رنگ موی گلبهی بدون دکلره

رنگ موی گلبهی بدون دکلره : اما باعث درد کمی من شد. چمباتمه زدیم تا با هم سیگار بکشیم. او از کمربند خود یک کیسه تنباکو و محفظه پیپ فوق‌العاده زیبا، حاوی کمی پیپ نقره‌ای، که شروع به کشیدن آن کرد، کشید. محفظه لوله از نوعی مرجان سیاه ساخته شده بود که به طرز عجیبی تراشیده شده بود و به وسیله طناب سنگینی از ابریشم بافته شده سه رنگ که از میان توپی از عقیق شفاف عبور می کرد به تاباکوآیر یا کیسه متصل می شد.

رنگ مو : که از دیدگاه‌های خاصی تصوری از عمق ایجاد می‌کند که وجود ندارد. برای سایگو به طرز عجیبی، هرچند قابل تحسین است. هر دو ساحل رودخانه، یابیگاوا، در نزدیکی دهانه‌اش می‌پیوندد، و به همین ترتیب به دور یک نقطه بزرگ در خلیج باشکوه امتداد می‌یابد، علاوه بر این که خود را بر روی زبان‌های مختلف زمین کشیده می‌شود. اما اگرچه کوچکتر از آن چیزی که به نظر می رسد.

رنگ موی گلبهی بدون دکلره

رنگ موی گلبهی بدون دکلره : این سه خیابان طولانی را تشکیل می‌دهند – نیشیماچی، ناکاماچی و هیگاشیماچی (نام‌هایی که به ترتیب نشان‌دهنده خیابان‌های غربی، میانه و شرقی هستند) که توسط خیابان‌ها و کوچه‌های متعدد به دو نیم شده‌اند. چیزی که مکان را نامتناسب به نظر می‌رساند، پیچ و تاب عجیب خیابان‌ها است که به دنبال بی‌نظمی‌های ساحل، و حتی دو برابر شدن بر روی خود، به گونه‌ای است.

قدم زدن در تمام خیابان های مارپیچ آن یک بعد از ظهر خوب است. این شهر علاوه بر تقسیم شدن توسط یابیگاوا، با راه های آبی مختلفی که توسط تعدادی پل از آن عبور می کند، تقاطع می یابد. بر روی تپه های پشت آن چندین ساختمان بزرگ، از جمله یک مدرسه دولتی، با محل اقامت سیصد دانش آموز قرار دارد. یک معبد زیبای بودایی (کاملاً جدید)، هدیه یک شهروند ثروتمند.

یک زندان؛ و بیمارستانی که شایستگی شهرتش را دارد که به دلیل اندازه‌اش زیباترین بنای ژاپنی است نه تنها در اوکی، بلکه در کل شیمان کن. و چندین باغ کوچک اما بسیار زیبا وجود دارد. در مورد بندر، شما می توانید بیش از سیصد کشتی را در یک روز تابستانی در آنجا بشمارید. غرغروها، به ویژه از آن دسته که هنوز از لنگرهای چوبی استفاده می کنند، از عمق شکایت دارند.

اما مردان جنگ این کار را نمی کنند. ثانیه ۱۴ در هیچ بخشی از ژاپن غربی، هرگز به اندازه در سایگو راحت نبودم. من و دوستم تنها مهمانان هتلی بودیم که به ما توصیه شده بود. اتاق های عریض و رفیع طبقه بالایی که ما اشغال کرده بودیم از یک طرف مشرف به خیابان اصلی بود و از طرف دیگر منظره کوهستانی زیبایی را فراتر از دهانه یابیگاوا که در کنار باغ ما جاری بود فرمان می داد.

نسیم دریا در روز یا شب هرگز از بین نمی رفت و طرفداران زیبایی را که رسم ژاپنی ها برای ارائه به مهمانان در فصل گرما هستند بی نیاز می کرد. کرایه به طرز شگفت انگیزی خوب و به طرز عجیبی متفاوت بود. و به من گفته شد که در صورت تمایل می‌توانم سیوریوری (آشپزی غربی) را سفارش دهم – استیک گوشت گاو با سیب‌زمینی سرخ‌شده، مرغ سوخاری و غیره. من از این پیشنهاد استفاده نکردم.

