رنگ موی قهوه ای سرد بدون دکلره

رنگ موی قهوه ای سرد بدون دکلره : جمعیت به سمت آنها چرخید، مردانی که در حومه شهر بودند. مشت های خود را گره می کردند و دندان های خود را مانند سگ های عصبانی نشان می دادند.

رنگ مو : بنابراین او با این فکر که در ذهنش بود، با عجله رفت: “حالا چه خبر است؟” شاید صد مرد فریاد می زدند، صدایشان مثل صدای امواج روی دریا در هم می آمیخت. او می توانست کلمات را تشخیص دهد: «ادامه بده! ادامه دادن! ما به اندازه کافی از آن خورده ایم! هورا!» “چه اتفاقی افتاده است؟” او از یکی در حومه پرسید. و مرد که او را شناخت، فریادی بلند کرد.

رنگ موی قهوه ای سرد بدون دکلره

رنگ موی قهوه ای سرد بدون دکلره : او می‌دید، و هال می‌دید – رافرتی پیر یکی دو هفته دیگر به سر کارش باز می‌گشت! بخش ۲. هال دوباره به خیابان رفت. ساعتی بود که در منطقه ای هموار غروب می کرد. قله‌های کوه‌ها با نور بنفش لمس می‌شد و هوا با اوایل پاییز تازه و خنک بود. در پایین خیابان های تاریک، او جمعی از مردان را دید. فریاد بلند شد و مردم به سمت آن محل دویدند.

که در میان جمعیت پیچید: «جو اسمیت! او برای ما پسر است! بیا اینجا، جو! برای ما سخنرانی کن!» اما حتی در حالی که هال سؤال می کرد و سعی می کرد وضعیت را روشن کند، فریادهای دیگری نام او را خاموش کرده بود. “ما به اندازه کافی از آنها که از روی ما راه می روند!” و شخصی با صدای بلندتر گریه کرد: «درباره آن به ما بگو! دوباره بگو! ادامه دادن!” مردی روی پله های ساختمانی در یک طرف ایستاده بود.

هال با تعجب خیره شد. تیم رافرتی بود. از بین همه مردم جهان – تیم، سبک دل و ساده، تیم چهره خندان و چشمان آبی ایرلندی شاد! حالا موهای شنی‌اش ژولیده شده بود و چهره‌هایش از خشم مخدوش شده بود. “او نزدیک به مرده!” او فریاد زد. او در حالی که صدایش از بین رفته بود و نمی توانست دستش را تکان دهد! او یازده سال بردگی آنها را برد و تقریباً در تصادفی کشته شد که تقصیر خودشان است.

رنگ موی قهوه ای سرد بدون دکلره : به خدا هر مردی در این جمعیت می‌داند که تقصیر خودشان است!» “حتما! حق با شماست!” گروهی از صداها فریاد زد: «همه چیز را بگو!» آنها بیست و پنج دلار و هزینه های بیمارستانش را به او می دهند – و هزینه های بیمارستان او چقدر خواهد بود؟ قبل از اینکه بتواند بایستد دوباره او را در خیابان بیرون خواهند آورد. شما این را می دانید.

آنها این کار را با پیت کالن انجام دادند! “شما شرط می بندید که آنها انجام دادند!” آن‌ها به وکلا لعنتی می‌پرداختند، وقتی نمی‌دانند دارند چه کار می‌کنند، آنها را به امضای اوراق می‌برند. من که ممکن است به او کمک کند نتواند نزدیک شود! قسم به مسیح، من می گویم خیلی زیاد است! آیا ما برده‌ایم یا سگ هستیم.

که باید در مقابل چنین چیزهایی ایستادگی کنیم؟» “ما دیگر در برابر آن ایستادگی نخواهیم کرد!” فریاد زد یکی “ما به آنجا می رویم و خودمان به آن رسیدگی می کنیم!” “بیا دیگه!” دیگری فریاد زد. “به جهنم با افراد مسلح آنها!” هال راهش را به میان جمعیت هل داد. “تیم!” او گریه. “چطور این را میدانید؟” “یکی در آنجا آن را دیده است.” “سازمان بهداشت جهانی؟” من نمی توانم به شما بگویم.

آنها او را اخراج می کنند. اما این کسی است که شما به خوبی من می شناسید. آمد و به من گفت. پدر پیرم را به خاطر خسارت کتک می زنند!» “آنها این کار را همیشه انجام می دهند!” واچوپ، معدنچی انگلیسی در کنار هال فریاد زد. “به همین دلیل است که آنها ما را به آنجا راه نمی دهند.” آنها همین کار را با پدرم کردند!

رنگ موی قهوه ای سرد بدون دکلره : صدای دیگری بگذار هال اندی، پسر یونانی را شناخت. “و آنها می خواهند شماره دو را صبح شروع کنند!” تیم فریاد زد. “چه کسی دوباره به آنجا می رود؟ و با الک استون، کسی که مردها را لعنت می کند و قاطرها را نجات می دهد!» “تا زمانی که آنها در امان نباشند، به مین های آنها برنمی گردیم!” فریاد زد واچوپ. “اجازه دهید آنها را بپاشند.

وگرنه کار من تمام شده است.” “و بگذار وزن های ما را به ما بدهند!” دیگری گریه کرد “ما یک چک باسکول خواهیم داشت و آنچه را که به دست می آوریم به دست می آوریم!” بنابراین دوباره فریاد آمد: «جو اسمیت! به ما سخنرانی کن، جو! آن را به آنها خیس کن! تو پسری!» هال ناامید ایستاده بود. او مبارزه خود را برنده حساب کرده بود.

و اینجا شروع دیگری بود! مردان به او نگاه می کردند و او را به عنوان جسورترین شورشیان می خواندند. فقط تعداد کمی از آنها از تغییر ناگهانی در ثروت او اطلاع داشتند. حتی در حالی که مردد بود، خط نبرد از کنار او گذشت. مرد انگلیسی، واچوپ، از پله ها بلند شد و شروع به سخنرانی برای جمعیت کرد. او یکی از مردان خمیده و کوتاه قدی بود.

اما در این شرایط اضطراری به طور ناگهانی دچار قدرت ریه شد. هال با تعجب گوش داد. این هموطن ساکت و کسل کننده آخرین کسی بود که می توانست برای جنگنده انتخاب کند. تام اولسون صدای او را شنیده بود و گزارش داده بود که چیزی نخواهد شنید، بنابراین آنها او را از ذهن خود دور کردند. و او اینجا بود، فریاد سرکشی وحشتناکی می زد! “آنها مجموعه ای از دزدان و قاتل هستند!

رنگ موی قهوه ای سرد بدون دکلره : ما را به هر جا برمی گردیم غارت می کنند! به نوبه خود، من به اندازه کافی آن را خورده ام! دارید؟» صدای غرشی از هر کس در دسترس او بود. همه آنها به اندازه کافی بود. “باشه، پس ما با آنها می جنگیم!” «هورا! هورا! ما حق خود را خواهیم داشت!» جف کاتن در حالی که “باد” آدامز و دو یا سه نفر از افراد مسلح در کنار او بودند، فرار کرد.