نمونه رنگ مو شکلاتی

نمونه رنگ مو شکلاتی : اما به من گفتند که او بیرون است، و از او خواستم تا لحظه ای که برگشت با من تماس بگیرد. گزارشگر او به نام آقای تورپ آمد. من به جای آقای تورپ می گویم که فکر می کنم او در تمام این موضوع زشت سعی کرد شایسته رفتار کند. من قبل از اینکه تمام شود رفتار مردی را که برای انجام کاری که دوست ندارد فرستاده شده است.

رنگ مو : بنابراین سرانجام همسرم با این درک قطعی که باید در کنار من پشت تلفن بایستد و حرف من را بشنود و من باید هر کلمه ای را که طرف آن طرف سیم می گوید تکرار کنم، به این تلاش رضایت داد. به گونه ای که هم او و هم او تکرار را بشنوند. به این ترتیب او شاهد گفتگو خواهد بود. و حالا چون همه چیز بستگی به این سوال دارد که چه گفته شد.

نمونه رنگ مو شکلاتی

نمونه رنگ مو شکلاتی : علاوه بر این، میس برانچ هرگز پول را دریافت نمی کند، مگر اینکه قراردادی کتبی داشته باشم. من جواب دادم که وقت کتبی نیست. آن موقع حدود ساعت یک بعد از ظهر بود و اگر قرار بود برای یک روزنامه عصر فایده ای داشته باشد، موضوع باید بلافاصله تلفنی تنظیم می شد.

پیشاپیش عرض کنم که این گفتگو چند ساعت بعد از خاطرات هر دوی ما نوشته شده است و در صورت لزوم آماده هستیم که سوگند یاد کنیم که هر کلمه از آن، نه یک بار، بلکه چندین بار گفته شد. که نکات مختلف پوشش داده شده در آن به قدری مکرر و صریح تکرار می شد که طرف دیگر سیم یکی دو بار خود را از تاخیرها آزرده نشان می داد.

گفتگو به شرح زیر بود: “آیا این آقای ون هام، سردبیر است؟ آقای ون هام، من با شما تماس گرفتم زیرا جک کاسگریو به من گفته است که شما مردی هستید که می توان به او اعتماد کرد. می‌خواهم از شما بپرسم که آیا به من قول افتخار می‌دهید تا در موردی با من عادلانه رفتار کنم؟ من اطلاعاتی برای ارائه به شما دارم که داستان بزرگی را ایجاد می کند.

من پیشنهاد می‌کنم آن را به قیمتی بفروشم، و آرزو می‌کنم که پیشاپیش، فراتر از هر سؤال احتمالی، کاملاً مشخص شود، که اگر مایل به پرداخت قیمت هستید، ممکن است این داستان را داشته باشید. اگر نمی‌خواهی بهای آن را بپردازی، من به تو قول می‌دهم که به هیچ وجه از هیچ هجای حرفی که به تو می‌گویم استفاده نکنی.» این کار تکرار شد و با آن موافقت شد و بعد من آنچه را که داشتم به او گفتم.

گفتم: “من در این زمینه نمی توانم به شما بگویم که خانم برانچ در حال حاضر کجاست.” «من به شما داستانی و بیانیه‌ای پیشنهاد می‌کنم که او از من می‌خواهد برایش بگویم. این ۱۳۴قیمت آن برای میس برانچ سیصد دلار است. من خودم پول نمی‌خواهم—حتی از عهده آن برنخواهم آمد. آیا قیمت با شما موافق است؟» پاسخ این بود: “بله، من فوراً مردی را می فرستم.” گفتم: «مطمئناً فهمیده می‌شود.

