رنگ موی قهوه ای ۸

رنگ موی قهوه ای ۸ : ابرهای بالا کاملا سیاه شدند. به تدریج ریزش ضعیف قطرات بزرگ و گرم باران – که در تمام طول شب می باریدند – آغاز شد. لبه نهر تبدیل به مکانی شد که دیسک هایی از شعله آبی سرد ظاهر شد. قارچ‌های ساحل رودخانه به شدت فسفری بودند و نور شبح‌آمیزی روی زمین زیر آن‌ها می‌تابیدند.

رنگ مو : برل در نور صورتی مایل به اطراف به دنبال چیز آشنا گشت و آن را نیافت و با ناراحتی می دانست که از سایا دور است و همیشه دورتر می رود. انبوهی از اشیاء پرنده در هوای میاسماتیک دیده می شد. در روز، مه نازکی همیشه بر فراز زمین های پست آویزان بود. برل هرگز شیئی به اندازه سه مایل دورتر ندیده بود. هوا هرگز آنقدر صاف نبود که اجازه دهد. اما چیزهای زیادی برای دیدن حتی در مه محدود وجود داشت.

رنگ موی قهوه ای ۸

رنگ موی قهوه ای ۸ : چگونه؟ او مقداری به کوری که فرزندان کوچکتر داشت می داد و او بیشتر هدیه را به آنها می داد. و سایا -. برل به خصوص از واکنش مطمئن سایا خوشحال شد. سپس متوجه شد که هر ثانیه از او دورتر می شود. ساحل رودخانه نزدیکتر از کنار او گذشت. او می توانست از حرکت رشدهای رنگارنگ روی ساحل بفهمد. بالای سر، خورشید فقط یک تکه درخشان تر در آسمان پر از مه بود.

گهگاه یک جیرجیرک یا ملخ مانند گلوله از نقطه ای به نقطه دیگر پرواز می کرد. پروانه های بزرگ با شادی بر فراز زمین ساکت و نفرت انگیز بال می زدند. زنبورها با نگرانی به دنبال گل های صلیب شکل کلم های غول پیکری بودند که به ندرت رشد می کردند. گهگاه زنبوری با کمر باریک و شکم زرد به سرعت از کنارش می گذشت. اما برل به هیچ یک از آنها توجهی نکرد. با ناراحتی روی قایق قارچی‌اش نشسته بود.

در وسط جریان شناور بود، چهره‌ای نامتجانس با پوست صورتی و پارچه‌ای گیج‌آلود، با ماهی مرده‌ای چرب در کنارش، مملو از اضطراب وحشتناکی بود، زیرا رودخانه او را از یک دختر دور کرد. از قبیله کوچکش که نگاه هایش غوغایی در سینه اش برانگیخت. روز گذشت. یک بار، او گروهی از مورچه های بزرگ آمازون را دید که به سرعت روی فرشی از کپک سبز-آبی حرکت می کردند تا به شهر گونه ای از مورچه های سیاه حمله کنند.

رنگ موی قهوه ای ۸ : تخم‌هایی که از شهر می‌بردند از تخم بیرون می‌آمدند و موجودات سیاه‌پوست کوچک برده‌های دزدی‌شان می‌شدند. بعداً، شاخه‌های متورم و عجیب‌شکل به آرامی به چشم می‌خورد. آنها به شدت در برابر مه بخار پشت آنها مشخص شده بودند. او می‌دانست که آنها چیستند: قارچی با پوست سخت که در تمسخر عجیب درختان روی خود رشد می‌کند که برل هرگز آن‌ها را ندیده بود.

زیرا هیچ درختی نمی‌توانست در شرایط دشت زنده بماند. خیلی بعد، با نزدیک شدن به پایان روز، برل دوباره از ماهی روغنی خورد. طعم آن در مقایسه با قارچ های بی مزه ای که او معمولا می خورد خوشایند بود. با اینکه خودش را پر کرد، ماهی آنقدر بزرگ بود که قسمت اعظم آن هنوز نخورده مانده بود. نیزه کنارش بود. اگرچه این کار برای او دردسر ایجاد کرده بود.

