رنگ روی مو مشکی بدون دکلره

رنگ روی مو مشکی بدون دکلره : شاخ‌های باشکوه کودو و سمور، و تعدادی دیگر که فقط زیباترند، می‌توانستند در تزئینات خام خشن‌ترین دیوارها میخکوب شده‌اند. میخکوب شد، و سپس بدون توجه و فراموش شد! و در عین حال نه کاملاً! زیرا اگرچه برای دست‌های قدیمی‌تر آنها هیچ علاقه‌ای نداشتند، اما برای تازه‌واردها از چیزی صحبت می‌کردند که هنوز باید ببیند، و کاری باید انجام شود.

مو : دنباله سیاه طولانی مرگ و ویرانی! پرندگان و جانوران، چیزهایی که می‌خزند و پرواز می‌کنند، همه نشانه‌ها را می‌دانند، و همه از جلوی آن فرار می‌کنند یا به کناری می‌روند. اما در تاریکی – در شب یا مه – آهسته، ضعیف، درمانده، و مادران با بچه های خود – برای آنها امید کمی است. ستون متراکم، بی رحم، خشمگین، و بی توجه، همه را در بر گرفت… یک ناتوانی ناگهانی در توانش، کمی دم در گیر، و سپس سکوت!

رنگ روی مو مشکی بدون دکلره

رنگ روی مو مشکی بدون دکلره : در زیر سنگ قفسه‌ای جمع شده بود و طوفان را تماشا می‌کرد که با هیاهوی هولناکی که همه صداهای دیگر را فرا می‌گرفت و خاموش می‌کرد – تگرگ ریزنده و کوبنده که به نظر می‌رسید کوه را تا استخوانش می‌کشید. اوه! خشم ناخواسته تگرگ; بار وحشی و مخرب انبوهی از سواره نظام وحشی. حرکت کوبنده و کوبنده در امتداد نوار باریکی که تمام خشم در آن متمرکز شده است.

خورشید بیرون آمد؛ باد خاموش شد؛ پرده‌های نورانی از مه به آرامی از کنارشان می‌آمدند – تکه‌هایی از غزال‌های شناور – و در هوای شفاف و خالص ذوب می‌شدند. پسر یک بار دیگر بیرون آمد. کیلومترها دورتر ستون سیاه بارش تگرگ مسیر تعیین شده خود را تسریع کرد. زیر پای او، جایی که همه چیز بسیار سبز و زیبا بود، چمن کوبیده شده بود، برای آن زمان به توده ای از درخشنده های خیره کننده تبدیل شده بود.

جایی که سنگ های یخی دندانه دار نور خورشید را بر روی وجوه بی شمار خود می گرفتند و آن را با یک تابش خیره کننده چشمک زن به عقب پرتاب می کردند. ، در درخشش خود را کور می کند. در سطح پر زرق و برق چیزهای زیادی به چشم می خورد. در مسیر باریک نزدیک چشمه، مار به پشت دراز کشیده، له شده و شکسته شده است. فراتر از آن، یک لاک پشت، هنوز نمرده، اما کبود شده و از طریق پوسته اش ضربه خورده است.

سپس یک کبک – یک چیز بی‌حفاظ – پرهای خیس دور تا دور، از تنه درآورده بودند که انگار شاهین به آن ضربه زده است، و همه بچه‌های کوچک را پشت سرش می‌بندند. و دورتر چیزی قهوه‌ای مایل به قرمز – یک جفت – چشمان درشت براق بود و تراوش خون روی لب‌ها و بینی‌اش. خم شد تا آن را لمس کند، اما عقب کشید: چیز کوچولو با مزه خمیر بود. همه برای صخره های پناهگاه تلاش می کنند.

همه گرفتار و گرفتار طوفان بی رحم شدند. و او در ادامه با آن روبرو شد، در حالی که دیگران قبلاً فرار کردند – او که کورکورانه در حال مبارزه بود – نجات یافت. شانس بود؟ یا چیزی ظریف تر وجود داشت؟ او معتقد بود که بیش از شانس، دست هدایت کننده سرنوشت را تحت تأثیر قرار داده است – این ثروت برای کسانی که تلاش می کنند.

رنگ روی مو مشکی بدون دکلره : هدایایی در اختیار دارد. و ظهور دوباره ایمان او را به یک که چیزی بیشتر از این به مغز آگاه نمی رسید: «زنده بودن خوب است! اما… بهتر از در قفس.» یک بار دیگر، اندکی از ثروتی که برای جستجوی آن آمده بود! در غروب آفتاب، از تنگه طولانی ناهموار رد می‌شد، به کسی رسید که با سیل می‌جنگید تا همه چیزش را نجات دهد.