رنگ موی گلبهی بدون دکلره زیرا در سفر برای فرار از مشکلات با رعایت رژیم غذایی صرفاً ژاپنی، آن را یک قانون می دانم. اما در سایگو چیزی که تقریباً غیرممکن است در هر شهر دیگر ژاپنی با پنج هزار نفر سکنه به دست آید، تعجب آور نبود. اما از دیدگاه رمانتیک، این کشف ناامیدکننده بود. وقتی به ابتدایی‌ترین منطقه ژاپن راه پیدا کردم، خودم را فراتر از دامنه همه تأثیرات مدرن‌سازی تصور می‌کردم. و پیشنهاد بیفتک با سیب زمینی سرخ شده مایوس کننده بود.

همچنین با کشف بعدی که هیچ روزنامه یا تلگراف وجود ندارد، کاملاً تسلی یافتم. اما یک مانع جدی برای لذت بردن از این امکانات وجود داشت: بویی فراگیر، ترسناک، سنگین و فراگیر، بوی ماهی در حال تجزیه که به عنوان کود استفاده می شود. تن ها و تن ها روده ماهی در مزارع آن سوی یابیگاوا استفاده می شود، و بادهای دریایی که هرگز نخوابیده اند، بوی تعفن را به هر خانه می برد.

بیهوده در طول دوره گرما در اکثر خانه ها بخور می دهند. پس از سه یا چهار روز ماندن مداوم در شهر، بهتر می توانید این بو را تحمل کنید. اما اگر حتی برای چند ساعت هم شهر را ترک کنید، از بازگشت شگفت زده خواهید شد و متوجه خواهید شد که چقدر بینی شما بر اثر عادت بی حس شده و در اثر غیبت شاداب شده است.

رنگ موی گلبهی بدون دکلره صبح روز بعد از ورودم به سایگو، یک پزشک جوان برای دیدن من تماس گرفت و از من خواست که با او در خانه اش ناهار بخورم. او خیلی صریح توضیح داد که از آنجایی که من اولین خارجی بودم که در سایگو توقف کرده بودم، خوشحالی زیادی هم برای خانواده‌اش و هم برای خودش فراهم می‌کرد که فرصت خوبی برای دیدن من داشته باشد.

اما ادب طبیعی مرد بر هر ظلمی که ممکن بود احساس می کردم برای ارضای کنجکاوی غریبه ها غلبه کند. در خانه زیبای او نه تنها با جذابیتی با من رفتار شد، بلکه در واقع پر از هدایایی که بیشتر آنها را بیهوده رد کردم، فرستادند. با این حال، در یک موضوع، حتی در خطر توهین، لجباز ماندم – هدیه یک نمونه شگفت انگیز باتیسکی (ماده ای که بعداً درباره آن صحبت خواهم کرد). من اصرار داشتم که از آن خودداری کنم.

زیرا می دانستم که نه تنها بسیار پرهزینه، بلکه بسیار نادر است. میزبان من بالاخره تسلیم شد، اما پس از آن مخفیانه دو نمونه کوچکتر را به هتل فرستاد، که آداب ژاپنی بازگشت آنها را غیرممکن کرد. قبل از ترک سایگو، مهربانی های غیرمنتظره دیگری را از همان آقا تجربه کردم. چندی نگذشت که یکی از معلمان مدرسه دولتی سایگو از من دیدن کرد. او در مورد علاقه من به اوکی شنیده بود.

رنگ موی گلبهی بدون دکلره و با خود دو نقشه زیبا از جزایر ساخته شده توسط خودش، یک کتاب کوچک در مورد سایگو، و به عنوان هدیه، مجموعه ای از پروانه ها و حشرات اوکی را آورد. تنها در ژاپن است که می توان با این نمایشگاه های شگفت انگیز از خوبی های ناب از جانب غریبه های کامل روبرو شد. بازدیدکننده سومی که برای دیدن دوستم تماس گرفته بود، عملی را انجام داد که به همان اندازه مشخص بود.