رنگ مو قهوه ای برای عروس

رنگ مو قهوه ای برای عروس : این خانه از چوب ساخته شده بود و از نظر طراحی بسیار زیبا بود. در شهر زمرد، در واقع می‌توانست به عنوان یک خانه کوچک در نظر گرفته شود.

رنگ مو : جادوگر در را باز کرد که به بیرون باز شد و همه با اشتیاق به داخل نگاه کردند. درست قبل از ورودی، صفی از سربازان ریز کشیده شده بود، با یونیفورم های رنگ آمیزی شده و تفنگ های کاغذی روی شانه هایشان. آنها دقیقاً از یک سر خط به انتهای دیگر شبیه بودند و همه از کاغذ بریده شده بودند و در مرکز بدنشان به هم متصل شده بودند. هنگامی که بازدیدکنندگان وارد محوطه شدند.

رنگ مو قهوه ای برای عروس

رنگ مو قهوه ای برای عروس : که بتوانند اسب اره را برانند و از آن عبور کنند. “تو همین جا بمون توتو!” دوروتی دستور داد و انگشتش را برای سگ کوچولو تکان داد. “تو آنقدر بی خیالی که اگر اجازه بدهم داخل شوی، ممکن است نسیمی ایجاد کنی.” توتو دمش را تکان داد که انگار از جا ماندن ناامید شده بود. اما او هیچ تلاشی برای دنبال کردن آنها نکرد.

جادوگر اجازه داد در به جای خود بازگردد، و یکباره صف سربازان بر هم خوردند، روی پشت‌هایشان صاف افتادند و بال بال روی زمین دراز کشیدند. “سلام!” یکی از آنها را صدا کرد؛ “منظورت از کوبیدن در و دمیدن ما چیست؟” جادوگر با تأسف گفت: «مطمئنم که ببخشید. “نمیدونستم اینقدر ظریف هستی.” “ما ظریف نیستیم!” سرباز دیگری در حالی که سرش را از روی زمین بلند کرد پاسخ داد.

ما قوی و سالم هستیم، اما نمی‌توانیم پیشروی‌ها را تحمل کنیم.» “میتونم کمکت کنم بلند بشی؟” دوروتی پرسید. سرباز پایانی پاسخ داد: “اگر بخواهی.” “اما این کار را به آرامی انجام بده، دختر کوچک.” دوروتی با احتیاط در صف سربازان ایستاد، که ابتدا لباس های رنگ شده خود را گردگیری کردند و سپس با مشک های کاغذی خود به بازدیدکنندگان سلام کردند.

از انتها به راحتی می شد فهمید که کل خط از کاغذ بریده شده است، اگرچه از جلو سربازان نسبتاً محکم و با ابهت به نظر می رسیدند. دوروتی اعلام کرد: «من یک معرفی نامه از پرنسس اوزما به خانم کاتن کلیپ دارم. سرباز پایانی گفت: «خیلی خوب» و سوت کاغذی را که به گردنش آویزان بود دمید. بلافاصله یک سرباز کاغذی با لباس کاپیتان از خانه کاغذی نزدیک بیرون آمد و به گروه در ورودی نزدیک شد.

رنگ مو قهوه ای برای عروس : او خیلی بزرگ نبود و نسبتاً سفت و نامطمئن روی پاهای کاغذی خود راه می رفت. اما او چهره‌ای دلپذیر داشت، با گونه‌های بسیار سرخ و چشم‌های آبی، و آن‌قدر به غریبه‌ها تعظیم کرد که دوروتی خندید و نسیمی که از دهانش می‌آمد، نزدیک بود کاپیتان را از بین ببرد. او متزلزل شد و تلاش کرد و سرانجام توانست روی پاهایش بماند. “مراقب باش خانم!” او با هشدار گفت. “میدونی که با خندیدن قوانین رو زیر پا میذاری.” او پاسخ داد: “اوه، من این را نمی دانستم.” کاپیتان گفت: “خندیدن در این مکان تقریباً به اندازه سرفه خطرناک است.” “باید خیلی آرام نفس بکشی.

من به شما اطمینان می دهم.” دختر قول داد: “ما سعی می کنیم.” “میشه خانم کاتنکلیپ رو ببینیم، لطفا؟” کاپیتان فوراً گفت: “شما می توانید.” این یکی از روزهای پذیرایی اوست. آنقدر خوب باش که مرا دنبال کنی. چرخید و راه را به سمت بالا هدایت کرد و همانطور که به آرامی دنبال می‌شدند، چون کاپیتان کاغذی خیلی سریع حرکت نمی‌کرد، از فرصت استفاده کردند.

