رنگ مو قهوه ای و صورتی

رنگ مو قهوه ای و صورتی : از خانم دیوید پرسید. هال گفت: “من راهی پیدا خواهم کرد تا آنها را باور کنند.” “من می خواهم آنها را وادار کنم که معدن را باز کنند!” بخش ۳۴. هال در جریان سرگردانی خود در مورد اردوگاه، چندین مرد جوان بیدار را مشاهده کرده بود که دفترچه هایی در دست داشتند.

رنگ مو : که برای مدتی معابر اصلی را پاک می‌کند. اما، می بینید، ممکن است مقداری زغال سنگ و برخی از چوب ها آتش بگیرد. ممکن است ریزش سنگ وجود داشته باشد، بنابراین آنها نتوانند دوباره برخی از اتاق ها را کار کنند. تا کی معدن را مهر و موم نگه می دارند؟ هال با حیرت گریه کرد. “هیچ کس نمی تواند بگوید. در معدن بزرگی مانند آن، آتش ممکن است برای یک هفته دود کند.

رنگ مو قهوه ای و صورتی

رنگ مو قهوه ای و صورتی : همه مردان حاضر در خانه هواداران این عقیده را داشتند. معدن مهر و موم شده بود و تا زمانی که شرکت مطمئن شود آتش خاموش شده است، مهر و موم می ماند. هال گفت: «اما اگر بخواهند آن را باز کنند، آتش گسترش خواهد یافت. و آیا این مانع از کار نجات نمی‌شود؟» بیگ جک گفت: «به هیچ وجه. او توضیح داد که با معکوس کردن فن می‌توانند دود را از مسیر هوا بیرون بکشند.

رزا مینتی گریه کرد و دستانش را در غم ناگهانی به هم فشار داد. هال رو به اولسون کرد. “آیا آنها ممکن است چنین کاری انجام دهند؟” پاسخ برگزارکننده این بود: «بیش از یک بار انجام شده است». “آیا هرگز در مورد Cherry، ایلینویز نشنیده اید؟” از دیوید پرسید. آنها این کار را در آنجا انجام دادند و بیش از سیصد نفر جان خود را از دست دادند.

او در ادامه آن داستان هولناکی را که برای هر معدنچی زغال‌سنگ می‌دانست، تعریف کرد. آنها معدن را مهر و موم کرده بودند، در حالی که زنان بیهوش می شدند و مردان لباس های خود را با جنون پاره می کردند – برخی دیوانه می شدند. دو هفته آن را مهر و موم نگه داشته بودند و وقتی باز کردند، بیست و یک مرد هنوز زنده بودند! اولسون افزود: «آنها همین کار را در دایموندویل، وایومینگ انجام دادند.

آنها سدی درست کردند و وقتی آن را برداشتند، انبوهی از مرده‌ها را پیدا کردند که به سمت آن خزیده بودند و انگشتان خود را تا استخوان پاره کرده بودند و سعی می‌کردند از آن عبور کنند.» “خدای من!” هال گریه کرد و از جایش بلند شد. “و این مرد کارمایکل – آیا او از آن دفاع می کند؟” بیگ جک گفت: “او به شما می گفت که آنها بهترین کار خود را انجام می دهند.” “و شاید او فکر می کند که آنها هستند.

رنگ مو قهوه ای و صورتی : اما خواهید دید – چیزی ادامه خواهد داشت. آنها روز به روز ادامه خواهند داد و تا زمانی که آماده نشوند، فن را راه اندازی نمی کنند.” “چرا، این قتل است!” گریه کرد هال. تام اولسون به آرامی گفت: “این کار است.” هال به چهره این افراد کارگر نگاه کرد. نه یکی اما دوستانی در آن دام داشت. یکی نیست، اما ممکن است.

