رنگ موی معمولی روشن

رنگ موی معمولی روشن : در قطار به نظر می رسید یکی درست در جریان جنگ، در میان افسران، سربازان، مردان بیمار و معلولان، مریضان، اشک ها، خنده ها، پچ پچ های مداوم، و عجیب تر از همه، نگهبانانی که پشت درهای ماشین قفل شده بودند و گذرنامه می خواستند. آن روز قطاری در جنوب جکسون وجود نداشت، بنابراین ما در خانه بومن سوار شدیم.

رنگ مو : هنگام برداشتن آن در رودخانه انداخته بود و لباسش خیس بود. یک قاشق براندی در قمقمه کوچک باقی مانده بود و احساس کردم که مال من مرا از بیماری نجات داد. پتوهای گرم و براندی ما را زنده کرد و تا وقت شام چند لباس خشک پوشیدیم. درست در آن زمان جوخه سواره نظام بازگشت. آنها فقط یک دوجین بودند، اما سر و صدای زیادی به پا کردند، زیرا در هیجان زیادی بودند.

رنگ موی معمولی روشن

رنگ موی معمولی روشن : هر دوی ما باید به اندازه کافی از قایق بیرون کشیده می شدیم، بنابراین دامن های خیس ما تنگ و سنگین بودیم. خانواده غایب بودند و خانه مقر یک جوخه سواره نظام کنفدراسیون بود که آن هم غایب بود. خانه دار پیر رنگی با مهربانی از ما پذیرایی کرد و در اتاق هایمان آتش روشن کرد تا لباس ها را خشک کند. بالا تنه‌ام ترک خورده بود و تمام لباس‌هایی که می‌توانستم بپوشم خیس شده بود.

مکس و اچ برخی از آنها را می‌شناختند که از آنها فهمیدند که یک قایق توپدار می‌آید تا آنها را از این خانه بیرون کند. پس از آن صدای تق تق مانند دوازده مردی که مطمئناً قبلاً هرگز ساخته نشده بود، به گوش رسید – در سالن‌ها و گالری‌ها با چکمه‌های سنگین و خار، به اسب‌ها غذا می‌دادند، شام را صدا می‌زدند، شمشیرها را به صدا در می‌آوردند، کمربندها و تپانچه‌ها را کمان می‌کردند و باز می‌کردند.

بالاخره شام ​​فرستاده شد و سوار شدند و مثل باد رفتند. ما با وجود گلوله های مورد انتظار، شامی آرام و استراحت شبانه خوبی داشتیم و امروز تا ده روز بیدار نشدیم تا متوجه شویم که کشته نشده ایم. حدود یازده صبحانه مبله بود. حالا منتظریم تا بقیه چیزهایمان خشک شود تا در آخرین روز سفر آبی مان شروع شود. یکشنبه، ۲۰ ژوئیه ۱۸۶۲. – روز جمعه کمی پایین تر از به دریاچه مک نات، از آنجا به رفتیم.

و در تاریکی در مزرعه خانم سی، نزدیکترین همسایگان عموی H. فرود آمدیم. خانه پر از بیماران کنفدراسیون بود، دوستانی از ویکزبورگ، و در حالی که ما شام می خوردیم، همه حاضران ماجرای گلوله باران و تمام کارهایی که قرار بود در ویکزبورگ انجام شود را بیان کردند. سپس وسایلمان را از قایق بردند، و سرانجام کشتی کوچکی را که ما را بیش از صد و بیست و پنج مایل در سفری نه روزه حمل کرده بود، رها کردیم.

رنگ موی معمولی روشن : چمدان در یک واگن، و خودمان در یک کالسکه بسته بندی شده بودیم، چهار یا پنج مایل رانده شدیم، در ناهموارترین جاده ای که تا به حال سفر کردم، تا مزرعه آقای ب، عموی H.، جایی که نیمه شب رسیدیم و عجله کرد تا خستگی کامل ذهن و بدن را در رختخواب پنهان کند. دیروز خیلی خسته بودیم که فکر کنیم یا کاری بکنیم جز خوردن هلو. پانویسها و منابع: [۳۲] به احتمال زیاد دوازده یارد در می سی سی پی. امروز صبح دردناک ترین صحنه بود. پدر آنی به ویکزبورگ، ده مایلی از اینجا آمد و از پیام رسان خانم سی از ورود ما مطلع شد.

