ترکیب رنگ موی گلبهی

ترکیب رنگ موی گلبهی : حدود یک هزار خانه وجود دارد که تعداد آنها در هر قسمت از ژاپن غربی به معنای جمعیت حداقل پنج هزار نفر است، اما در سایگو باید به میزان قابل توجهی بیشتر باشد.

رنگ مو : کرایه آن بی نهایت از هتل ساکای بالاتر بود. با این حال قیمت در نظر گرفته شده تنها هفت سن بود. و صاحبخانه پیر از پذیرفتن کل هدایایی که چادای به او پیشنهاد شده بود، خودداری کرد و کمتر از نیمی از آن را نگه داشت و بقیه را با نیرویی ملایم در آستین یوکاتای من گذاشت. ثانیه ۱۱ از اوراگو به سمت هیشی اورا، که در ناکانوشیما است.

ترکیب رنگ موی گلبهی

ترکیب رنگ موی گلبهی : و نه تعداد کمی از آن پشت و شانه های قهوه ای رنگ، در حرکت اسکالینگ، چیزی که در ژاپن نسبتاً نادر است، حتی در میان مردانی که برای کارهای سنگین انتخاب شده اند – رشد شگفت انگیز عضلات. وقتی کشتی بخار یک ساعت در اوراگو توقف کرد، وقت داشتیم که در هتل اصلی شام بخوریم. این یک هتل بسیار تمیز و زیبا بود.

رفتیم، و وقتی بین جزایر بخار می‌کردیم، مناظر همیشه شگفت‌انگیزتر می‌شد. این کانال به اندازه‌ای عریض بود که توهم رودخانه‌ای بزرگ را ایجاد کند که با سکون ژرفای وسیع بین کوه‌های صد شکلی در جریان است. چشم انداز دوست داشتنی طولانی همه جا توسط قله ها محصور شده بود که از مه دریا آبی می شد و از طرف دیگر صخره های خاکستری سرخ رنگی که از اعماق بیرون می آمدند.

به وضوح کمترین انحراف خود را در سیل بدون هیچ اعوجاجی مانند یک ورق فولادی منعکس می کردند. . تا زمانی که به هیشی اورا رسیدیم، افق دوباره ظاهر نشد. و حتی در آن زمان فقط بین دو سرچشمه رفیع قابل مشاهده بود، گویی از دهانه رودخانه دیده می شد. Hishi-ura بسیار زیباتر از Urago است، اما جمعیت آن بسیار کمتر است و به جای یک ایستگاه ماهیگیری، جنبه یک شهر کشاورزی مرفه را دارد.

به دور خلیجی که توسط تپه‌های کم ارتفاعی تشکیل شده است خم می‌شود که به تدریج به سمت داخل کوهستان شیب می‌کنند و سطح قابل توجهی از سطح زیر کشت را نشان می‌دهند. ساختمان ها تا حدودی پراکنده و در بسیاری از موارد توسط باغ ها جدا شده اند. و آنهایی که رو به آب هستند سازه های مدرن بسیار زیبا هستند. Urago دارای بهترین هتل در Oki است. و دارای دو معبد جدید است.

ترکیب رنگ موی گلبهی : یکی معبد بودایی فرقه ذن، یکی معبد شینتو مذهب ایزومو تایشا، که هر کدام هدیه یک نفر است. یک بیوه ثروتمند، صاحب هتل، معبد بودایی را ساخت. و ثروتمندترین بازرگان به دیگری کمک کرد – یکی از خوش تیپ ترین میاها برای اندازه اش که تا به حال دیده ام. ثانیه ۱۲ دوگو، جزیره اصلی مجمع الجزایر اوکی، که گاهی خود را “اوکی” می نامند.

در فاصله هشت مایلی، شمال شرقی گروه دوز، آن سوی یک دریای بسیار خطرناک قرار دارد. ما بلافاصله پس از ترک اوراگو آن را انجام دادیم. عبور از تنگه‌ای باریک و خارق‌العاده بین ناکانوشیما و نیشینوشیما، جایی که صخره‌ها شکل استحکامات عظیمی دارند – سنگرها و باروهایی که طبقات بالا می‌آیند. سه صخره عظیم، که در قدیم تشکیل شده اند.

