رنگ موی قهوه ای سفید

رنگ موی قهوه ای سفید : چیزهای جایزه‌اش درباره انبارهای آتش‌زده و بمب‌های فسفر. دفتر دادستان ناحیه الدورادو از او مراقبت خواهد کرد. یا بهتر از آن، گوفی به دوستش استیو المن، که کارآگاهی را برای انجمن خانه و آتش‌سوزی، سازمان تجاری بزرگ آن شهر انجام می‌داد.

رنگ مو : هیچ کس به او نگفته بود که قرار است با چنین مصیبتی روبرو شود! هیچ کس به او نگفته بود که اندروز اجازه دارد از او در مورد جزئیات این جنایاتی که به گفته او شاهد بوده است، و در مورد تمام صحبت هایی که انجام شده است، و اینکه چه کسی در آن حضور داشته، و چه چیز دیگری گفته شده است، و چگونه از او سوال کند. او آمده بود تا آنجا باشد، و بعد از آن چه کرده بود.

رنگ موی قهوه ای سفید

رنگ موی قهوه ای سفید : و بالاخره آنها کسانی بودند که واقعاً در این آزمایش اهمیت داشتند. خانم گود در حضور این دادگاه اوت، به اندازه هر «متزلزلی» درمانده بود. پیتر داستان خود را گفت و سپس پرسش متقابل او آمد، و اینکه چه کسی باید برخیزد و کار را شروع کند جز دیوید اندروز، دلپذیر، شوخ طبع و مرگبار. پیتر همیشه از اندروز می‌ترسید و حالا اخم کرد.

و صبح آن روز صبحانه چه می خورد. فقط دو چیز پیتر را نجات داد، اول اعتراضات سریع و مداوم که استنارد مدام مطرح می کرد، تا به پیتر فرصت فکر کردن بدهد. و دوم، طوفان-دخمه ای که استنارد از قبل برای او فراهم کرده بود. معاون گفته بود: “شما همیشه می توانید فراموش نکنید.” “هیچ کس نمی تواند شما را به خاطر فراموش کردن چیزی مجازات کند.

بنابراین پیتر جزئیات مکالمه‌ای را که در آن آلف گینس از آتش زدن انبار گفته بود، تکرار می‌کرد، اما به یاد نمی‌آورد چه کسی دیگر این مکالمه را شنیده است، و نه به یاد می‌آورد چه چیز دیگری گفته شده است و نه آنچه گفته شده است. تاریخ گفتگو سپس ساعت مبارک ظهر فرا رسید، با فرصتی برای پیتر که قبل از شروع مجدد دادگاه در ساعت دو، دوباره سر و سامان بگیرد.

او مجدداً توسط استنارد مورد بازجویی قرار گرفت، او تمام شکاف‌های شهادتش را اصلاح کرد، و سپس دوباره چیزها را به خاطر نمی‌آورد، و بنابراین از تله‌هایی که اندروز برای پایش گذاشته بود اجتناب کرد. به او گفته شد که “خوب انجام داده است” و برای پیروزی به هتل دو سوتو بازگردانده شد و یک هفته در آنجا ماند در حالی که مدافعان تلاش ضعیفی برای پاسخگویی به شهادت او انجام دادند.

رنگ موی قهوه ای سفید : پیتر در روزنامه ها سخنرانی های طولانی را خواند که در آن دادستان منطقه و معاون او را به عنوان یک میهن پرست معرفی کردند و از کشورش در برابر “دشمنان درونی” محافظت کردند. همچنین او اشاره کوتاهی به «تیراد» دیوید اندروز خواند که او را «موش» و «یهودای ژولیده» خطاب کرده بود. البته پیتر به این موضوع اهمیتی نمی‌داد – همه اینها بخشی از بازی بود.

و نام بردن از نام‌ها نشانه‌ای کاملاً مطمئن از ناتوانی است. با این حال، چیزی که در همان روز به پیتر رسید، به راحتی قابل قبول نبود – نامه ای از خانم گاد! برای او نوشته نشده بود، اما او همت و یکی دیگر از “گاوها” را دید که با هم می خندیدند، و پرسید که این شوخی چیست، و آنها به او گفتند که خانم گاد به نحوی از گوفی مطلع شده است و برای او نامه ای نوشته است.

