رنگ مو فانتزی تینیجری

رنگ مو فانتزی تینیجری : به خودی خود، مطلقاً پوچ است. بگذارید خواننده پس از پایان شعر کیتس، به همان داستان در دکامرون بپردازد : آنگاه احساس خواهد کرد که همین عمل در دستان هنرمندی بزرگ که بیش از همه چیز باردار و جالب توجه است.

رنگ مو : که حس شعری خود را ناراضی بگذارد، مشروط بر اینکه حس بلاغی و کنجکاوی آنها را ارضا کند. از غفلت او از ارضای اینها، خطر کمی وجود دارد. او باید نسبت به خطر تلاش برای ارضای اینها به تنهایی هشدار داده شود. او نیاز دارد که دائماً به او یادآوری شود که عمل خود را بر هر چیز دیگری ترجیح دهد. بنابراین، با این رفتار، به گونه‌ای رفتار کنیم.

رنگ مو فانتزی تینیجری

رنگ مو فانتزی تینیجری : آنها این اصطلاح را رایج ترین نقد متافیزیکی می دانند. آنها به شاعر اجازه می‌دهند تا هر عملی را که می‌خواهد انتخاب کند و تحمل کند که آن عمل آن‌طور که می‌خواهد پیش برود، مشروط بر اینکه گهگاه آنها را با انبوهی از نوشته‌های زیبا و با بارشی از افکار و تصاویر منزوی خشنود کند. یعنی به او اجازه می دهند.

که به برتری‌های ذاتی آن اجازه می‌دهیم بدون وقفه در اثر نفوذ ویژگی‌های شخصی‌اش، خود را توسعه دهند: خوشبخت‌ترین زمانی است که او کاملاً موفق شود خود را از بین ببرد، و بتواند یک عمل شریف را مانند طبیعت ادامه دهد. اما منتقد مدرن نه تنها یک عمل نادرست را مجاز می‌داند. او مطلقاً اهداف کاذب را تجویز می‌کند. – به شاعر گفته می‌شود: «تمثیل واقعی از وضعیت ذهن خود در یک تاریخ معرف، شاید عالی‌ترین چیزی است.

که می‌توان در راه شعر تلاش کرد.» – و بر این اساس او. تلاش می کند. تمثیلی از وضعیت ذهنی خود، بالاترین مشکل هنری که از اعمال تقلید می کند! نه، مطمئناً، اینطور نیست، هرگز نمی تواند چنین باشد: هیچ اثر شعری بزرگی با چنین هدفی ساخته نشده است. خود فاوست ، که در آن تلاش شده چیزی از نوع[۳۶۶] صحنه‌هایی که به مارگارت مربوط می‌شود، خود فاوست ، که به‌عنوان یک کل مورد قضاوت قرار می‌گیرد.

رنگ مو فانتزی تینیجری : و کاملاً به‌عنوان اثری شاعرانه مورد قضاوت قرار می‌گیرد، ناقص است: نویسنده برجسته آن، بزرگترین شاعر دوران مدرن، بزرگترین منتقد تمام دوران، اولین کسی بود که آن را تصدیق کنید؛ او فقط با ادعای «چیزی غیرقابل مقایسه» از کار خود دفاع کرد. آشفتگی زمان حال بسیار زیاد است، انبوه صداهایی که به چیزهای مختلف مشاوره می دهند، گیج کننده است.

تعداد آثار موجود که می توانند توجه یک نویسنده جوان را به خود جلب کنند و الگوی او شوند، بسیار زیاد است: آنچه او می خواهد دستی است که او را از سرگردانی راهنمایی کند. ، صدایی که برای او هدفی را که باید در نظر داشته باشد تجویز کند و به او توضیح دهد که ارزش آثار ادبی که خود را مورد توجه او قرار می دهند به قدرت آنها در کمک به او در مسیر رسیدن به این هدف است.

چنین راهنمای نویسنده انگلیسی در حال حاضر در هیچ کجا پیدا کنید. در صورت عدم موفقیت، تنها چیزی که می توان به دنبال آن بود، و در واقع می توان خواست، این است که توجه او به مدل های عالی معطوف شود. که او ممکن است، در هر حال، چیزی از عالی بودن آنها را بازتولید کند، با نفوذ به خود با آثار آنها و با گرفتن روح آنها، اگر به او آموزش داده نشود که مستقلاً چیزی عالی تولید کند.