اما یک توده واحد، که به نظر می رسد توسط شوک عظیمی تقسیم شده اند، از آب های عمیق نزدیک دهانه کانال، مانند برج های متلاشی شده، برمی خیزند. و آخرین دماغه نیشینوشیما، که از آن به بندر عبور می کنیم، یک صخره برهنه قرمز بزرگ، به سمت افق می چرخد، نقطه ای به شکل عجیبی که آن را با نامی به معنای “کلاه کشیش شینتو” نامیده اند.

همانطور که در طوفان دریا به بیرون سر می زنیم، اشکال خارق العاده دیگری ظاهر می شوند که از اعماق زیاد بلند می شوند. کوموری، «خفاش»، یک شبح ژنده‌دار در برابر افق، دارای یک سوراخ بزرگ است که مانند یک چشم خیره می‌شود. دورتر، دو توده، منحنی و نوک تیز، و تقریباً در بالا به هم متصل شده‌اند، شباهت عجیبی به گیره‌های برافراشته خرچنگ دارند.

ترکیب رنگ موی گلبهی : و همچنین یک توده تاریک کوچک قابل مشاهده است که تا نزدیک شدن به آن، شکل مردی در حال قایق را می بیند. فراتر از اینها دو جزیره وجود دارد: ماتسوشیما، خالی از سکنه و غیرقابل دسترس، جایی که همیشه باید مراقب آن بود، حتی بلندتر، که از اقیانوس در پرتگاه های قرمز رنگ عظیمی برمی خیزد. به نظر می‌رسید که در آن بخش‌های شوم، نیروی بدی وجود دارد.

مقداری قدرت غیبی که باعث می‌شد کشتی بخار ما از کنار آن‌ها بچرخد و بلرزد. اما من یک اثر شگفت انگیز از رنگ را در زیر آن صخره های مهیب اوموریشیما دیدم. آنها توسط یک خورشید کج روشن شدند. و جایی که درخشش صخره درخشان روی آب می‌افتاد، هر موج سیاه-آبی برنزی می‌درخشید: به دریایی از جوهر بنفش فلزی فکر کردم.

از دوزن، صخره‌های دوگو را می‌توان به وضوح دید، وقتی هوا ناپاک نیست: آنها اینجا و آنجا با رنگ سفید گچی رنگ‌آمیزی دارند که حتی در زمان مه از بین می‌رود. در بالای آنها بخش وسیعی قابل مشاهده است – نقطه ای برای دریانوردان هوکی – کوه دایمانجی. دوگو، در واقع، یک خوشه بزرگ از کوه است. صخره های آن به سرعت برای ما سبز شدند و شاید نیم ساعت آنها را به سمت شرق دنبال کردیم.

ترکیب رنگ موی گلبهی : سپس به طور غیرمنتظره و به طور گسترده باز شدند و خلیجی عالی را آشکار کردند که تا سطح زمین گسترده شده بود، اطراف آن را تپه ها احاطه کرده بودند و پر از کشتی بود. فراتر از سردرگمی دکل‌ها، یک خط طویل خاکستری از خانه‌ها در پایه هلالی از صخره‌ها به چشم می‌خورد – شهر سایگو. و اندکی بعد اسکله ای از سنگ را لمس کردیم. در آنجا به مدت یک ماه با Oki-Saigo خداحافظی کردم.

سورپرایز بزرگی بود. به جای دهکده ماهیگیری بزرگی که انتظار دیدنش را داشتم، شهری بسیار بزرگتر و زیباتر و از همه لحاظ مدرنتر از ساکای یافتم. شهری از خیابان های طولانی پر از مغازه های خوب؛ شهری با ساختمان های عمومی عالی؛ شهری که تمام ظاهر آن حکایت از رونق تجاری داشت. بیشتر ساختمان‌ها خانه‌های دوطبقه بازرگانان بودند و همه چیز ظاهری روشن و جدید داشت.

ترکیب رنگ موی گلبهی : چوب های رنگ نشده خانه ها هنوز به رنگ خاکستری تیره نشده بود. رنگ آبی کاشیکاری هنوز تازه بود. فهمیدم که این به این دلیل است که شهر به تازگی، پس از یک آتش سوزی، بازسازی شده و بر اساس نقشه ای بزرگتر و زیباتر بازسازی شده است. سایگو هنوز بزرگتر از آنچه هست به نظر می رسد.