رنگ مو فانتزی شانه ای

رنگ مو فانتزی شانه ای : که پیشانی اش کاشی های مرمر را لمس کرد، پاسخ داد: “غریبه ها، آقا.” “غریبه ها، اوه؟ خوب، خوب، چه دیدار غیرمنتظره ای! پیش بروید، غریبه ها، و حساب خود را بدهید.

مو : پدر من قبلا پادشاه بود و کرول نخست وزیر او بود. اما یک روز در حالی که در حال شکار بود، پادشاه فیرس – این نام پدرم بود – با کرول دعوا کرد و با بند انگشتان دست بسته اش به آرامی به بینی او زد. این کرول شرور را چنان برانگیخت که پدرم را به عقب انداخت، به طوری که در یک حوضچه به داخل برکه ای عمیق افتاد، سنگ هایی که آنقدر بر پدر بیچاره من سنگینی کردند.

رنگ مو فانتزی شانه ای

رنگ مو فانتزی شانه ای : باتن برایت گفت: “این درست نیست.” “یک شاهزاده خانم باید با یک شاهزاده ازدواج کند.” پون اعتراض کرد: “من یک پسر باغبان معمولی نیستم.” “اگر حقوقم را داشتم، به جای کرول، پادشاه می شدم. همانطور که هست، من یک شاهزاده هستم و به اندازه هر مردی در جینکسلند سلطنتی هستم.” “چطور می شود؟” از کاپن بیل پرسید.

کشتن کسی در این سرزمین غیرممکن است، همانطور که شاید می دانید، اما وقتی پدرم در گل و لای ته استخر عمیق فشار داده شد و سنگ ها او را نگه داشتند تا هرگز نتواند فرار کند، دیگر خبری از او نبود. با دانستن این موضوع، کرول خود را پادشاه اعلام کرد و تمام مردم پدرم را بیرون کرد، اما وقتی بزرگ شدم باغبان، من به پادشاه کرول خدمت کردم بدون اینکه او بداند که من پسر همان پادشاه فیرس هستم.

که او ظالمانه او را از بین برد. “من، اما این یک داستان وحشتناک هیجان انگیز است!” تروت نفسی طولانی کشید. اما به ما بگو، پون، پدر گلوریا کی بود؟ پون پاسخ داد: “اوه، او قبل از پدرم پادشاه بود.” پدرش نخست وزیر پادشاه کیند بود که پدر گلوریا بود. او نوزاد بود که کیند به خلیج بزرگی افتاد که درست در این سمت از کوه ها قرار دارد – همان کوه هایی که جینکس لند را از بقیه سرزمین اوز جدا می کند.

می گویند خلیج بزرگ ته ندارد، اما، هر چند که ممکن است، دیگر پادشاه کیند دیده نشده و پدرم به جای او پادشاه شده است. تروت گفت: “به نظر من، اگر گلوریا حقوقش را داشت، ملکه جینکسلند می شد.” پون اعتراف کرد: «خب، پدرش یک پادشاه بود، و پدر من هم همینطور؛ بنابراین ما در رتبه یکسان هستیم، اگرچه او یک بانوی بزرگ است و من یک پسر باغبان متواضع هستم.

نمی‌دانم چرا نباید این کار را انجام دهیم. اگر بخواهیم ازدواج کنیم، مگر اینکه شاه کرول به ما اجازه نمی دهد.» کاپن بیل گفت: “این یک جور آشفتگی درهم است که در کل گرفته شده است.” “اما ما در راه هستیم تا پادشاه کرول را ملاقات کنیم، و اگر فرصتی پیدا کنیم، مرد جوان، کلمه خوبی برای شما خواهیم گفت.” “بکن لطفا!” به پون التماس کرد. “آیا شلاقی که خوردی بود که قلبت را شکست؟” از دکمه روشن پرسید.