به اطرافشان به این کشور کاغذی عجیب خیره شدند. در کنار مسیر درختان کاغذی وجود داشت که همه آنها به زیبایی بریده شده بودند و به رنگ سبز درخشانی رنگ آمیزی شده بودند. و پشت درختان ردیفی از خانه های مقوایی بود که با رنگ های مختلف رنگ آمیزی شده بودند اما بیشتر آنها پرده های سبز داشتند. برخی بزرگ و برخی کوچک بودند.

در حیاط جلویی گلهای کاغذی از نظر ظاهری کاملاً طبیعی بود. بر روی برخی از ایوان ها تاک های کاغذی تابیده شده بود که ظاهری دنج و سایه به آنها می بخشید. وقتی بازدیدکنندگان از خیابان عبور می کردند، تعداد زیادی عروسک کاغذی به در و پنجره خانه هایشان آمدند تا با کنجکاوی به آنها نگاه کنند. این عروسک‌ها تقریباً هم قد بودند،

رنگ مو قهوه ای برای عروس : اما به شکل‌های مختلف بریده شدند، برخی چاق و برخی لاغر بودند. عروسک های دختر لباس های بسیار زیبایی از دستمال کاغذی می پوشیدند که آنها را کاملاً کرکی می کرد. اما سر و دست‌هایشان ضخیم‌تر از کاغذی نبود که از آن ساخته شده بود. برخی از روزنامه‌نگاران در خیابان بودند، در امتداد راه می‌رفتند یا در گروه جمع می‌شدند.

با هم صحبت می‌کردند. اما به محض اینکه غریبه ها را دیدند، همه به سرعت به داخل خانه ها رفتند تا از خطر دور شوند. کاپیتان در حالی که به یک تپه خفیف رسیدند گفت: “ببخشید اگر به سمت لبه می روم.” من می‌توانم با این روش سریع‌تر کنار بیایم و آنقدر بال زدن نکنم.» دوروتی گفت: “اشکال ندارد.” “مطمئنم که برای ما مهم نیست که چگونه می روید.” در یک طرف خیابان پمپ کاغذی بود.

پسر کاغذی داشت آب کاغذی را داخل سطل کاغذی پمپ می کرد. مرغ زرد اتفاقی با بال خود به این پسر برخورد کرد و او به هوا پرواز کرد و به درخت کاغذی افتاد و در آنجا گیر کرد تا جادوگر به آرامی او را بیرون کشید. در همان زمان، سطل به هوا رفت و آب کاغذ ریخت، در حالی که پمپ کاغذ تقریباً دو برابر خم شد. “خدایا!” گفت مرغ “اگر بخواهم بال بزنم.

فکر می کنم تمام دهکده را می کوبم!” “پس آنها را فلاپ نکنید – لطفا این کار را نکنید!” کاپیتان را التماس کرد. اگر دهکده اش خراب می شد، خانم کاتنکلیپ بسیار مضطرب می شد. بیلینا قول داد: “اوه، من مراقب خواهم بود.” “آیا همه این دختران و زنان کاغذی خانم کاتن کلیپس نیستند؟” از امبی امبی پرسید. کاپیتان، که از زمانی که شروع به حرکت لبه‌دار کرد.

رنگ مو قهوه ای برای عروس : بهتر راه می‌رفت، پاسخ داد: «در واقع نه. “فقط یک خانم کاتن کلیپ وجود دارد که ملکه ماست، زیرا او همه ما را ساخته است. مطمئناً این دختران کاتن کلیپ هستند، اما نام آنها امیلی و پولی و سو و بتی و چیزهایی از این قبیل است. فقط ملکه را میس کاتن کلیپ می نامند. ” عمه ام گفت: “باید بگویم که این مکان بر هر چیزی که من تا به حال شنیده ام می زند.” من خودم با عروسک‌های کاغذی بازی می‌کردم.

اما هرگز فکر نمی‌کردم که چنین چیزهایی را زنده ببینم.» عمو هنری گفت: “من نمی بینم که کنجکاوتر از شنیدن صحبت مرغ ها است.” جادوگر گفت: “شما احتمالا چیزهای عجیب و غریب زیادی را در سرزمین اوز خواهید دید، قربان.” “اما کشور پریان زمانی بسیار جالب است که به غافلگیر شدن عادت کنید.” “اینجا هستیم!” کاپیتان را صدا زد و جلوی یک کلبه ایستاد.