رنگ مو فانتزی خفن

رنگ مو فانتزی خفن : که این همان گیتاری بود که در کودکی در خیابان های پاریس با آن امرار معاش می کرد. به عنوان یادگاری، ارزش آن از بیست فرانک به هزار فرانک رسید. این که راشل با مبالغ هنگفتی که از راه‌های مختلف به دست آورده بود، همیشه یک راز بوده است.

مو : وقتی نمی دانم ، وقتی خودت نمی دانی ژست بعدیت چیست ، نگاه بعدی ات ، چه شوری قلبت را تسخیر می کند ، چه فریادی از وحشت زده ات می ترکد. جان، پس در واقع، من حاضرم هر روز تو را ببینم، زیرا هر روز برای من تازگی خواهی داشت. امروز ممکن است سرزنش کنم، فردا ستایش. دیروز تو قادر مطلق بودی. فردا، شاید به سختی ممکن است از من یک کلمه تحسین برانگیز به دست آورید.

رنگ مو فانتزی خفن

رنگ مو فانتزی خفن : جانین چند خط نوشت که راز عظمت او را توضیح می دهد: تمام استعدادهای دنیا، به ویژه زمانی که به طور مستمر روی همان آثار نمایشی اعمال شود، شنونده را به طور مداوم راضی نمی کند. چیزی که در یک بازیگر بزرگ خوشحال می شود، مانند همه هنرهایی که تخیل را جذب می کند، چیزهای پیش بینی نشده است. وقتی کاملاً از اتفاقی که قرار است بیفتد غافل هستم.

پس اگر اشک های غیرمنتظره ای از من بیرون بیاوری، اگر در قلبم به رشته ای ناشناخته برخورد کنی، خیلی بهتر است. اما به من نگویید که شب به شب هنرمندان بزرگی را نمی شنوم که هر بار دقیقاً مشابه آنچه را که در مورد قبلی بوده اند ارائه می دهند. در تئاتر فرانسه بود که او آخرین پذیرش خود را به عنوان بزرگترین تراژدی نویس زمان خود کسب کرد. این در حضور او در نمایشنامه معروف “هوراس” کورنیل بود.

او اکنون، در سال ۱۸۳۸، با قدرتی شعله ور شده بود که او را تکان نداد، کمتر از آن که احساسات و احساسات شنوندگانش را برانگیخت. شاهزادگان خون سلطنتی پشت سر هم برای دیدن او آمدند. خود پادشاه لویی فیلیپ سرانجام از کنجکاوی برای حضور وسوسه شد. هدایایی از پول و جواهرات بر روی او ریخته شد، و از طریق نبوغ طبیعی محض و نه از طریق تصنع، توانست بر مخاطبان بزرگی تسلط یابد و آن را به میل خود خم کند.

او زندگی آسانی نداشت، این دختر هجده ساله، زیرا بازیگران زن دیگر به او دست می زدند، و او آموزش کمی گذرانده بود. شیوه‌های ناپسند پدر پیرش تلخی را بر سر دختر برانگیخت. او هنوز زیر سن بود و به همین دلیل والدین سخت‌گیرش به‌عنوان یک معدن طلا رفتار می‌کردند. حداکثر می توانست بازی کند اما هفته ای دو بار. فرم او ضعیف و نی مانند بود. او با شکایت از ریه ها تهدید شد.

با این حال، همه اینها به جای کاهش علاقه عمومی به او، به هیجان می آورد. روزنامه‌ها بولتن‌های روزانه‌ای از وضعیت سلامتی او منتشر می‌کردند و درب خانه‌اش توسط تماس‌گیرندگان مضطرب که می‌خواستند از وضعیت او مطلع شوند، محاصره شده بود. در مورد طمع پدر و مادرش، همه می گفتند که او مقصر نیست. و بنابراین او از فقر به ثروت، از فلاکت به چیزی شبیه زرق و برق و از گمنامی به شهرت رسید.

رنگ مو فانتزی خفن : مطالب زیادی در مورد او نوشته شده است که کاملاً نادرست است. او دارای فضایلی است که هرگز از آن برخوردار نبود. و در واقع، با حقیقت بیش از حد می توان گفت که او هیچ فضیلتی نداشت. روی صحنه در حالی که الهام به طول انجامید او باشکوه بود. خارج از صحنه او حیله گر، خیانتکار، دمدمی مزاج، حریص، ناسپاس، نادان و بی عفت بود. با چنین اجدادی که داشت، با چنین دوران کودکی اولیه ای که مال او بود.

چه انتظار دیگری از او می توان داشت؟ او و مادر پیرش مثل دو جیب بر سر پول دعوا می کردند. او با برخی از بهترین دوستانش رفتار شرم آور داشت. بخل او بی حد و مرز بود. یکی گفت که این واقعاً بخل نیست، بلکه فقط واکنشی از جانب سخاوت است. اما این یک نظریه بسیار ظریف به نظر می رسد. با این حال، می توان تصاویری از آن ارائه داد. او در واقع هدایای زیادی را با دستی مجلل تهیه کرد.

با این حال، او پس از تهیه یک هدیه، تا زمانی که آن را پس نگرفت نمی توانست استراحت کند. این واقعیت آنقدر شناخته شده بود که همکاران او آن را بدیهی می دانستند. دوما جوانتر یک بار حلقه ای از او دریافت کرد. بلافاصله خم شد و آن را به انگشت او برگرداند و گفت: “مادموزل به من اجازه بده تا آن را به نوبت خود به تو تقدیم کنم تا از شرم درخواست آن نجات پیدا کنی.

آقای وندام از جمله حکایات دیگری درباره او نقل می کند که یک روز عصر در خانه کنت دوشاتل شام خورد. میز پر از باشکوه ترین گل ها بود. اما چشمان تیزبین راشل در حال حاضر از مرکز بزرگ نقره ای جاسوسی کرده است. بلافاصله او شروع به تحسین دومی کرد. و کنت، مجذوب رفتار او، گفت که خوشحال خواهد شد که آن را به او تقدیم کند. او بلافاصله آن را پذیرفت، اما نسبتاً ترسید که مبادا نظرش را تغییر دهد.

رنگ مو فانتزی خفن : او با تاکسی برای شام آمده بود و این واقعیت را ذکر کرد. کنت پیشنهاد داد او را با کالسکه اش به خانه بفرستد. او گفت: “بله، این کار به طرز قابل تحسینی انجام خواهد شد.” “هیچ خطری وجود نخواهد داشت که هدیه شما را که بهتر است آن را با خود ببرم، ربوده شوند.” شمارش پاسخ داد: “با کمال میل، مادموزل.” “اما تو کالسکه ام را به من پس می دهی، نه؟” راشل روشی کنجکاو داشت که از هرکسی که می‌دید.

می‌خواست هدایا و هدایا با ارزش هستند یا نه. او می دانست که چگونه آنها را ارزشمند کند. یک بار در استودیو متوجه گیتاری شد که به دیوار آویزان شده بود. او خیلی جدی التماس کرد. از آنجایی که این ساز قدیمی و تقریباً بی ارزش بود، به او داده شد. کمی بعد گزارش شد که گیتار فرسوده را یکی از آقایان معروف به هزار فرانک خریده است. توضیحات خیلی زود دنبال شد. راشل اعلام کرده بود.