رنگ مو شکلاتی بامش کرم کاهی

رنگ مو شکلاتی بامش کرم کاهی : از معدن به مزرعه درو و از مزرعه درو به اردوگاه چوب سرگردان بود. یکی موضوع چک باسکول ها را برایش مطرح کرد و تمام میز خنده ی تحقیرآمیز او را شنید. بگذار هر مردی یک چک وزنه دار بخواهد! “یعنی او را اخراج می کنند؟” هال پرسید. “شاید!” جواب بود شاید او را وادار کنند که خودش را اخراج کند.» “منظورت چیست؟” آنها زندگی او را به یک بدبختی لعنتی تبدیل می کنند تا زمانی که او برود.

رنگ مو : پولی بدهم تا میخ‌هایشان را بکشم و کراوات‌ها را ببندم!» او می‌گوید: «شرکت هیچ پولی برای کار مرده نمی‌پردازد» – شما این را می‌دانید، و این تمام رضایت من است. “و شما حقوق نیم روز خود را نگرفتید؟” “مطمئناً من چیزی نمی فهمم.” رئیس در معدن زغال سنگ هر کاری را که دوست دارد انجام دهد.» بخش ۱۶. مایک پیر توضیح داد که راه دیگری هم وجود دارد که در آن معدنچی تحت الحمایه دیگران بود.

رنگ مو شکلاتی بامش کرم کاهی

رنگ مو شکلاتی بامش کرم کاهی : سه جفت ریل و کراوات را حمل کردم و تمام میخ ها را کشیدم-” “میخ ها را کشیدی؟” هال پرسید. هیچ سنبله خوبی نداشتم. باید از سنبله های قدیمی استفاده کنید، آنچه را که از آنها بیرون می آورید، پیوندهای قدیمی است. پس من می گویم: “نصف روز من چیست، چه قولی به من می دهی؟” او می گوید، “تو هنوز زغال سنگ حفر نکرده ای!” من می‌گویم: «اما، آقا، شما به من قول می‌دهید.

این موضوع سرقت ماشین بود. هر معدنچی چک‌های برنجی داشت که شماره‌اش روی آن‌ها بود، و وقتی یک ماشین بارگیری می‌فرستاد، یکی از این چک‌ها را به قلاب داخل آن آویزان می‌کرد. در طول سفر طولانی به سمت شیروانی، یکی چک را عوض می کرد و ماشین رفت. در برخی از معادن، شماره را با گچ روی ماشین می گذاشتند. و چقدر آسان بود که کسی آن را بمالد و عوض کند!

برای هال به نظر می رسید که قرار دادن یک قفل شماره ای روی ماشین به جای چک کار ساده ای بود. اما به او گفته شد که چنین تجهیزاتی یک یا دویست دلار برای شرکت هزینه دارد و به این ترتیب سرقت سال به سال ادامه داشت. «فکر می‌کنید رئیس‌ها این ماشین‌ها را می‌دزدند؟» هال پرسید. “گاهی رؤسا، گاهی اوقات دوست رئیس – گاهی اوقات خود شرکت آنها را از معدنچیان می دزدد.” اسلواکی قدیمی اصرار داشت.

که در دره شمالی این شرکت بود. فرستادن بیش از شش خودرو در یک روز فایده ای نداشت. شما هرگز نمی توانید برای بیش از شش اعتبار دریافت کنید. همچنین ارزش بارگیری بیش از یک تن بر روی خودرو را نداشت. آنها واقعاً ماشین‌ها را وزن نمی‌کردند، رئیس فقط آنها را به سرعت از روی ترازو رد می‌کرد و دستور می‌داد که بالاتر از میانگین مشخصی نروند. مایک از یک ایتالیایی گفت که ماشینی را برای آزمایش بار کرده بود.

رنگ مو شکلاتی بامش کرم کاهی : آنقدر بالا که به سختی توانست از زیر سقف ورودی عبور کند، و روی سرش بالا رفت و دید که وزنش شصت و پانصد پوند است. سی و پانصد به او دادند و چون شروع به دعوا کرد او را دستگیر کردند. مایک دستگیری او را ندیده بود، اما وقتی از معدن بیرون آمد، مرد رفته بود و دیگر کسی او را ندید. پس از آن دری را روی اتاق توزین گذاشتند تا کسی نتواند ترازو را ببیند. هر چه هال بیشتر به سخنان مردان گوش می داد.

در مورد این چیزها فکر می کرد، بیشتر متوجه می شد که معدنچی پیمانکاری است که نه فرصتی برای تعیین اندازه قرارداد قبل از انجام آن دارد و نه پس از آن برای تعیین میزان کارش. انجام شده بود. بیش از آن، او موظف به استفاده از لوازمی بود که بر قیمت و اندازه گیری آنها هیچ کنترلی نداشت. او پودر استفاده می کرد و در آخر ماه به مقدار معینی لنگر می انداخت و اگر مقدار آن اشتباه بود، هیچ جبرانی نداشت.

او مبلغ معینی را برای «آهنگ‌سازی» دریافت می‌کرد. و هر ماه یک یا دو دلار از حسابش کسر می شد، حتی اگر نزدیک مغازه آهنگری نبود. هال فکر کرد، اجازه دهید هر تاجری در جهان این پیشنهاد را در نظر بگیرد و بگوید که آیا با چنین شرایطی قرارداد می بندد یا خیر! آیا مردی متعهد می‌شود که مثلاً یک سد بسازد، بدون اینکه شانسی برای اندازه‌گیری زمین از قبل داشته باشد.

رنگ مو شکلاتی بامش کرم کاهی : یا هیچ راهی برای تعیین اینکه چند یارد مکعب بتن باید در آن بگذارد، ندارد؟ آیا یک خواربارفروش به مشتری که پیشنهاد داده به فروشگاه بیاید و وزن خود را انجام دهد – و در عین حال خواربارفروشی را بیرون قفل کند، می‌فروشد؟ صرفاً طرح چنین سؤالاتی نشان دادن مضحک بودن موضوع بود. با این حال در این منطقه پانزده هزار مرد دقیقاً با چنین شرایطی کار می کردند.

طبق قانون ایالتی، معدنچی حق داشت برای حفظ منافع خود در ترازو از چک باسکول مطالبه کند و دستمزد این چک باسکول را از درآمد خود بپردازد. هرگاه انتقاد عمومی در مورد شرایط معادن زغال سنگ وجود داشت، این قانون پیروزمندانه توسط بهره برداران مورد استناد قرار می گرفت. و باید تجربه واقعی داشت تا متوجه شد که این برای معدنچی چه مسخره تلخی بود.

هال در اتاق ناهارخوری کنار غول سوئدی مو روشنی به نام یوهانسون نشسته بود که روزی ده ساعت الوار بار می کرد. این شخص کسی بود که در تجمل گفتن نظر خود زیاده روی می کرد، زیرا جوانی داشت و ماهیچه های بزرگی داشت و خانواده ای نداشت که او را ببندد. او چیزی بود که به آن «پتوی سفت» می گویند.