بوتاکس مو بعد از دکلره

بوتاکس مو بعد از دکلره : از اشتباهات نظام او به ویژه به موقعیت خود به عنوان یک برده و شخصیت اربابش توجه داشت. او نه تنها از بدرفتاری خود با او گفت، بلکه ظاهر فیزیکی او را نیز توصیف کرد. “او مردی بود، با سر قرمز و خلق و خوی تند و تیز: او با تند تند و تیز مانند برق می‌رفت و در این شور و شوق نسبت به بردگان شرم‌آور رفتار می‌کرد.

رنگ مو : با این حال، کارولین اعتراف کرد که همسرش خلق و خوی متفاوتی داشت و زن بسیار خوبی بود. اگر او از نظر روحی شبیه همسرش بود، به احتمال زیاد کارولین در اسارت باقی می ماند.

بوتاکس مو بعد از دکلره

بوتاکس مو بعد از دکلره : خوشبختانه کارولین یک زن مجرد بود. مادرش را ترک کرد. لوین هولدن، که تنها چند هفته قبل از فرارش فروخته شده بود، چنان تحت تأثیر تغییراتی که در انتظارش بود، قرار گرفت که به طرز مقاومت ناپذیری به دنبال راه آهن زیرزمینی هدایت شد.

لینک مفید : بوتاکس مو

قبل از فروخته شدن، او زیر نظر استادی به نام جاناتان بیلی بود که کشاورزی را در همسایگی لورل، دلاور دنبال می کرد و به عنوان یک استاد، مردی میانه رو به حساب می آمد. اما استاد جدید او نمی‌توانست تحمل کند، زیرا قبلاً راز فرستادن لوین به جنوب را فاش کرده بود. لوین ترس کاملی از عرض جغرافیایی جنوبی داشت.

او تصمیم گرفت که شانس خود را برای کانادا امتحان کند. لوین مردی بیست و هفت ساله، باهوش، تیره رنگ و جثه مناسبی برای همه کارها بود. ویلیام جیمز کانر، همسر، فرزند و چهار برادرش در جایگاه بعدی قرار گرفتند.

برادران دوستانی به نظر می‌رسیدند و می‌توانستند در هر بازاری در جنوب میسون و دیکسون لاین، قیمت‌های بالایی داشته باشند. گفته می شد که آنها دارایی کندال سرگرد لوئیس بودند که در نزدیکی لورل، دلاور زندگی می کرد. ولى معلوم بود که او هرگز کارى از جانب حق تعالى نداشته، بلکه بدون حق عادلانه بر آنان ستم کرده است.

آنها کاملاً قابل توجیه بودند که کندال سرگرد لوئیس و همه هوادارانش را به بهترین نحو ممکن مواظبت کنند. اتهامات بسیار جدی علیه لوئیس مطرح نشد، اما برعکس آنها گفتند که به او به عنوان یک “برده دار میانه رو” نگاه می شد.

آنها همچنین گفتند که “او پنجاه سال عضو کلیسای اسقفی متدیست بود و در آن بدن بلند ایستاد.” علاوه بر این، آنها اظهار داشتند که او گاهی اوقات برده می فروخت. مدتی قبل از فرار این حزب، هشت نفر توسط او فروخته شده بود (دو نفر از آنها به گرجستان).

علاوه بر این ویلیام جیمز فروخته شده بود و به سختی فرصتی برای فرار پیدا کرد. Wm. جیمز، سرگرد لوئیس، دنیس بتز، پیتر و لازاروس، به همراه همسر و فرزند اولی، نه تنها روز به روز از درآمدهای سخت خود محروم می‌شدند، بلکه پیش‌بینی‌های ترسناک بلوک حراج همیشه در ذهن آنها بود.

در حالی که آنها از لوئیس به عنوان “میانه رو” و غیره صحبت می کردند، همه آنها می گفتند که او هیچ امتیازی برای بردگان خود نمی گذارد.