در میان این الگوها برای نویسنده انگلیسی، شکسپیر قرار دارد: نامی که شاید از همه نام‌های شعری بزرگ‌تر باشد. نامی که هرگز بدون احترام ذکر نمی شود. با این حال، جرأت می‌کنم این تردید را بیان کنم که آیا تأثیر آثار عالی و مثمر او برای خوانندگان شعر، برای اکثریت بزرگ، برای نویسندگان آن مزیت بی‌نظیری داشته است؟ شکسپیر در واقع موضوعات عالی را انتخاب کرد.

رنگ مو فانتزی تینیجری : جهان می تواند[۳۶۷] بهتر از مکبث، رومئو و ژولیت، یا اتللو: او هیچ نظریه ای در مورد لزوم انتخاب موضوعات مهم کنونی، یا علاقه ی اساسی به تمثیل های وضعیت ذهنی خود نداشت. او مانند همه شاعران بزرگ به خوبی می دانست که یک کنش شاعرانه چیست. مانند آنها، هر جا چنین عملی می یافت، آن را انجام می داد.

او نیز مانند آنها بهترین های خود را در زمان های گذشته یافت. اما به این خصوصیات کلی همه شاعران بزرگ، ویژگی خاص خود را اضافه کرد; هدیه ای، یعنی بیانی شاد، فراوان و مبتکرانه، برجسته و بی رقیب: چنان برجسته که اولاً توجه او را جلب می کند و حتی دیگر برتری های او را به عنوان یک شاعر در سایه می افکند.

اینجا شیطنت بوده این برتری‌های دیگر، برتری‌های اساسی او به عنوان یک شاعر بود . گوته می گوید آنچه هنرمند را از آماتور صرف متمایز می کند، معماری به معنای عالی است. آن قدرت اجرایی که می‌آفریند، شکل می‌دهد و می‌سازد: نه ژرفای افکار واحد، نه غنای تصویر، نه فراوانی تصویر. اما این لوازم جذاب یک اثر شاعرانه که راحت‌تر از روح کل آن تصرف می‌شود.

و این لوازم جانبی در اختیار شکسپیر به میزان بی‌نظیری است. آنها، و در نتیجه، بازتولید، بر اساس میزان قدرت خود، اینها و اینها به تنهایی. بر این اساس، بر این اساس، به نظر من، تقریباً کل شعر مدرن انگلیسی بر این ویژگی برتر نبوغ شکسپیر تأثیر گذاشته است. توجه انحصاری مقلدین ایشان به این امر تا حد زیادی مدیون است[۳۶۸] در اکثر آثار شعری مدرن، جزییات به تنهایی ارزشمند هستند.

رنگ مو فانتزی تینیجری : و ترکیب آن بی ارزش است. با خواندن آنها دائماً به یاد جمله وحشتناک یک شاعر مدرن فرانسوی می افتید بگذارید مثالی از منظورم بزنم. من آن را از آثار اصلی در میان کسانی می گیرم که به نظر می رسد در مکتب شکسپیر شکل گرفته اند: کسی که نبوغ نفیس و مرگ رقت انگیز او را برای همیشه جالب می کند. من شعر ایزابلا یا دیگ ریحان را از کیتس خواهم گرفت.

من این را به جای انتخاب می‌کنم ، زیرا اثر دوم (که منتقد مدرن آن را با ملکه پری طبقه‌بندی کرده است !)، اگرچه بدون شک نفس نبوغ در آن می‌وزد، اما در مجموع آنقدر کاملاً نامنسجم است که کاملاً به آن نمی‌پردازد. اصلا لیاقت اسم یک شعر را دارد پس شعر ایزابلا گنجینه‌ای کامل از کلمات و تصاویر دلپذیر و دلپذیر است: تقریباً در هر بیت یکی از آن چرخش‌های بیانی واضح و زیبا رخ می‌دهد.

که به وسیله آن شیء بر چشم انسان می‌تابد. ذهن، و خواننده را با لذتی ناگهانی به وجد می آورد. این یک شعر کوتاه، شاید، حاوی تعداد بیشتری از عبارات واحد شاد است که می توان از تمام تراژدی های موجود از سوفوکل نقل کرد. اما اکشن، داستان؟ عمل به خودی خود یک اقدام عالی است. اما به قدری ضعیف توسط شاعر تصور می‌شود که آنقدر ضعیف ساخته شده است که اثری که توسط آن ایجاد می‌شود.