مرد سفیدپوستی که با جانوران ترسیده مبارزه می‌کرد. کافر از روی پاهایش جارو کرد. گاوهای گیج دیوانه که به رودخانه تسلیم می شوند و به سمت آبشار به سمت پایین می روند – و در نهایت نیازشان پسر شنا کرد و کمک کرد! و در آنجا جزر و مد طولانی آرام باقی ماند: پسر ارزش غذایش را داشت. اما چگونه به یاد زندگی می افتند.

که کسانی که آن را ساخته اند، در کنار همه چیزهایی که گذشت اندک ذخیره می کردند و سرمایه گذاری های آن را برای سهم روزانه خود می گرفتند. وقتی کسانی که آن را می‌دانستند هیچ موهبتی نداشتند یا فکری برای تثبیت رنگ‌های گذشته در حال محو شدن نداشتند: آتش جوانی. امیدها؛ زحمت توهمات روشن رفت!

رنگ روی مو مشکی بدون دکلره : و اکنون، داستان یک سگ برای تجسم چهره، نام، صدا، یا گرفتن یک دست دوستانه! و صدای نیمه رؤیایی پای لگدمال کردن تنها چیزی است که از راهپیمایی زنده که مدتهاست گذشته است باقی مانده است: سربازگیری جوان. عقب مانده ها و غش ها؛ معدود کسانی که آن را دیدند. پیرمردها – با چشمان قبر، متفکر، نترس – که آینده را بر اساس گذشته کتک خورده قضاوت می‌کردند.

و کسی را بیشتر و کمتر از انسان نمی‌شناختند – ناخودآگاه با بهترین و کمترین‌ها برابری می‌کنند. سالهای خاکستری نازک شدن صفوف؛ احضار پاسخ داد، همانطور که آنها زندگی کرده بودند – به تنهایی. داستان ناگفته؛ و از همه کسانی که آن را می‌دانستند، هیچ‌کس باقی نمانده بود که اکنون زندگی را به تصویر بکشد، هیچ‌کس باقی نمانده تا نقش یک رفیق سپاسگزار را بازی کند.

کارنامه خود را در طومار یک کشور بگذارد – پیشگامان مهربان، ثابت و بی‌نام! فصل دوم. به بوشولد. “تپه های دور همیشه سبز هستند” و بهترین طلا در ادامه. این یک قانون طبیعت است – طبیعت انسان – که کاملاً برتر از واقعیات است. و بدین ترتیب جهان پیش می رود. بنابراین از گلدفیلدهای لیدنبورگ، کاوشگرانی که «کوهه‌های خود را بالا می‌برند» یا خرهای کوچک خود را می‌راندند.

به بیرون پراکنده می‌شوند، و سوارکاران حمل‌ونقل با دهانه‌های بلند و واگن‌های غوغایی خود را دنبال می‌کنند و مسیر وسیع‌تری را می‌برند که تاجران با رشته‌های پرپیچ‌پیچ کریر قبلاً جرأت کرده بودند. اما شکارچیان ابتدا رفته بودند. شکارچیان بزرگی بودند که نامشان معلوم است. و دیگران بزرگی که تصادف شهرت را از دست دادند. و بعد از آنها شکارچیانی که تجارت می کردند.

تاجرانی که شکار می کردند. و همینطور با کاوشگران، حفارها، سواران حمل و نقل و همه. بین میدان‌های طلا و نزدیک‌ترین بندر، بوشولد قرار داشت و بازی به اندازه‌ای بود که همه بتوانند در آن زندگی کنند. بنابراین، همه به نوعی شکارچی بودند، اما شکارچیان بزرگ – شکارچیان شکار بزرگ – از هم جدا بودند. ما بچه‌های کوچک‌تری بودیم که برای تحسین و تقلید وجود داشتیم.

رنگ روی مو مشکی بدون دکلره : غنائم که با غرور یا به زور عادت به عقب برده شده بودند، پراکنده، نادیده گرفته شده و فراموش شده، دور تا دور دهانه ها، خیمه های جستجوگران تنها، کابین حفارها، و کانکس های چمنی تاجران. در آن زمان چه تعداد سر «رکورد» باید رفته باشد، در حالی که هیچ کس به زمان یا وسیله ای برای نجات آنها فکر نکرده بود! شاخ ها و پوست ها در انبوهی به هم ریخته در حیاط ها یا آلونک های فروشگاه های بزرگ تجاری قرار داشتند.