رنگ مو فندقی تیره با هایلایت

رنگ مو فندقی تیره با هایلایت : دهان های آتش خمیازه تاریکی را پرتو افکن، مردان نیمه برهنه را دیدم برای شعله و بخار هیجان ایجاد کرد، که از بدنش عرق می چکد با درخشش روغنی می درخشید. آنجا، تمام شب عبوس، در حالی که امواج بر فراز سرشان طوفان می کردند و کشتی در حال غواصی را زد، آتش های وحشیانه ای که آنها را تغذیه می کردند. آنها آن را شجاعانه نمی دانستند.

رنگ مو : برای او ژله و بز. احمق خشن شست وشوی اخلاقی ما، بدبخت جاده. مایل به خزیدن برای خزیدن ناچیز به خوک قلوه سنگ، التماس و ترکیدن از همان اول، خندق را برای مردن انتخاب می کند. … برو، مرده را از بستر لجن بچین و از چشم فانی پنهان کن. او زمین بی رنگ زمستانی را زیر پا گذاشت یا در گرمای سوزان خوک زد، پوست خشکی که روی دست‌های بدون شیره‌اش هک شده یا روی پاهایش تاول می‌زند.

رنگ مو فندقی تیره با هایلایت

رنگ مو فندقی تیره با هایلایت : غرق در منجلاب نادیده، ناشناخته، جایی که خانه های لذت شما برمی خیزد، و بدبخت، گرسنه و تا استخوان سرد، عمارت را ساخت. در مدل و میخانه کثیف، ساعات گناه او گذشت، یا در اثر انفجار تگرگ، خست و خستۀ پا، به غرش التماس کرد، بنابراین برخی ممکن است در ثروت و آسایش شورش کنند، با غذا و شراب انباشته شود، او مانند یک قاطر، در لجن تا زانو، کثیف، منحل، لعنتی کار می کرد.

لینک مفید : لایت و هایلایت مو

مغرور، چاق، در خانه هایی که او بلند ساخته می نشینی. خندق را کثیف کن، در اعماق آن جایی را برای مردن انتخاب می کند، با لب های آغشته به نیکوتین کف می کند، سینه دردناکش را نگه می دارد، افتادن مانند گاوی که می لغزد و آفت گاو را گرفته است. راندن هنوز از کار و خیس، سوگند خوردن چنانکه گناهکاران سوگند یاد می کنند.

دیوانه کردن قانون مدرسه قمار، مخلوط کردن آن با یک دعا. همانطور که نیروی دریایی زندگی می کنند مانند یک بی رحم زندگی می کرد و همانطور که گاوها می روند، رفت. هیچ کس برای غم و اندوه و هیچ کس برای خجالت نیست، زیرا بهشت ​​آن را چنین مقرر کرده است- چکش را سیاه پوش به سایه داد و به سرزمین های مه آلود رفت. هرگز مردی که چشمانش را ببندد یا زنی که دستانش را روی هم بگذارد.

همانطور که یک گاو در شیارهای ناهموار می افتد وقتی روز اول شد، زمین خورد، گرسنگی بر روده های از دست رفته اش چنگ زده است، اما هرگز بیشتر گرسنه نشوید – در تاریکی آن را از خندق بیرون کشیدند.

یخ زدگی روی موهایش، خال پوست سرمه ای سفت و تیره است از جایی خاص گرد کردن شاخ[C] ( از «داوبر» ) نوشته جان میزفیلد (شاعر انگلیسی که حرفه متنوعی به عنوان ملوان، کارگر و حتی ساقی در بووری، نیویورک داشته است. متولد ۱۸۷۳، اشعار روایی او از زندگی فروتنانه او را تقریباً در یک شب به شهرت رساند) سپس فریاد «همه دست روی عرشه را صدا کن!» آمد.

داوبر معنای آن را می دانست. آمده بود: کیپ هورن، که زیبایی را زیر پا می گذارد، و فولاد را مچاله می کند و مرد قوی را گنگ می زند. بادبادک‌ها و بادبان‌های پروازی تلوق‌آمیز پایین: برخی با صداهای سریع و بلند آواز خواند: رهبران خوش‌بینانه سر به زیر زدند، و از جنوب غربی پایان دنیا آمد…. “چیدمان!” بوسون فریاد زد. داوبر گذاشت بیرون در حیاط، چنگ زدن به حیاط، و احساس از فضای عظیم هوا که نمایش داده می شود.