اما او همچنان آن را با غذایی که تهیه کرده بود به جای مشکلی که او را به آن سوق داده بود مرتبط می دانست. وقتی سیرش را خورد، آن را برداشت تا دوباره بررسی کند. نقطه پوشیده از نفت مانند قبل تیز باقی ماند. جرأت نداشت دوباره از یک قایق ناپایدار از آن استفاده کند، آن را کنار گذاشت و در حالی که یک رگه را از پارچه کمرش جدا کرد تا ماهی را به گردنش آویزان کند.

این باعث می شد دست های او آزاد بماند. سپس پای ضربدری نشست و در حالی که سواحل را تماشا می کرد، با نیزه دست و پا می زد. ۲. مردی فرار می کند نزدیک غروب بود. برل هرگز خورشید را ندیده بود، بنابراین به ذهنش خطور نمی کرد که آمدن شب را غروب چیزی بداند. برای او این فرو ریختن تاریکی از آسمان بود. روند تغییر ناپذیر بود.

رنگ موی قهوه ای ۸ : بالای سر همیشه یک بانک ضخیم و ناگسستنی از بخار وجود داشت که تا غروب آفتاب بی خاصیت به نظر می رسید. سپس، به سمت غرب، روشنایی بالای سر نارنجی و سپس صورتی شد، در حالی که در شرق به سادگی به خاکستری عمیق‌تر محو شد. با فرا رسیدن شب، رنگ‌های قرمز عمیق‌تر شدند و به سمت وسط آسمان حرکت کردند.

در نهایت، لکه‌های پراکنده تاریکی شروع به دیدن آن آسمان سرخ‌شده با تاریک‌تر شدن رنگش کردند و به سمت آن قرمزی غیرممکن که از سیاه قابل تشخیص نیست پایین می‌رفتند. کم کم داشت به آن قرمزی می رسید. امروز برل مثل قبل تماشا کرد. روی سطح روغنی رودخانه رنگ ها و سایه های غروب با وفاداری باورنکردنی منعکس شده بود.

رویه های گرد وزغ های کنار ساحل صورتی می درخشیدند. سنجاقک ها در پروازی سریع و زاویه دار می درخشیدند و درخشش فلزی بدنشان در سرخی چشمک می زند. پروانه های بزرگ و زرد رنگ به آرامی بالای رودخانه حرکت کردند. در هر جهت بر روی آب، قایق‌های ضایعاتی هزاران مگس کادیس پدیدار می‌شدند، در حالی که می‌توانستند روی سطح شناور بودند.

برل می‌توانست دستش را در حفره‌های آنها فرو کند تا کرم‌های سفید لانه‌شان را بگیرد. بخش اعظم یک زنبور تأخیر به شدت بالای سرش فرود آمد. او پروبوسیس دراز و پاهای عقبی مودار را با بار اندک گرده‌هایشان دید. چشمان بزرگ و چند وجهی، ابراز مشغله احمقانه ای را در خود داشت. درخشش زرشکی کمرنگ شد و رنگ بالای سر به سمت مشکی محو شد.

رنگ موی قهوه ای ۸ : اکنون ساقه‌های ده هزار قارچ گنبدی در کناره رودخانه قرار گرفته‌اند. در زیر آن‌ها قارچ‌هایی با همه رنگ‌ها پخش می‌شوند، از قرمز کم رنگ تا آبی کم‌رنگ، که اکنون با عمیق‌تر شدن تاریکی، همه به آرامی محو می‌شوند و به پس‌زمینه‌ای تک رنگ می‌روند. وزوز و بال زدن و بال زدن حشرات روز خاموش شد. از میلیون‌ها مخفیگاه بیرون آمد.

به داخل شب – بدن نرم و پشمالو پروانه‌های بزرگی که قبل از اینکه به هوا برسند، خود را جلو انداخته و آنتن‌های پر خود را صاف کردند. جیرجیرک‌های با اندام قوی صدای رعد و برق خود را برپا می‌کنند و با افزایش اندازه اندام‌های صداساز، به شدت باس رشد می‌کنند. سپس آن مارپیچ های باریک مه عمیق تر روی آب جمع شدند که در حال حاضر جریان را در مه می پوشانند. شب فرا رسید.