رنگ مو قرمز با دکلره

رنگ مو قرمز با دکلره : شته ها طعمه از پیش تعیین شده آن بودند. برل با گرفتن دست سایا به راهپیمایی ادامه داد. بوی اسید فرمیک به مشامش رسید. او آن را نادیده گرفت. مورچه‌ها به اندازه خرچنگ‌ها و خرچنگ‌ها طعمه افراد قبیله‌اش بودند، اکنون به اندازه خرچنگ‌ها و خرچنگ‌ها برای سایر قبایل ساکن در ساحل روی زمین فراموش شده.

رنگ مو : والدین سخت کوش و بی فکر، موجوداتی را فلج می کردند تا زنده و درمانده باقی بمانند تا بچه هایشان از آنها تغذیه کنند. ظلم بسیار زیادی به شیوه واقعی دنیای حشرات انجام می شد. انسان ها نسبت به این چیزها بی تفاوت بودند. آنها ناآرام بودند، اما مانند سایر انسان‌ها در همه جا، تا بدترین‌ها نرسد، بدترین را باور نمی‌کردند. دو هفته بعد از آمدن آنها به دره، بدترین اتفاق در آنجا بود.

رنگ مو قرمز با دکلره

رنگ مو قرمز با دکلره : با ناراحتی سری تکان دادند اما از آنجا دور شدند. نمی توانست قبیله را دور هم جمع کند. همیشه اعضایی بودند که از او پنهان می شدند – و وقتی او به جستجوی آنها رفت، آنهایی که جمع کرده بود قبل از اینکه بتواند بازگردد ناپدید شدند. روزهای پر نور و قتل و شب‌هایی با باران آهسته و مرگ در دره بود. موجودات بزرگ زیر بانک ابری مرتکب قساوت‌هایی علیه یکدیگر شدند و با ملایمت به قربانیان خود غذا می‌خوردند.

هنگامی که آن روز فرا رسید، اولین نور خاکستری سپیده دم، انسان ها را در گروهی لرزان و وحشت زده در وضعیتی کاملاً خودکشی یافت. آنها در فضای باز بودند – نه پنهان بلکه در نمای آشکار. آنها دیگر جرات پنهان شدن نداشتند. نسل هیولای خاکستری پشمالو از تخم بیرون آمده بود. به نظر می رسید که دره با شیاطین خاکستری کوچکی پر شده بود که می کشتند و می کشتند.

حتی زمانی که نمی توانستند ببلعند. هنگامی که آنها با یکدیگر برخورد کردند، با خشم بردگی به جنگ پرداختند و پیروزمندان در چنین دوئل‌هایی با برادران خود شام خوردند. اما همیشه دنبال چیزهای بیشتری برای کشتن بودند. آنها به معنای واقعی کلمه دیوانه بودند – و خیلی کوچک و سریعتر از آن بودند که با نیزه یا چماق بجنگند. بنابراین اکنون، در سپیده دم، انسان ها ناامیدانه به دنبال مرگ بودند تا به سراغشان بیاید.

رنگ مو قرمز با دکلره : آنها شب را در فضای باز گذرانده بودند تا مبادا در انبوهی که قبلاً محافظت از آنها بود گرفتار شوند. آنها در دید واضح قاتل خاکستری بزرگ بودند، اگر باید از آن راه می گذشت. و جرأت نداشتند به خاطر مولد آن مخلوق غمگین پنهان شوند. هیولا ظاهر شد. دختر جوانی آن را دید و با خفه گریه کرد. آنها را ندیده بود. آنها مشاهده کردند که در مه صبحگاهی، کاترپیلار رنگارنگ را در نزدیکی مرز بینایی می‌پرد و می‌کشد.

در قسمت قبیله دره بود. جوان هایش همه جا را غوغا کردند. این دره می‌توانست بهشت ​​باشد، اما محکوم به تبدیل شدن به خانه‌ای بود. و سپس برل خود را تکان داد. او هنگام ترک قبیله خود عصبانی بود. وقتی برگشت بیشتر عصبانی بود و از او اطاعت نکردند. او در کنار آنها مانده بود، به طرز غم انگیزی سکوت کرده بود.

