رنگ مو پوست سفید

رنگ مو پوست سفید : پدر فقط دو یا سه ین در ماه درآمد داشت و مادر بیمار بود و نمی توانست کار کند. و دو فرزند بودند – یک پسر شش ساله و یک پسر هشت ساله. و آنها در توتوری غریبه بودند. یک روز زمستانی پدر بیمار شد. و پس از یک هفته رنج درگذشت و به خاک سپرده شد.

رنگ مو : ثروتمندان می توانند روی پنج یا شش لحاف دراز بکشند و خود را با هر تعداد که می خواهند بپوشانند، در حالی که مردم فقیر باید به دو یا سه لحاف بسنده کنند. و البته انواع زیادی دارد، از فوتون پنبه‌ای خدمتکاران که بزرگ‌تر از یک هویج غربی نیست، و ضخیم‌تر نیست، تا ابریشم سنگین و فوق‌العاده فوتون، هشت فوت طول و هفت عرض، که فقط کانموچی می‌تواند آن را بخرد.

رنگ مو پوست سفید

رنگ مو پوست سفید : در واقع هیچ تختی به معنای غربی کلمه وجود ندارد. چیزی که ژاپنی ها به آن تخت می گویند، تخت خواب، فنر، تشک، ملحفه و پتو ندارد. این فقط از لحاف های ضخیم، پر شده یا، بهتر است بگوییم، با بالش پنبه تشکیل شده است که به آنها فوتون می گویند. تعداد مشخصی فوتون روی تاتامی (تشک های کف) گذاشته می شود و تعداد مشخصی از فوتون ها برای پوشش استفاده می شود.

علاوه بر اینها، یوگی، یک لحاف بزرگ با آستین های گشاد مانند کیمونو ساخته شده است، که در آن هنگام هوا بسیار سرد می توانید راحتی زیادی پیدا کنید. همه‌ی این چیزها به‌خوبی تا می‌شوند و روز به روز در طاقچه‌های ساخته‌شده در دیوار و با فوسوما بسته می‌شوند—درهای صفحه‌نمایش کشویی زیبا که با کاغذ مات پوشیده شده‌اند که معمولاً با طرح‌های زیبا تزئین شده‌اند.

همچنین بالش‌های چوبی عجیبی که برای جلوگیری از بهم ریختن لباس ژاپنی در هنگام خواب اختراع شده‌اند، نگهداری می‌شوند. بالش قداست خاصی دارد; اما من نتوانسته ام ریشه و ماهیت دقیق باورهای مربوط به آن را بیاموزم. فقط این را می دانم که لمس آن با پا بسیار اشتباه تلقی می شود. و اینکه اگر حتی به طور تصادفی به این ترتیب لگد یا حرکت داده شود.

باید با برداشتن بالش با دست به پیشانی و جایگزین کردن آن در موقعیت اولیه با احترام، با کلمه که دلالت بر آن دارد، این بدخلقی جبران شود. دعا می کنم معذور شوم.] در حال حاضر، به عنوان یک قاعده، پس از نوشیدن مقدار زیادی ساک گرم، به آرامی می خوابد، به خصوص اگر شب خنک باشد و تخت خواب بسیار نرم باشد. اما مهمان که فقط کمی خوابیده بود، با صدایی که در اتاقش شنیده می شد.

رنگ مو پوست سفید : برانگیخته شد – صدای بچه هایی که همیشه از هم سوال می کردند: – انی سان ساموکارو؟ اومائه ساموکارو؟ حضور کودکان در اتاق او ممکن است مهمان را آزار دهد، اما نمی تواند او را شگفت زده کند، زیرا در این هتل های ژاپنی هیچ دری وجود ندارد، بلکه فقط صفحه های کشویی کاغذی بین اتاق و اتاق وجود دارد. بنابراین به نظرش رسید که برخی از بچه ها به اشتباه در تاریکی به آپارتمان او سرگردان شده اند.

