رنگ مو نسکافه ای سرد

رنگ مو نسکافه ای سرد : حالا و دوباره، به طور خلاصه، چهره ها به بیرون نگاه می کردند. اما هیچ‌کدام درنگ نکردند به چیزی که می‌بایست منظره بی‌سابقه‌ای از یک سفینه فضایی در حیاط باشد خیره شود. پس از اندکی، چهره هایی در درها ظاهر شد.

مو : کشتی در فضای خالی شنا می کرد و هیچ نوری در هیچ یک از بندرهای آن دیده نمی شد. سپس، در میان تاریکی داخل، کیم در تختخواب خود نشست. او با عصبانیت فریاد زد: “اما آویزانش کنید، آدس نمی تواند نابود شود.” ۵ دنیای صنعتی سیاره اسپایکوس پنج یک دنیای صنعتی بود. بر اساس عقیده غالب در بهترین محافل، رونق آن به دلیل تامین مواد اولیه فراوان و کافی و جمعیت ماهر و صرفه جو بوده است.

رنگ مو نسکافه ای سرد

رنگ مو نسکافه ای سرد : شاید بعد از کمی خواب بتوانم آن را حل کنم. بیا بخوابیم! سفینه فضایی استارشاین صرفاً با سرعت بین سیاره‌ای از خلأ پیش می‌رفت و شهاب‌بازانش بی‌وقفه در جستجوی فضا برای یافتن هرگونه نشانه‌ای از خطر بودند. اما هیچ خطری وجود نداشت. در میان فضا، بین ستاره ها، امنیت وجود داشت. تنها جایی که مردها بودند مرگ بود.

شانزده فرستنده ماده روی این سیاره وجود داشت و فیلم های نقره ای آنها هرگز ثابت نبود. از برای نوزادان تا (مصنوعی) برای مصارف صنعتی، محصولات آن در جریان‌های بی‌پایانی به فرستنده‌ها می‌رفتند، و سایر محصولات و مواد خام به‌دست‌آمده در مبادله در جریان‌هایی که کمتر پیوسته نبودند بیرون می‌آمدند. منطقه صنعتی قاره‌ای از ساختمان‌های مستطیل شکل گسترده را پوشش می‌داد.

که برای کارایی نهایی طراحی شده‌اند، با مناطق زندگی برای کارگران که بین آنها پخش می‌شدند. استارشاین از طریق نور خورشید صبحگاهی فرود آمد . کیم که تازه تراشیده و استراحت کرده بود، در حالی که از دریچه‌های بینایی به چشم‌انداز بی‌پایان سازه‌هایی که با فقدان لطف عمدی ساخته شده‌اند، خیره می‌شد، فراموش کرد که خمیازه بکشد.

از ارتفاع صد مایلی همه جا به سمت شمال و جنوب، به سمت شرق، جایی که نزدیک ظهر بود، و تا جایی که سایه های آن سوی سپیده دم آنها را پنهان می کردند، دیده می شدند. حتی از آن ارتفاع، آنها لکه های صرفی بین توده های ابر نبودند. آنها اشکال مشخصی بودند که هر کدام یک واحد بودند. کشتی پایین و پایین و پایین رفت. کیم احساس ناراحتی کرد و متوجه شد چرا. خشک صحبت می کرد.

فکر نمی‌کنم ما هرگز روی سیاره جدیدی فرود بیاییم، بدون اینکه آماده باشیم از یک پرتو درگیری بپریم و خودمان را ربوده و به جهنم ربوده و دور شویم.” دونا جواب نداد. او به کارخانه‌های صنعتی خیره شد که با نزول بزرگ شدند . ساختمان های دو مایلی در یک طرف معمولی بودند. مستطیل های بزرگ به طول سه و حتی چهار مایل اینجا و آنجا نمایان می شوند.

رنگ مو نسکافه ای سرد : و حداقل نیم دوجین ساختمان وجود داشت، واحدهای کاملاً کارخانه ای، که در هر یک از ابعاد زمینی آنها بیش از ده مایل وسعت داشتند. هنگامی که استارشاین زیر ابرها قرار داشت، دونا تلسکوپ الکترونی را روی یکی از آنها متمرکز کرد و با اشاره اشاره کرد تا توجه کیم را به این منظره جلب کند. این ساختمان کارخانه چهار ضلعی های بزرگ را با حیاط های غول پیکر محصور می کرد.