نامه پر از توهین، و گفی عصبانی شد. پطرس پرسید که در آن چیست و آنها به او گفتند و بعداً وقتی او اصرار کرد آن را آوردند و به او نشان دادند و پطرس نیز عصبانی شد. مادر کوه المپ روی لوازم التحریر بسیار گرانقیمت با یک تاج باشکوه در بالای آن، با دستی بزرگ، ملایم و دخترانه نظر خود را درباره مردان «زیرپوش» و کسانی که آنها را استخدام کرده بودند.

نوشته بود: «شما مثل یک عنکبوت بزرگ می‌نشینید و توری می‌بافید تا مردان را بگیرید و نابود کنید. شما قربانیان و ابزارهای خود را به طور یکسان نابود می کنید. پسر بیچاره، پیتر گاج، که تو او را به خانه من فرستادی – وقتی به او فکر می کنم و به آنچه که تو او را سر کار گذاشته ای، قلبم خون می شود! بدبخت و ناتوان قربانی حرص و طمع که باید او را به بیمارستان ارواح ناهنجار فرستاد.

او را بردی و لقمه‌ی شرارت به او یاد دادی تا گروهی از آرمان‌گرایان مخلص را به زندان بفرستد. همین کافی بود! پیتر نامه را زمین گذاشت—او با خواندن آن چنین مطالبی را محترم نمی شمرد. او متوجه شد که باید یک بار دیگر فکرش را روی مشکل خانم گاد بگذارد. یک زن مانند آن، در موقعیت قدرت خود، خطرناکتر از تمام هفده «لرزشی» بود که در مقابل دادگاه هجوم آورده بودند.

رنگ موی قهوه ای سفید : پیتر پرس و جو کرد و فهمید که گفی قبلاً در این مورد به نلسی آکرمن رفته بود و آقای آکرمن برای دیدن آقای گاد و آقای گاد برای دیدن خانم گاد رفته بودند. همچنین «تایمز» سرمقاله‌ای داشت که به «لانه بلشویسم» در کوه المپوس اشاره می‌کرد، و همه دوستان خانم گاد از مهمانی‌های ناهار او دوری می‌کردند.

بنابراین او را به خاطر گستاخی‌اش به پیتر گاج رنج می‌دادند! “بیمارستانی برای ارواح ناهنجار”، در واقع! پیتر به قدری ناراحت بود که حتی با شنیدن این خبر که هیئت منصفه متهمان را در اولین رای گیری مقصر تشخیص داده بودند، شادی او در زندگی بازگردانده نشد. او به مک گیونی گفت که فشار این محاکمه برای اعصاب او بسیار زیاد بوده است و آنها باید از او مراقبت کنند.

بنابراین یک اتومبیل تهیه شد و پیتر برای بهبودی به یک مخفیگاه مخفی در کشور برده شد. همت با او رفت و همت یک تفنگچی درجه یک بود و پیتر نزدیک او ماند. غروب او در طبقه دوم خانه مزرعه بیدار ماند، مبادا یکی از “لرزان” شهادتی را که پیتر در مورد عادت آنها به تیراندازی به دشمنانشان از تاریکی داده بود، خیلی تحت اللفظی تلقی کند. پیتر می دانست که چگونه همه آنها باید از او متنفر باشند.

او در روزنامه خواند که چگونه قاضی افراد مجرم را در مقابل خود احضار کرد و آنها را محکوم کرد و اتفاقاً آنها را مجبور به گوش دادن به یک آدرس کوبنده کرد که به طور کامل در “تایمز” منتشر شد. قانون مجازاتی از یک تا چهارده سال پیش بینی کرده بود و قاضی شانزده نفر از آنها را به چهارده سال و یک نفر را به ده سال محکوم کرد و بدین ترتیب عدالت را با رحمت تلطیف کرد.

رنگ موی قهوه ای سفید : سپس یک روز مک گیونی یک ماشین فرستاد و پیتر را به دفتر گفی آوردند و نقشه جدیدی برای او باز شد. آنها دسته دیگری از “لرزان” را در شهر همسایه الدورادو دستگیر کرده بودند و پیتر در آنجا تحت تعقیب قرار گرفت تا شهادت خود را تکرار کند. این اتفاق افتاد که او یکی از متهمان را می‌شناخت، و این برای دریافت شهادتش کافی بود.