بیمار است زیر پایش، جایی که پرندگان میوینگ در حال چرخیدن بودند. ترس گیج کننده ای او را فرا گرفته بود. داشت می پیچید لبش را از نیمه گاز گرفت و جک را گرفت. عرق سردی پیراهن را به پشتش چسباند. حیاط داشت می لرزید، چون بند بند شل شده بود. احساس کرد که سقوط خواهد کرد. چنگ زد، خم شد، با وحشت طبیعی به کفش می چسبد در حالی که ترغیب های احمقانه آمد و رفت.

برف بر روی یک باد بال زد و خرج شد. دید که آب تاریک شد. یکی فریاد زد «فراپ کن. برای خزیدن نمانید! صبر کن!” او نگه داشت. تاریکی – نیمه تاریکی – در گردابی فرود آمد. آسمان خاموش شد، آب ها ناپدید شدند. او فشار تکان دهنده ای از پرتاب پرتاب را احساس کرد کشتی کنارش تاریکی نیزه زد در او با باد; او تلو تلو خورد، او حرفه ای کرد، سپس او دراز کشید. داوبر رفتن او را احساس کرد.

رنگ مو فندقی تیره با هایلایت : حیاطش را دید که به سمت پایین کج شده است. سپس برف همه چیز در اطراف – متراکم، پرجمعیت، سرد – آمیخته با فشار و فریاد شیطانی باد، که اشک مردان را جاری کرد، شکست خورده، تسخیر شد، صاف کردن رانش پرنده روی گونه. حیاط ها خم شد و مرد نمی توانست صحبت کند. کشتی در سمت پهن او دراز کشیده بود. صدای باد در به زمین انداختن او بدخواهی شیطانی داشت… او نمی‌توانست بگوید چه مدت طوفان وزیده بود.

فقط دنیا عوض شده بود، زندگیش مرده بود. یک لحظه اکنون جهنم ابدی بود. طبیعت هجومی از طرف آب و هوا، هجوم مرگ پژمرده، یخبندان که گریست، فریاد زد تا در قلبش پژمرده شد. تگرگ پوست های روغنش را با یک پست یخی گچ کرد …. “بالا!” بوسون فریاد زد. “بلند شوید و خرابه را پاک کنید!” به دنبال جایی که او رهبری می کرد.

زیر او یک نگاه گیج‌آمیز به عرشه گرفت پر از آب سفید، گویی پر از برف. او نایران های دکل را دید مستقیماً مانند قلم‌هایی از دکل تکه تکه شده، سپس، همه حس کمرنگ شد، همه چیز یک انفجار یخی بود خروشان از جهنم پایین و پر از یخ، غرش و تصادف روی صحنه تند تند، افسار مطلقی که به رذیلت مطلق داده شده است.

رنگ مو فندقی تیره با هایلایت : قدرت بی حد و حصر دیوانه با خشم بی پایان پژمرده شدن روح؛ یک دقیقه سن به نظر می رسید. او به طناب ها، پارچه های بادبان چنگ زد و هک کرد، فکر کردن به اینکه آسایش یک افسانه است خیلی وقت پیش گفته شد. خیلی وقت پیش – خیلی وقت پیش در زندگی های دیگر شنیده شده – تصور، رویا – آنجا که پست ترین گدا یک شاهزاده بود.

به او در عذاب که طوفان فریاد می زد، دیگر آسایش و گرما و آسودگی به نظر نمی رسید چیزهایی که یک مرد می تواند بداند؛ روح، بدن، مغز، چیزی جز باد، سرما، درد نمی دانست. بی حوصلگی در طوفان ( از «فریاد جوانی» ) نوشته هری کمپ (شاعر جوان آمریکایی که به عنوان ملوان، دست درو و ولگرد در سراسر جهان سرگردان بوده است؛ متولد ۱۸۸۳) در اعماق انبار یک قایق معدنی جایی که دیگ های بزرگ حجیم ظاهر می شوند.