او یک واگن فرستاد تا آنی و مکس را به شهر بیاورد تا با او به خانه بروند، و با آن نامه ای از دوستان در راه آهن جکسون برای من آمد که چندین هفته قبل نوشته شده بود. آنها شنیده بودند که خانه روستای ما زیر آب است و از ما دعوت کردند که به آنها سر بزنیم. نامه برای ارسال به افراد آنی ارسال شده بود و بدین ترتیب به دست ما رسیده بود. این تصمیم به اچ.، چون محل نزدیک نیواورلئان بود.

به آنجا رفت و منتظر شانس ورود به آن شهر بود. مکس وقتی این حرف را از اچ شنید تمام کنترل خود را از دست داد و مثل یک بچه گریه کرد. او به غم انگیزترین حالت باغ را زیر نظر گرفت و گفت: “آه! برادر جان من از جوانی خائن است! خائن به کشورش!” بعد ح عصبانی شد و گفت: مکس، احمق نباش! “چه کسی این کار را کرده است؟” فریاد زد مکس. “تو ابتدا با جنوب احساس کردی؛ چه کسی تو را تغییر داده است؟” او گفت: “البته من اکنون به جنوب احساس می کنم و هیچ کس مرا تغییر نداده است.

مگر منطق رویدادها، اگرچه قانون بیست و نه گروی نظرات من را تشدید کرده است. نمی توانم بفهمم چرا من که برده ای ندارم، باید برای مبارزه بروم. در حالی که هر مردی که بیست نفر دارد می تواند در خانه بماند.» من هم سعی کردم با مکس استدلال کنم و روی زخمش روغن بریزم. “مکس، مردی مثل تو، بدون برده، چه علاقه ای به جنگ برای برده داری دارد؟ حتی اگر آنها را داشته باشی، آنها بهترین دارایی تو نبودند. این در کشور و منابع آن نهفته است. تقریباً همه جهان تسلیم شده اند. برده داری.

رنگ موی معمولی روشن : چرا جنوب نمی تواند همین کار را بکند و به مبارزه پایان دهد؟ به شما نشان داده است که جنوب به چه چیزی نیاز دارد و اگر همه با دستان متحد دست به کار شوند، جنوب به زودی بزرگترین کشور روی زمین خواهد شد. شما حق ندارید H. را خائن بنامید، این ما هستیم که میهن پرستان و عاشق واقعی جنوب هستیم.» این باید می آمد، اما هر دوی ما را ناراحت کرده است.

عمیقاً به مکس وابسته است و من طاقت دیدن ابری بین آنها را ندارم. مکس به همراه آنی و رینی یک ساعت پیش حرکت کردند، آنی از اینکه دوباره مادرش را ببیند آنقدر خوشحال بود که هیچ چیز نمی توانست روز او را تیره کند. و بنابراین، همراهی نزدیک شش ماهه، و خطرات، آزمایش ها و لذت های مشترک، به پایان رسید. اوک ریج، ۲۶ ژوئیه ۱۸۶۲، شنبه. -تا چهارشنبه نگذشته بود که اچ می توانست.

رنگ موی معمولی روشن : برای گرفتن پاسپورت به ویکزبورگ، ده مایلی دورتر، برود، بدون آن ما نمی توانستیم سوار ماشین ها شویم. صبح پنجشنبه شروع کردیم. من مجبور شدم هفت مایل سوار بر اسبی که در حال حرکت است تا نزدیکترین ایستگاه حرکت کنم. روز در گرمای سفید می سوخت. وقتی به ایستگاه رسیدم موهایم پایین بود، کلاهم روی گردنم بود و احساساتم وصف نشدنی بود.