رنگ مو قرمز فالونی

رنگ مو قرمز فالونی : زیرا می داند که در تمام مدت تماشاگران درباره آن قضاوت می کنند. و این راهی برای نمایندگی هملت خجالتی، سهل انگار و بازنشسته است. درست است که هیچ روش دیگری برای انتقال حجم وسیعی از فکر و احساس به بخش بزرگی از مخاطبان وجود ندارد، که در غیر این صورت هرگز آن را با خواندن برای خود به دست نمی‌آوردند.

رنگ مو : برای اینکه تصورات آزادانه‌اش به این ترتیب تنگ و فشرده شده باشد، می‌توان از آن حس لذت‌بخش تازگی قضاوت کرد که با آن به آن نمایشنامه‌های شکسپیر می‌رویم که از وجودشان فرار کرده‌اند. اجرا شده، و به قسمت هایی از نمایشنامه های بازیگری همان نویسنده که خوشبختانه در اجرا کنار گذاشته شده اند. تا چه اندازه رسم شنیدن هر چیزی که فوران می کند.

رنگ مو قرمز فالونی

رنگ مو قرمز فالونی : اما ما تمام زندگی خود را برای این لذت نوجوانانه، این احساس تمایز، گران می دهیم. وقتی تازگی گذشته است، به قیمت خود متوجه می شویم که به جای تحقق یک ایده، فقط تحقق بخشیده ایم و یک بینش خوب را به استاندارد گوشت و خون پایین آورده ایم. ما یک رویا را رها کرده ایم، در جست و جوی یک ماده دست نیافتنی. این که چقدر ظالمانه بر ذهن اعمال می‌شود.

پژمرده می شود و در یک گذرگاه خوب می دمد، می توان در آن سخنرانی هانری پنجم و غیره مشاهده کرد. که در زبان پسران مدرسه‌ای از زمان وجودشان در انفیلد اسپیکرز و کتاب‌هایی از این دست یافت می‌شود. اعتراف می‌کنم که کاملاً نمی‌توانم از قدردانی از آن تک‌گویی مشهور در هملت که «بودن یا نبودن» را شروع می‌کند، یا بگویم خوب، بد یا بی‌تفاوت است.

آن‌قدر که توسط پسران و مردان دشنام‌دهنده برخورد شده و به آن دست زده‌اند، ناتوان هستم. و چنان غیرانسانی از محل زندگی و اصل تداوم آن در نمایش جدا شده، تا زمانی که برای من به یک عضو مرده کامل تبدیل شود. ممکن است پارادوکس به نظر برسد، اما نمی توانم از این نظر خودداری کنم که نمایشنامه های شکسپیر کمتر هستند.

برای اجرا روی صحنه، تقریباً نسبت به نمایشنامه نویسان دیگری محاسبه شده است. برتری ممتاز آنها دلیلی است که باید چنین باشند. آنقدر در اینها هست که در حیطه بازیگری نیست که چشم و لحن و اشاره به آن ربطی ندارد. شکوه هنر منظره در شخصیت دادن به اشتیاق، و چرخش های شور است. و هر چه این اشتیاق خشن تر و محسوس تر باشد.

نمایشگر آشکارا بر چشم ها و گوش های تماشاگران تسلط بیشتری دارد. به همین دلیل، صحنه‌های سرزنش‌کننده، صحنه‌هایی که در آن دو نفر با عصبانیت با خود صحبت می‌کنند و سپس به طرز شگفت‌انگیزی دوباره از آن صحبت می‌کنند، همیشه محبوب‌ترین صحنه‌های ما بوده است. و دلیل آن واضح است، زیرا تماشاگران در اینجا به وضوح مورد توجه قرار می گیرند.

آنها داوران مناسب در این جنگ لفظی هستند، آنها حلقه مشروعی هستند که باید در اطراف چنین “مبارزان جایزه فکری” تشکیل شود. صحبت کردن هدف مستقیم تقلید در اینجا است. اما در همه بهترین درام ها، و بالاتر از همه در شکسپیر، چقدر واضح است که شکل گفتار ، چه در تک گویی باشد و چه در گفت و گو، فقط یک رسانه است.