که شما در این مورد چیزی منتشر نمی‌کنید مگر اینکه مبلغ سیصد دلار به میس برانچ پرداخت شود؟» “آره. او کجاست تا پول را به او بدهم؟» «من نام مردی را به شما می‌دهم که می‌داند کجاست. این مرد پول را می گیرد و رسید او را برای شما می آورد. من می‌خواهم نام این مرد را محرمانه به شما بگویم، زیرا او نمی‌خواهد نامش به هیچ وجه وارد پرونده شود.» پاسخ این بود: «اسم آن مرد را در یک پاکت مهر و موم قرار دهید و به خبرنگار بدهید تا آن را به من بدهد.

نمونه رنگ مو شکلاتی : من شخصاً می بینم که پول برای او ارسال می شود و سپس نام او را فراموش می کنم. من پاسخ دادم: «خیلی خوب» و اضافه کردم: «من یک مقاله هزار کلمه ای در مورد این پرونده نوشته ام. من این مقاله را همراه با بقیه اطلاعات در اختیار شما قرار می دهم. اما شما نباید این مقاله یا حتی یک کلمه را در مورد این موضوع چاپ کنید.

مگر اینکه سیصد دلار به میس برانچ بپردازید. شما این را به وضوح درک می کنید؟» او پاسخ داد: “می فهمم. یک مرد تا نیم ساعت دیگر آماده است تا شما را ببیند.» پانزده دقیقه بعد از مکالمه، یک تماس تلفنی آمد. صدایی تیز و مصمم در سر دیگر سیم، “خانم برانچ آنجاست؟” همسرم در حال جواب دادن به تلفن بود و به من اشاره کرد. ما به هم خیره شدیم.

نمی دانستیم چه پاسخی بدهیم یا چه فکر کنیم. “خانم شعبه؟” گفت همسرم «نه! مطمئناً خانم برانچ اینجا نیست.» “پس اون کجاست؟” سوال بعدی آمد، ضروری و فوری. همسرم گفت: نمی دانم. “شما کی هستید؟” “من توسط کلانتر کینی، از زندان شهرستان سالیوان فرستاده شده ام، که پیام مهمی دارد که باید فوراً به خانم برانچ تحویل داده شود.” من (تلفن را گرفتم) گفتم: “از کلانتر کینی اعتبار داری؟” پاسخ این بود: “نه” گفتم: «پس نمی‌توانی خانم برانچ را ببینی.» ۱۳۵صدا گفت: «اما، من باید فوراً او را ببینم.

واقعاً بسیار مهم است.» گفتم: «بیا اینجا و مرا ببین. “نه” پاسخ بود، “من نمی توانم. لطفا به من بگویید میس برانچ کجاست؟ این موضوع برای خود خانم برانچ بسیار ضروری است.» این چند دقیقه ادامه یافت و در نهایت، پس از اطمینان از اینکه او نمی تواند چیزی بیشتر از این به دست آورد، مردی که در آن طرف سیم قرار داشت، قرار ملاقات با من را در ساعت ۵:۳۰ بعد از ظهر گذاشت.

همین که گیرنده را گذاشتم همسرم گفت: «اون خبرنگار روزنامه است. برخی از روزنامه های دیگر در مورد او می دانند. آخر چگونه ممکن است؟ دوشیزه برانچ به ما اطمینان داده بود که نام ما را به کسی نبرده و نامه ای را که به او نوشته بودیم نشان نداده است. هیچ کس در مونتیچلو دورترین تصور را نداشت که او کجا می رود. حتی کلانتری مهربان.

نمونه رنگ مو شکلاتی : که هیچکس در ایستگاه او سوار قطار نشده بود. او بسیار مراقب بود، زیرا همسرم در نامه‌اش چنین استرسی را بر بیزاری او از تبلیغات گذاشته بود. البته، اگر روزنامه های دیگر داستان آمدن او به ما را داشتند، میس برانچ پول را از آقای ون هام نمی گرفت. من یک داستان انحصاری فروخته بودم و می شد گفت کالا را تحویل نداده بودم. من فوراً با آقای ون هام تماس گرفتم تا این حادثه را به او بگویم.