رنگ مو قرمز شرابی بدون دکلره

رنگ مو قرمز شرابی بدون دکلره : صداهای دیگری می آمد. همه چیز از میان سیاهی بالای سر می گذشت – پروانه هایی با ضربان بال های قوی که گاهی بادهای موزون را به طرف قبیله در مخفیگاهش می فرستادند. تپش‌های عمیق صدا توسط سوسک‌های شب در آن بالا وجود داشت. صداهای تند ملخ ها شنیده می شد – آنها نادر بودند – که وجودشان را برای شکارچیان نزدیک تبلیغ می کردند. نه چندان دور از جایی که برل پرورش می‌داد.

رنگ مو : هاگ ها حتی در سیاره فراموش شده ای که قارچ ها در آن بزرگ می شدند، بی نهایت کوچک باقی مانده بودند. فقط ظرفیت رشد آنها افزایش یافته بود. رشد قرمزها پفکی بودند، اما از نوع جدید و متفاوت بودند. همانطور که قبیله می خوردند و تحسین می کردند، شکارچیان به شجاعت خود می بالیدند، یکی از قارچ های قرمز جدید به بلوغ رسید.

رنگ مو قرمز شرابی بدون دکلره

رنگ مو قرمز شرابی بدون دکلره : گلوله‌های بادکنکی که با آن‌ها آشنا بودند – چیزهای بزرگ و بدشکل که با یک تماس پودری به هوا شلیک می‌کردند. ذرات پودر هاگ بودند – دانه ای که از آن رشد کردند.

این ماده در حال رشد خاص شاید دو فوت عرض داشت و قسمت اصلی آن کروی بود. تقریباً هجده اینچ از این چیز از سطح زمین بلند شد. این کره به رنگ قرمز مایل به قهوه ای و تهدیدآمیز در پوست پوستی مانندی قرار داشت که کشیده شده بود. تنش داخلی وجود داشت. اما پوست سفت بود و تسلیم نمی شد، با این حال فشار غیرقابل تحمل زندگی در درون آن را ایجاب می کرد که کشیده شود.

در داخل رشد می کرد، اما پوست بیرونی دیگر رشد نمی کرد. این یکی اتفاقاً در دامنه ای کم ارتفاع در نیم مایلی محلی که برل و یارانش ضیافت می کردند، بود. پوست سفت و قرمز پوست آن به شکل غیرقابل تحملی منقبض شده بود. ناگهان با صدای انفجار انفجاری پاره شد. هاگ‌های خشک داخل مانند دود انفجار پوسته بیرون زده و بالا می‌روند و تا ارتفاع بیست فوتی و بیشتر به سمت آسمان می‌جهد. در بالای سربالایی خود پهن شدند و مانند ابری از دود مایل به قرمز پیچیدند. در هوا آویزان شدند. آنها در نسیم کند حرکت کردند.

رنگ مو قرمز شرابی بدون دکلره : آنها در حین شناور شدن پخش می شوند و یک ابر گرد و غبار به تدریج در حال گسترش و نزولی در هوای مرطوب تشکیل می دهند. زنبوری که به سمت کندوی خود پرواز می کرد، در توده نازک غبار فرو رفت. مشغول بود. ابر گرد و غبار مات نبود، بلکه فقط یک مه غلیظ بود. زنبور در آن پرواز کرد. برای نیم دوجین هیچ اتفاقی نیفتاد. سپس زنبور به شدت منحرف شد. زمزمه با تن عمیق آن به شدت بلند شد.

حرکات تشنجی در هوا انجام می داد. تعادلش را از دست داد و به شدت به زمین خورد. در آنجا پاهایش به شدت اما بدون هدف لگد زد و بالا رفت. بال ها با خشم می کوبیدند اما بدون ریتم یا اثر. بدن آن در خم شدن های حمله ای خم شده است. کورکورانه به هیچ چیز نیش زد. بعد از مدتی زنبور مرد. مانند همه حشرات، زنبورها از طریق سوراخ‌های تنفسی در شکم خود تنفس می‌کنند.

