رنگ موی سبز مغز پسته ای

رنگ موی سبز مغز پسته ای : وقتی خورد اشک از چشمانش جاری شد. “اوه، خانم، هرگز هیچ چیز به این خوبی وجود نداشت! من بهتر خواهم شد.” ۹ ژوئن ۱۸۶۳ – کلیساها استراحتگاه عالی برای کسانی هستند که غار ندارند.

رنگ مو : که گاوی دارند و هر ساعت انتظار دارند کشته شود. من هر روز صبح پنج دلار به بازار می فرستم و یک تکه کوچک گوشت قاطر می خرد. برنج و شیر غذای اصلی من است. من نمی توانم گوشت قاطر را بخورم. برنج را می جوشانیم و برای عصرانه سرد با شیر می خوریم. مارتا با وحشت تمام روزی یک بار گوشت و شیر را می‌خرد. به نظر می رسد که پوسته ها نام های مختلفی دارند.

رنگ موی سبز مغز پسته ای

رنگ موی سبز مغز پسته ای : امروز در حالی شنیدیم که شناگران متخصص در شب از می سی سی پی در حال عبور از می سی سی پی هستند تا اخبار را به جانستون بیاورند. آنقدر از نان ذرت که هرگز دوستش نداشتم خسته شده ام که با چشمانی اشکبار می خورم. ما خوش شانس هستیم که روزانه یک لیوان شیر از خانواده ای در نزدیکی خود دریافت می کنیم.

من می شنوم که سربازها می گویند: “این یک گلوله خمپاره است. یک طوطی می رود. این یک گلوله تفنگ است.” همه آنها به یک اندازه وحشتناک هستند. یک جفت پرستو دودکش در دودکش سالن ساخته شده است. ضربه مغزی خانه اغلب قسمت هایی از لانه آنها را پایین می آورد،که با حوصله برمی دارند و با آن بالا می روند.

گفت که باید کمی پیاده روی کند و در حالی که گلوله باران متوقف شده بود، رفت. او هرگز مرا برای مدت طولانی تنها نمی‌گذارد، و وقتی ساعتی از بازگشت او گذشت، نگران شدم. و پس از دو ساعت، و گلوله باران بسیار زیاد شد، من لحظه ای انتظار داشتم بدن درهم ریخته او را ببینم. همه انواع وحشت اکنون ذهن را پر کرده است و من اینجا بسیار متروکم. نه یک دوست وقتی آمد گفت که با عبور از غاری که در آن نزدیکی دیگری نبود.

ناله هایی شنید و متوجه شد که پوسته ای در بالای سرش اصابت کرده و باعث شده غار بر سر مرد درون آن بیفتد. او به تنهایی نتوانست او را بیرون بیاورد و مجبور شد کمک بگیرد و او را بیرون بیاورد. او به شدت آسیب دید، اما نه مرگبار. از این تعلیق نسبتاً حالم بد شد. دیروز صبح یک یادداشت از یک عموی مجردی در سنگر آوردند که او را تب کرده اند و اگر بیاید می توانیم او را دریافت کنیم؟ H. فرستاد تا به او بگوید که بیاید.

و من یکی از سالن ها را به عنوان رختکن برای او ترتیب دادم و یک پالت گذاشتم که بتواند به سمت سرداب رفت و آمد کند. با این حال او نرسید. رسم ما این است که عصرها در تاریکی، با کبریت و شمع آماده در دست، در اتاق جلویی بنشینیم و به تماشای صدف‌هایی بنشینیم که در شب مسیرشان را فیوز نشان می‌دهد. H. کنار پنجره بود و ناگهان از جا بلند شد و گریه کرد: “فرار کن!” – “کجا؟” – ” برگشت !” من از طریق اتاق پشتی شروع کردم، H. بعد از من. درست داخل در بودم که تصادف شد و مرا به زمین پرت کرد.

رنگ موی سبز مغز پسته ای : این وحشتناک ترین حسی بود که تا به حال دیده بودم. بدتر از زلزله که من هم تجربه کرده ام. تکان خورده و کر خودم را بلند کردم. ح برای پیدا کردن من چراغی زده بود. مالم را روشن کردم و دود ما را به سالنی که برای عمو جی تعبیه کرده بودم راهنمایی کرد. سپس متوجه شدیم که تمام طرف اتاق کنده شده است. سربازانی که به داخل هجوم آورده بودند.

گفتند: این یک طوطی هشتاد پوندی است. از جلو وارد شده بود و روی تخت پالت که پاره شده بود ترکید. سرویس توالت و هر چیز دیگری در اتاق شکسته شد. سربازان به H. کمک کردند تا با تخته‌های تخته‌ای از قایق‌ها بیرون بیاید و ما طبق معمول در سرداب به رختخواب رفتیم. امروز صبح حیاط توسط دو گلوله که در شب به آنجا ریخته اند تا حدی شخم زده است.

من فکر می کنم این خانه، آنقدر بزرگ و برجسته از رودخانه، شاید به اشتباه با مقر اشتباه گرفته شود و به طور خاص گلوله باران شود. وقتی شبانه به سمت مناطق پایین پایین می آییم، به سرود شبانه ای فکر می کنم که مادربزرگ در کودکی به من یاد داد: “پروردگارا، ما را در این شب ایمن نگه دار، از همه ترس های ما در امان باش، باشد که فرشتگان ما را در خواب نگه دارند.

تا نور صبح ظاهر شود.” ۷ ژوئن ۱۸۶۳. (در سرداب.) – من به ویژه از اینکه در میان این وحشت‌ها از رنج برای آب در امان مانده‌ایم احساس سپاسگزاری می‌کنم. مدت زیادی است که هوا خشک شده است و می شنویم که دیگران آب را از گودال ها و گودال های گلی فرو می برند. این مکان دارای دو مخزن بزرگ زیرزمینی با آب خنک خوب است و هر شب در رختکن زیرزمینی من یک وان آب سرد اعصاب آرام‌بخشی است.

رنگ موی سبز مغز پسته ای : که با وجود غرش مرا به خواب می‌برد. یکی از آب انبارها را باید به سربازان می سپارم که مانند حیوانات گرسنه به دنبال چیزی برای بلعیدن هستند. بیچاره ها! دلم براشون خون میشه آنها چیزی ندارند جز بیکن فاسد و چرب و نانی که از آرد نخود کپک زده درست شده است، و البته مقدار کمی از آن. مریض ها نمی توانند آن را ببندند. وقتی مارتا ظرف نان ذرت را در اجاق می گذارد.

به آشپزخانه می آیند و برای ظرفی که آن را در آن مخلوط کرده التماس می کنند. آنها سوهان ها را با آب تکان می دهند، در بیکن خود می ریزند و مخلوط را به نوعی می جوشانند. سوپ که قورت دادن آن راحت تر از نان نخودی است. وقتی من اتفاق می‌افتم، آن‌ها از لباس‌های بدشان خجالت می‌کشند. می دانم که با دادن چند وعده غذایی جان دو نفر را نجات دادیم.

رنگ موی سبز مغز پسته ای : امروز یکی روی گالری خزید تا در نسیم دراز بکشد. به نظر می رسید که صدف ها وحشت خود را به خاطر بدبختی گنگ و گرسنه او از دست داده اند. من به مارتا یاد دادم که بلغور ذرت درجه یک درست کند، زیرا می توانم غذا را به این شکل راحت تر از کیک بیل بزنم، و برایش نعلبکی آماده کردم، شیر و شکر و جوز هندی گذاشتم – در واقع جوز هندی دارم.