فردا در همان تله باشد! “تو باید تحمل کنی!” نیمی برای خودش فریاد زد. “آیا نگهبانان را در دهانه گودال نمی بینید؟” داوود پاسخ داد. “آیا تفنگ ها را از جیب هایشان بیرون نمی بینید؟” جری مینتی گفت: «امروز صبح نگهبانان بیشتری می آورند. “رزا، او می بیند که آنها پیاده می شوند.” “آنها می دانند چه می کنند!” گفت رزا آنها فقط می‌ترسند.

که ما متوجه شویم! آنها به خانم زامبونی گفتند که دور بماند یا او را از کمپ بیرون می فرستند. و خانم جونوچ پیر – شوهر و سه پسرش در داخل! خانم دیوید گفت: “آنها خشن تر و خشن تر می شوند.” “آن شخص بزرگی که آنها را پیت می نامند، از پدرو آمده است – نحوه رفتار او با زنان شرم آور است!” اولسون را بنویسید: «من او را می شناسم». «پیت هانون. زمانی که اتحادیه برای اولین بار دفتر مرکزی خود را افتتاح کرد.

او را در شریدان داشتند. او دهان یکی از برگزارکنندگان ما را کوبید و چهار دندانش شکست. می گویند او سابقه زندان دارد.» در تمام سال گذشته در کالج هال به سخنرانی‌هایی درباره اقتصاد سیاسی گوش داده بود که مملو از تمجید از چیزی به نام «مالکیت خصوصی» بود. این مالکیت خصوصی ابتکار و اقتصاد را توسعه داد. چرخ‌های صنعت را ثابت نگه داشت، لیست حقوق و دستمزد دانشکده‌ها را چاق نگه داشت.

خود را با قوانین مقدس عرضه و تقاضا منطبق کرد و اساس پیشرفت و شکوفایی آمریکا بود. و در اینجا ناگهان هال خود را رو در رو با واقعیت آن یافت. چشم‌های گرگ‌گونه‌اش را دید که به چشم‌هایش خیره می‌شوند، نفس‌های داغ دودش را در چهره‌اش احساس کرد، دندان‌های نیش درخشان و انگشتان پنجه‌مانند آن را دید که از خون مردان و زنان و کودکان می‌چکید. مالکیت خصوصی معادن زغال سنگ!

رنگ مو قهوه ای و صورتی : مالکیت خصوصی ورودی های مهر و موم شده و راه های فرار ناموجود! مالکیت خصوصی فن هایی که شروع نشده اند، آبپاش هایی که پاشیده نشده اند. مالکیت خصوصی قمه ها و هفت تیر، و اراذل و اوباش و محکومان سابق برای استفاده از آنها، راندن امدادگران و بستن بیوه ها و یتیمان دردمند در خانه هایشان! آه، کاهنان آرام و سیراب مالکیت خصوصی، که در سالن های دانشگاهی ستایش دیو خونین را سر می دهند!

ناگهان هال متوقف شد. چیزی در او برخاسته بود که هرگز به وجود آن مشکوک نبود. قیافه‌ی تازه‌ای در چهره‌اش دیده می‌شد، صدایش مثل یک مرد قوی بود که وقتی صحبت می‌کرد: «می‌خواهم آن‌ها را وادار کنم که آن من را باز کنند!» به او نگاه کردند. همه آنها به مرز هیستری نزدیک بودند، اما نت عجیبی را در گفتار او گرفتار کردند. “من می خواهم آنها را وادار کنم که معدن را باز کنند!” “چطور؟” اولسون پرسید.

رنگ مو قهوه ای و صورتی : مردم از این موضوع اطلاعی ندارند. اگر داستان منتشر می شد، آنقدر غوغا می شد که نمی توانست ادامه پیدا کند!» “اما چگونه آن را بیرون می آورید؟” «من آن را به روزنامه ها می دهم! آنها نمی توانند چنین چیزی را سرکوب کنند – برای من مهم نیست که چقدر تعصب دارند!» اما آیا فکر می‌کنید آن‌ها آنچه را که یکی از دوستان معدنچی به آنها می‌گوید باور می‌کنند.