رنگ مو قرمز فالونی : و اغلب بسیار مصنوعی، برای قرار دادن خواننده یا تماشاگر. در اختیار داشتن آن دانش از ساختار درونی و عملکرد ذهن در یک شخصیت، که در غیر این صورت هرگز نمی‌توانست به آن شکل از ترکیب با هیچ موهبتی بدون شهود دست یابد. ما در اینجا همان کاری را انجام می دهیم که با رمان هایی که به شکل نامه نگاری نوشته شده اند.

چه تعداد نابسامانی، انصار کامل در نامه‌نویسی را در کلاریسا و کتاب‌های دیگر تحمل می‌کنیم ، به خاطر لذتی که آن شکل در کل به ما می‌دهد. اما تمرین بازنمایی صحنه را کاهش می دهد[۱۰۰] همه چیز به یک جنجال از بیان. هر شخصیتی، از توهین‌های پرهیاهو باجازت گرفته تا ترسو زنانگی، باید نقش سخنور را بازی کند.

دیالوگ های عاشقانه رومئو و ژولیت، آن صداهای شیرین نقره ای زبان عاشقان در شب. شیرینی صمیمی تر و مقدس تر گفتگوی عروسی بین یک اتللو یا یک پستوموس با همسرانشان، همه آن غذاهای لذیذی که خواندن آن چنان لذت بخش است، مانند زمانی که از آن خوشگذرانی های جوانی در بهشت ​​می خوانیم.

همانطور که به نظر می رسید زوج زیبا در لیگ عروسی شاد به هم پیوستند تنها: با خطای ذاتی نمایش صحنه، چگونه این چیزها با قرار گرفتن در معرض یک مجمع بزرگ، لکه دار شده و از ماهیت خود خارج می شوند. هنگامی که چنین سخنرانی هایی مانند ایموگن خطاب به اربابش، از دهان یک هنرپیشه اجیر شده بیرون می آید.

رنگ مو قرمز فالونی : که خواستگاری اش، اگرچه به طور اسمی خطاب به پستهوموس شخصی شده است، اما آشکارا متوجه تماشاگران است که باید در مورد علاقه های او و بازگشت او قضاوت کنند. عشق. شاید شخصیت هملت همان شخصیتی باشد که از زمان بترتون، مجموعه ای از نوازندگان محبوب بیشترین جاه طلبی را داشته اند تا خود را متمایز کنند.

طول قطعه ممکن است یکی از دلایل آنها باشد. اما برای خود شخصیت، آن را در یک نمایشنامه می‌یابیم، و بنابراین آن را موضوعی مناسب برای بازنمایی دراماتیک می‌دانیم. این نمایشنامه به خودی خود سرشار از اصول و تأملات فراتر از هر چیز دیگری است و بنابراین ما آن را وسیله ای مناسب برای انتقال آموزه های اخلاقی می دانیم.

اما خود هملت – در این میان با کشیده شدن به عنوان مدیر مدرسه دولتی چه رنجی می‌کشد،[۱۰۱] برای سخنرانی برای جمعیت! چرا، نه بخش از ده مورد از کارهایی که هملت انجام می دهد، معاملاتی است بین او و حس اخلاقی اش، آنها تراوشات تفکرات تنهایی او هستند که او به سوراخ ها و گوشه ها و محصورترین بخش های کاخ برای ریختن بیرون می زند.

یا بهتر است بگوییم، آنها مراقبه های خاموشی هستند که سینه او با آن می ترکد و به خاطر خواننده که باید از آنچه در آنجا می گذرد غافل بماند به کلمات تبدیل می شود. این غم های عمیق، این نشخوارهای تنفرآمیز نور و هیاهو، که زبان به ندرت جرأت می کند تا دیوارها و اتاق های کر را به زبان بیاورد، چگونه می توان آنها را توسط یک بازیگر ژست نشان داد.

رنگ مو قرمز فالونی : که می آید و آنها را در برابر تماشاگران به زبان می آورد و چهارصد نفر را می سازد. معتمدان او در یک لحظه؟ من نمی گویم که تقصیر بازیگر است که این کار را می کند. او باید آنها را تلفظ کند، باید آنها را با چشم خود همراهی کند، باید آنها را با ترفند چشم، لحن یا اشاره به شنوایی خود القا کند، وگرنه شکست می خورد. او باید تمام مدت به ظاهر خود فکر کند.