این زنبور به داخل ابر غبار قرمزی که ابر اسپور قارچ های جدید بود پرواز کرده بود. ابر به آرامی در امتداد سطح مخمرها و کپک ها، روی حشرات و هیولاهای قارچی رنگارنگ حرکت کرد. به طور پیوسته روی گروهی از مورچه ها که در حال کار بودند و روی مقداری مواد خوراکی حرکت می کردند. آنها را گرفتار مصیبتى مانند زنبور عسل کرد. آنها می پیچیدند، تشنجی حرکت می کردند.

پاهایشان به هم خورد. آنها مردند. ابر غبار سرخ در حین حرکت نشست. زمانی که یک ربع مایل را طی کرد، تقریباً همه روی زمین نشسته بودند. اما نیم مایلی دورتر، گرد و غبار قرمز دیگری که به سمت آسمان جهش می کرد وجود داشت که با وزش نسیم به آرامی پخش می شد. یک چهارم مایل دورتر، دیگری به هوا پرتاب شد.

رنگ مو قرمز شرابی بدون دکلره : دورتر، دو نفر از آنها هاگ های خود را تقریباً با هم به سمت ابرها بیرون زدند. موجودات زنده ای که غبار سرخ را تنفس می کردند، پیچیدند و مردند. و پفک های گرد و غبار قرمز همه جا پراکنده بود. برل و افراد قبیله‌اش جشن گرفتند و با لحن‌های آهسته در مورد این واقعیت قابل توجه صحبت می‌کردند که مردان گوشتی را که به قتل رسیده بودند می‌خوردند.

گرد و غبار قرمز واقعاً خیلی خوش شانس بود که جشن در همان زمان برگزار شد. دو روز بعد احتمالاً غیرممکن بود و سه روز بعد برای انجام هر کاری دیر شده بود. اما زمانی که این اتفاق افتاد، تفاوتی ایجاد کرد که همه تفاوت در جهان بود. تنها سی ساعت پس از ضیافتی که به دنبال مرگ عنکبوت پارچه‌ای رخ داد، یاران برل – از جون گرفته تا دور تا تت و دیک و سایا – به ناامیدی بی‌حسی پی بردند.

که دیگر موجودات دنیای او کمی احمقانه بودند. رسیدن. شب بود. تاریکی در تمام زمین های پست، و در سراسر منطقه ای به وسعت صد مایل مربع بود که انسان های آشنای برل واقعاً می دانستند. او، به تنهایی از قبیله‌اش، تا چهل مایل از زمین علوفه‌جویی که در آن سرگردان بودند، فاصله داشت. در هر زمان، قبیله برای راحتی به هم می چسبیدند.

رنگ مو قرمز شرابی بدون دکلره : فقط تا آنجایی که برای یافتن غذا لازم بود جسارت می کردند. اگرچه این سیاره دارای قاره هایی بود، اما آنها کمتر از یک شهرستان با اندازه خوب از آن می شناختند. این سیاره صاحب اقیانوس‌ها بود و آنها فقط جویبارهای کوچک و یک رودخانه را می‌شناختند که مطمئناً کمتر از دویست یارد عرض داشت. و آنها با فاجعه‌ای شدید روبرو شدند.

که صرفاً یک فاجعه محلی نبود، بلکه فراتر از تجربه آنها و به طرز ناامیدکننده‌ای فراتر از توانایی آنها بود. آنها فقط از آنجایی که متوجه شدند چه چیزی آنها را تهدید می کند بر حشرات آنها برتری داشتند. فاجعه گلوله های پفکی قرمز بود. اما شب بود تاریکی ملایم و پوشاننده دنیایی پوشیده از ابر همه جا را فرا گرفته بود. برل بیدار نشسته بود.

در شنل مخملی باشکوهش پیچیده شده بود، نیزه اش در کنارش بود و ستون های طلایی شاخ پروانه به پیشانی اش بسته شده بود تا یک روسری کند. در مورد او و افراد قبیله اش شکل های متورم قارچ ها وجود داشت که چیزهای کمی را که در تاریکی دیده می شد پنهان می کردند.

رنگ مو قرمز شرابی بدون دکلره : از ابرهای کم ارتفاع، باران شبانه می چکید. حالا یک قطره و بعد یک قطره دیگر. به آرامی، عمدا، به طور مداوم رطوبت از آسمان فرود آمد.