ریچارد ویلیامز گزارش کاملی از خود ارائه کرد، اما فقط یک گزارش ناچیز ثبت شد. او گفت که از ریچموند آمده و آنجا را ترک کرده است زیرا در آستانه فروخته شدن توسط جان ا. اسمیت بود که مالک او بود.

او به اسمیت به خاطر این که یک برده دار منصف و قابل تحمل بود، اعتبار داد، اما اضافه کرد که “همسرش زن بدنام سختی بود.” او با رفتار ریچارد با او تأثیر بسیار عمیقی بر ذهن او گذاشته بود.

بوتاکس مو بعد از دکلره : با این حال، با یافتن خود در زمین آزاد، با چشم اندازهای تشویقی در پیش رو، از فکر کردن در مورد بیماری هایی که متحمل شده بود دست نکشید.

بلکه از صمیم قلب شادی کرد. او همسرش جولیا را که آزاد بود ترک کرد. سیدنی هاپکینز و هنری ویلر این مردان جوان با هم از برده داری خارج شدند.

در حالی که سیدنی زندگی می کند، برای همیشه ژاکوب هوگ، از هاور-دو-گریس را به عنوان فردی که او را فریب داد و از روشن شدن و تحصیل او جلوگیری کرد، در نظر می گیرد.

هنری، همراه او، نیز اهل هاور دی گریس بود. او با مردی به نام آموس بارنز مشکل داشت، یا به عبارت دیگر بارنز ادعا می کرد که او را دارد، درست همانطور که او صاحب اسب یا قاطر بود، و هر روز او را کنترل می کرد تقریباً به همان روشی که حیوانات بالا را اداره می کرد.

هنری هیچ توجیهی برای چنین رفتاری پیدا نکرد. او زیر بارنز مذکور بسیار رنج کشید و سرانجام چشمانش باز شد تا ببیند که یک راه آهن زیرزمینی به نفع همه روح‌های بیمار برده‌داری مانند خودش وجود دارد.

بنابراین او در اسرع وقت یک بلیط گرفت و بدون تصادف از راه رسید و آموس بارنز را ترک کرد تا بهترین کار ممکن را برای امرار معاش انجام دهد. این کاندیدای کانادا بیست و یک سال سن داشت و پسری ظاهراً به احتمال زیاد. جوزف هنری هیل. روح آزادی در این مسافر واقعاً مفهوم “یک ایده” بود.

در سن بیست و هشت سالگی، هدف او برای رهایی از طریق فرار در راه آهن زیرزمینی، با موفقیت محقق شد، البته نه بدون مشکل. یوسف نمونه عادلانه ای از یک مرد بود که از نظر جسمی و ذهنی می توانست بخواند و بنویسد و از این طریق موضوعات مورد علاقه در مورد مسئله برده داری را حفظ کند.

جیمز توماس جونیور، تاجر تنباکو، در ریچموند، جو را به عنوان یک قطعه دارایی قابل فروش، یا یک ماشین دستی برای صرفه جویی در نیروی کار و کسب درآمد در دفترش ثبت کرد. برای خوشحالی زیاد جو، او صدای زنگ راه آهن زیرزمینی را در ریچموند شنید. مصاحبه رضایت بخشی با هادی داشت، – پاسخ مثبت دریافت کرد و به زودی مسافری شد که در راه کانادا بود.

او مادر، زن آزاده و دو خواهرش را در زنجیر رها کرد. او دو بار فروخته شده بود، اما هرگز قصد نداشت دوباره فروخته شود. ورود از مصاحبه کاملاً قابل قبولی بین کورنلیوس و کمیته انجام شد.

بوتاکس مو بعد از دکلره : او تجربه‌اش از برده‌داری را کاملاً به‌طور کامل ارائه کرد، و کمیته او را در مورد عملکرد راه‌آهن زیرزمینی، ارزش آزادی و امنیت کانادا به‌عنوان پناهگاه آگاه کرد. کورنلیوس مردی مجرد، سی و شش ساله، سیاهپوست کامل، جثه متوسط ​​و باهوش بود.