پون گفت: “چرا، البته به شکستن آن کمک کرد.” پسر با پرتاب سنگریزه به سمت سنجاب درختی توصیه کرد: “اگر جای شما بودم، مشکل را درست می کردم.” “شما باید به گلوریا قلب خوبی بدهید که او به شما می دهد.” کاپن بیل موافق بود: «این عقل سلیم است. بنابراین آنها پسر باغبان را در کنار راه ایستاده رها کردند و دوباره به سمت قلعه رفتند.

رنگ مو فانتزی شانه ای : فصل یازدهم پادشاه شرور و گوگلی گو هنگامی که دوستان ما به درگاه بزرگ قلعه نزدیک شدند، دیدند که توسط چندین سرباز که لباس های متحدالشکل پوشیده بودند از آن محافظت می کنند. آنها به شمشیر و نیزه مسلح بودند. کپن بیل مستقیم به سمت آنها رفت و پرسید: “آیا پادشاه در خانه است؟” پاسخ سخت این بود: «اعلیحضرت با شکوه و شکوه، پادشاه کرول، در حال حاضر در قلعه سلطنتی خود ساکن هستند.

کاپن بیل و سعی کرد وارد درب شود ادامه داد: “پس حدس می‌زنم که ما به یک “بگوییم چطوری” برویم.” اما یک سرباز با نیزه راه او را مسدود کرد. “تو کی هستی، نامت چیست و از کجا آمده ای؟” سرباز را خواست. ملوان پاسخ داد: «اگر به شما بگوییم، نمی‌دانید که ما در سرزمین غریب غریب هستیم.» سرباز در حالی که نیزه اش را پایین می آورد، گفت: «اوه، اگر غریبه باشید، اجازه ورود خواهید داشت».

اعلیحضرت به غریبه ها بسیار علاقه دارند. “آیا غریبه های زیادی به اینجا می آیند؟” از تروت پرسید. مرد گفت: تو اولین کسی هستی که به کشور ما آمدی. “اما اعلیحضرت بارها گفته اند که اگر غریبه ها به جینکس لند می رسیدند، می دید که آنها اوقات بسیار هیجان انگیزی را سپری می کردند.” کاپن بیل متفکرانه چانه‌اش را خاراند. او از این آخرین اظهار نظر چندان تحت تأثیر قرار نگرفت. اما او به این نتیجه رسید.

رنگ مو فانتزی شانه ای : که چون راهی برای فرار از جینکسلند وجود ندارد، عاقلانه است که شجاعانه با پادشاه مقابله کند و سعی کند لطف او را جلب کند. پس با اسکورت یکی از سربازان وارد قلعه شدند. مطمئناً این یک قلعه خوب بود، با اتاق های بزرگ بسیاری، که همه به زیبایی مبله شده بودند. گذرگاه ها پیچ در پیچ و به زیبایی تزئین شده بودند، و پس از دنبال کردن چندین مورد از آنها، سرباز آنها را به داخل یک محوطه باز هدایت کرد.

که مرکز ساختمان عظیم را اشغال کرده بود. از هر طرف با دیوارهای برجکی بلند احاطه شده بود و شامل تخت‌هایی از گل‌ها، فواره‌ها و پیاده‌روی‌هایی از سنگ‌های مرمر رنگی بود که با طرح‌های عجیب و غریب با هم هماهنگ شده بودند. در فضای باز نزدیک وسط صحن، گروهی از درباریان و بانوانشان را دیدند که مردی لاغر را احاطه کرده بودند که تاجی جواهر بر سر داشت.

رنگ مو فانتزی شانه ای : صورتش سخت و عبوس بود و از لابه لای شکاف پلک های نیمه بسته اش، چشم ها مانند زغال های آتش می درخشیدند. او ساتن های درخشان و مخملی پوشیده بود و روی صندلی طلایی تخت نشسته بود. این شخصیت پادشاه کرول بود، و به محض اینکه کپن بیل او را دید، ملوان پیر بلافاصله متوجه شد که پادشاه جینکسلند را دوست ندارد. “سلام! کی اینجاست؟” گفت اعلیحضرت، با اخم عمیق. سرباز در حالی که چنان خم شد.