و در داخل حیاط خانه هایی برای کارگران بود. تلسکوپ آنها را به وضوح نشان داد. کارگران در کارخانه هایی مانند این هیچ نیاز و فرصت کمی برای فراتر رفتن از محدوده محل کار خود ندارند. کارخانه‌ای که در آن کار می‌کردند، از هر طرف و در هر لحظه از زندگی‌شان از بدو تولد تا مرگ با آنها مقابله می‌کرد. کیم گفت: “این چیزی است که من آن را دوست ندارم، حتی بدون اینکه در مورد آن سوال بپرسم.” او کنترل ها را در دست گرفت.

استارشاین شیرجه زد. او به یاد آورد که به ارتباط گیرندگان تلنگر بزند. یک هواپیمای بدون سرنشین فضای داخلی سفینه فضایی را پر کرد. دونا متحیر و متحیر به نظر می‌رسید. صدایی مردانه به سرعت و بدون لحن در میان یک سری طولانی از اعداد و حروف ابتدایی زمزمه می‌کرد. مکث کرد. صدای دیگری با تنش گفت: « نکته. » صدای اول دوباره پرید. صدای دوم گفت: ” نکته. ” صدای اول پهپاد شد. دونا خالی به نظر می رسید.

او یک طول موج دیگر را افزایش داد. صدایی به طرز هیستریکی پیچید. کلمات به قدری سریع در کنار هم قرار گرفتند که تقریباً غیرقابل تشخیص بودند، اما هجاهای خاصی به صورت الگو ظاهر می شدند. کیم گفت: «این چیزی در مورد تجارت است. “ترتیب برای ارسال برخی از مواد به یک فرستنده ماده.” هیچ یک از طول موج ها موسیقی را حمل نمی کردند. همه صداها را حمل می کردند.

رنگ مو نسکافه ای سرد : و همه به سرعت، بدون بیان، با عجله ای اعصاب خردکن غوغا می کردند. جلوی یک ساختمان غول پیکر فرود آمد . یک نگهبان مسلح در مقابل آن در یک دروازه ایستاده بود. کیم به سرعت به سمت او رفت. او برگشت. او کوتاه گفت: “او احمق است.” “او می داند از چه چیزی محافظت کند، نام کارخانه، و جایی که یک کارگر ممکن است برای استخدام برود. همین. ما دوباره تلاش خواهیم کرد.

استارشاین بلند شد و حرکت کرد. او برای حرکت در فضا، با پارسک های فاصله در هر دست طراحی شده بود. زمانی که از او برای یک هواپیمای اتمسفر استفاده می‌شود، بی‌خبر بود. او در چهار گوش کارخانه فرود آمد. کسی در موردش نبود به معنای واقعی کلمه هیچ کس. مطمئناً واحدهای مسکونی اشغال شده بود، اما هیچ کس به جایی حرکت نکرد. وقتی کیم قفل هوا را باز کرد.

صدای غرغر و کسل کننده ای در هوا شنیده شد. از ساختمان چند طبقه ای که این حیاط را احاطه کرده بود و کیلومترها دورتر بود، آمده بود. کیم و دونا خالی در قفل هوا ایستاده بودند. هوا اصلا بو نداشت. گرد و غبار نبود. حتی یک ذره از مواد در حال رشد در هیچ کجا وجود نداشت. برای افرادی که در زندگی می کردند، باور نکردنی بود. سپس زنگ ها به صدا درآمد.

رنگ مو نسکافه ای سرد : صدها و هزاران زنگ. در تمام اتاق‌ها و راهروهای تمام واحدهای مسکونی که تا آنجا که چشم می‌توانست دنبالشان می‌کرد، زنگ می‌زدند. صدای وحشتناکی بود، زیرا هر زنگ دقیقاً با همان لحن بود و دقیقاً همان صدای زنگ را می داد. سپس در خانه ها غوغایی شد. مردم در درون آنها حرکت کردند. ارقام از داخل پنجره ها عبور می کردند.