وقار آزرده‌ای را که احساس می‌کرد نشان می‌داد و به طور مفصل از پذیرفتن هرگونه پیشروی، حتی از سوی سایا، خودداری می‌کرد. برل نسبتاً کودکانه رفتار کرده بود. اما افراد قبیله او مانند کودکان بودند. این بهترین راه برای او بود. در حالی که هیولای پشمالو نیم مایلی دورتر می‌لرزیدند، خیلی ناامیدتر از آن بودند که فرار کنند.

رنگ مو قرمز با دکلره : غیر از او شش مرد و هفت زن بودند و بقیه بچه‌ها بودند، از نوجوانان قاتل تا یک نوزاد در آغوش. کمی ناله کردند. سپس سایا با التماس به برل نگاه کرد – عشوه گری که اکنون فراموش شده است. دیگری با صدای بلندتری زمزمه کرد. آنها اکنون به آن مرحله از ناامیدی رسیده بودند که می توانستند هیولا را با غر زدن از وحشت به سمت خود بکشانند.

این لحظه روانی بود. برل با بی حوصلگی گفت: “بیا!” دست سایا را گرفت و راه افتاد. فقط یک جهت وجود داشت که هر انسانی می توانست در این لحظه به حرکت در این وادی فکر کند. این مسیر دور از مادر وحشتناک وحشت بود. اتفاقاً راه بالا رفتن از دیوار دره بود. برل آن شیب را شروع کرد. سایا با او رفت. قبل از اینکه ده یاردی بروند دور با همسرش صحبت کرد.

آنها با سه فرزند خود برل را دنبال کردند. پنج یاردی دیگر، و جک با هیجان شروع به ترغیب خانواده‌اش به حرکت کرد. جون پیر، خس خس سینه، دیوانه وار به دنبال برل رفت، و کوری با شایستگی در حالی که کوچکترین فرزندانش در آغوشش بود و بقیه که پیش از او راهپیمایی می کردند، به راه افتادند. در عرض چند ثانیه دیگر، تمام قبیله در حرکت بودند.

رنگ مو قرمز با دکلره : برل در حالی که از دنبال کنندگان خود آگاه بود، اما نادیده گرفته شد، حرکت کرد. راهپیمایی در پی او ادامه یافت، صرفاً به این دلیل که شروع به انجام این کار کرده بود. دیک که جسارت نوجوانش در اثر وحشت شکست خورده بود، با این وجود سلاح لکه دار برل را با حسادت ناگزیر نیمه بزرگان برای موفقیت در نظر گرفت. چیزی نیمه مدفون در خاک را دید و – پس از یک نگاه ترسناک پشت سر – به کناری رفت تا آن را بکشد.

این بخشی از زره یک سوسک کرگدن سابق بود. تت به او پیوست. آن‌ها با جسارت بزرگی درنگ کردند تا سلاح‌هایی را تا حد امکان به برل بیابند. یک چهارم مایل بعد، فراری ها از کنار یک گیاه علف شیر در حال مبارزه گذشتند که ارتفاع آن بیش از ۲۰ فوت نیست و از قبل پوسته پوسته شده و روی قسمت های پایینی آن زنگ زده است.

رنگ مو قرمز با دکلره : مورچه ها ساقه خود را در یک پرونده ثابت بالا و پایین می کردند و شته ها را از شهر مورچه های مجاور خود در نقاط مناسب برای تغذیه قرار می دادند – و تکثیر می کردند همانطور که فقط شته های پارتنوژن می توانند انجام دهند. اما قبلاً، در آن طرف علف شیر، یک شیر مورچه بالا رفت تا در میان آنها قتلی انجام دهد. البته شیر مورچه ای شکل لاروی مگس بال توری بود.