ببینی؟” مرد کوچولو با لحنی متحیر پاسخ داد.

نه. یکی دیگر از خوک ها گفت: “ما می توانیم شما را ببینیم.” جادوگر خم شد و دستش را دراز کرد و بلافاصله بدن کوچک چاق یکی از حیوانات خانگی خود را احساس کرد. او آن را برداشت، اما نتوانست ببیند چه چیزی در دست دارد. او با هوشیاری گفت: خیلی عجیب است. خوک‌ها به شکلی عجیب نامرئی شده‌اند. شرط می بندم به این دلیل است که آن هلو را خوردند!

گربه گریه کرد دوروتی گفت: «اوریکا هلو نبود. فقط امیدوارم سم نبوده باشد.» یکی از خوکچه ها صدا زد: “خوب بود، دوروتی.” دیگری گفت: “ما هر چه از آنها پیدا کنیم می خوریم.” جادوگر به بچه ها هشدار داد: “اما ما نباید آنها را بخوریم.” خوک‌ها را نزد خود خواند و همه را یکی یکی برداشت و در جیبش گذاشت. زیرا اگرچه نمی توانست آنها را ببیند.

می توانست آنها را حس کند، و وقتی دکمه های کتش را بست، فهمید که آنها برای حال حاضر امن هستند. مسافران اکنون پیاده روی خود را به سمت کلبه که در حال حاضر به آنجا رسیده بودند از سر گرفتند. مکان زیبایی بود، با درختان انگور که در ایوان عریض جلویی روییده بودند. در باز ایستاد و یک میز در اتاق جلویی چیده بود که چهار صندلی روی آن کشیده بودند.

روی میز بشقاب، چاقو و چنگال و ظروف نان، گوشت و میوه بود. گوشت داغ دود می‌کرد و چاقوها و چنگال‌ها کارهای عجیب و غریب انجام می‌دادند و به شکلی کاملاً گیج‌کننده این‌طرف و آنجا می‌پریدند. اما به نظر می رسید که یک نفر هم در اتاق نباشد. “چقدر بامزه!” دوروتی، که با زیب و جادوگر اکنون در آستانه در ایستاده بود، فریاد زد. صدای خنده ای شاد به او پاسخ داد و چاقوها و چنگال ها با صدای تق تق روی بشقاب ها افتادند.

رنگ مو ترکیبی زیتونی طلایی : یکی از صندلی ها از روی میز عقب رانده شد و این به قدری حیرت انگیز و مرموز بود که دوروتی تقریباً وسوسه شد که از ترس فرار کند. “اینجا غریبه ها هستند مامان!” صدای خنده دار و کودکانه یک فرد غیبی گریه کرد. صدای دیگری ملایم و زنانه پاسخ داد: “پس میبینم عزیزم.” “چه چیزی می خواهید؟” صدای سومی را خواست.

با لهجه ای خشن و خشن. “خب خب!” جادوگر گفت “آیا واقعاً مردم در این اتاق هستند؟” صدای مرد پاسخ داد: البته. “و – ببخشید برای سوال احمقانه – اما آیا همه شما نامرئی هستید؟” زن پاسخ داد: “حتما”، با تکرار خنده های آرام و موج دار خود. آیا از اینکه نمی توانید مردم وو را ببینید تعجب کرده اید؟ جادوگر با لکنت گفت: “چرا، بله.” “تمام افرادی که قبلاً ملاقات کرده ام بسیار ساده بودند.” “پس از کجا می آیی؟” زن با لحنی کنجکاو پرسید.