توبیخ ملایمی بر زبان آورد. فقط برای یک لحظه سکوت حاکم شد. سپس صدای شیرین، نازک و ناراحت کننده ای نزدیک به گوشش پرسید: “انی سان ساموکارو؟” (احتمالاً برادر بزرگتر سرد است؟)، و صدای شیرین دیگری با نوازش پاسخ داد: نه، احتمالاً سردت است؟] او برخاست و دوباره شمع را در آندون روشن کرد، [۶] و به اتاق نگاه کرد. هیچ کس نبود. شوجی ها همه بسته بودند. کمدها را بررسی کرد.

خالی بودند با تعجب، دوباره دراز کشید و نور را همچنان می سوزاند. و بلافاصله صداها دوباره با گلایه نزدیک بالش صحبت کردند: آنی سان ساموکارو؟ اومائه ساموکارو؟ سپس برای اولین بار احساس کرد که سرمایی بر سرش می خزد که سرمای شب نبود. بارها و بارها می شنید و هر بار بیشتر می ترسید. زیرا او می دانست که صداها در فوتون هستند! این پوشش تخت بود که چنین فریاد می زد.

او با عجله چند اجناس متعلق به خود را جمع کرد و از پله ها پایین آمد و صاحبخانه را برانگیخت و آنچه را که گذشت گفت. سپس مجری که بسیار عصبانی شده بود، پاسخ داد: «این که برای راضی کردن میهمان محترم همه چیز انجام شده است، حقیقت این است. اما میهمان ارجمند بیش از حد اوت به خاطر نوشیدن، خواب های بد دیده است.

رنگ مو پوست سفید : با این وجود، میهمان اصرار داشت که بدهی خود را فوراً بپردازد و به دنبال اقامت در جای دیگری باشد. عصر روز بعد مهمان دیگری آمد که برای شب اتاقی درخواست کرد. در یک ساعت دیرهنگام صاحبخانه با همین داستان توسط صاحبخانه اش برانگیخته شد. و این مستاجر، عجیب است که بگوییم، هیچ چیز را نگرفته بود. صاحبخانه که مشکوک به توطئه‌ای حسادت‌آمیز برای خراب کردن کارش بود.

با شور و اشتیاق پاسخ داد: «تو برای خشنود کردن همه چیز شرافتمندانه انجام شده است: با این حال، سخنان بد و آزاردهنده‌ای به زبان می‌آوری. و اینکه مسافرخانه من وسیله زندگی من است – تو نیز می دانی. بنابراین که چنین چیزهایی گفته می شود، درست وجود ندارد! سپس میهمان که در شور و اشتیاق قرار گرفت، با صدای بلند چیزهای بسیار بدتری گفت. و آن دو با عصبانیت داغ از هم جدا شدند.

اما پس از رفتن میهمان، صاحبخانه که همه اینها را بسیار عجیب می پنداشت، به اتاق خالی رفت تا فوتون را بررسی کند. و در آنجا صداها را شنید و متوجه شد که مهمانان فقط حقیقت را گفته اند. این یک پوشش بود – فقط یکی – که فریاد می زد. بقیه ساکت بودند. او پوشش را به اتاق خود برد و تا پایان شب زیر آن دراز کشید.

رنگ مو پوست سفید : و صداها تا سپیده دم ادامه داشت: “انی سان ساموکارو؟” اومائه ساموکارو؟ طوری که نمی توانست بخوابد. اما در وقت استراحت، او برخاست و بیرون رفت تا صاحب فروتیا را که فوتون از آن خریداری شده بود، پیدا کند. فروشنده چیزی نمی دانست. او فوتون را از یک مغازه کوچکتر خریده بود و صاحب آن مغازه آن را از یک دلال هنوز فقیرتر در دورترین حومه شهر خریده بود.

و صاحب مسافرخانه از یکی به دیگری می رفت و سؤال می کرد. بالاخره معلوم شد که فوتون متعلق به یک خانواده فقیر بوده و از صاحب خانه کوچکی که خانواده در آن زندگی می کرده اند، در همسایگی شهر خریداری شده است. و داستان فوتون این بود: اجاره خانه کوچک فقط شصت سن در ماه بود، اما حتی این مبلغ زیادی برای مردم فقیر بود.