رنگ مو مش پلنگی

رنگ مو مش پلنگی : در اینجا مولر اسب خود را گم کرد. اما، هیچ چیز دلهره آور نبود، او ادامه داد، اما در ناچز متوجه شد که ردیابی کاملاً ناپدید می شود. دوباره، در اوایل بهار سال ۱۸۲۴، مردی در حال رانندگی با گاو از آتاکاپاس به بایو سارا به او از دو دختر کوچک به نام مولر گفت که در آتاکاپاس زندگی می کردند. او در حال برنامه ریزی سفر دیگری و جسورانه تر در جستجوی آنها بود که بیمار شد.

رنگ مو : فرانک شوبر بیست و پنج سال بعد شهادت داد: «آنها پراکنده بودند، مانند پرندگان جوانی که از لانه بیرون می‌روند، بدون اینکه چیزی از یکدیگر بدانند». جونگفراو هیمین می‌گوید: «آنها را از کشتی‌ها گرفتند و به این طرف و آن طرف رفتند، طوری که یکی به سختی می‌دانست دیگری کجا می‌رود». بسیاری از نیواورلئان یا حومه آن دورتر نرفتند، اما برخی در کوچه قدیمی شارتر و اطراف آن ساکن شدند.

رنگ مو مش پلنگی

رنگ مو مش پلنگی : آقای گریمز به عنوان وکیل در پرونده آنها تضمین شد. اما بر اساس برخی موارد که اکنون توسط بازماندگان به یاد نمی‌آیند، تنها یک هفته از فروش آنها به عنوان رستگاری گذشته بود. حداقل تعداد زیادی از آنها از جمله دانیل مولر و فرزندانش بودند. سپس پراکندگی آغاز شد. افراد به صورت منفرد و دسته جمعی در نزد دفاتر اسناد رسمی و دادگستری صلح، برخی به یک و برخی به دو سال خدمت، برحسب سن، مقید شدند.

برای مثال خانواده توماس. دیگران در فاوبورگ مارگنی جدید، جایی که دختر اوا کروپ، دختر عموی جوان سالومه، اوا، برای اولین بار، به نظر می رسد به خدمات خانگی رفته است. برخی دیگر دوباره به مزارع نزدیک شهر برده شدند. مادام فلیکنر به املاک معروف ماونسل وایت، مادام شولتزایمر به مزرعه معروف محلی هاپکینز و غیره. اما دیگران به دوردست برده شدند.

گفته می‌شود که برخی حتی به آلاباما نیز می‌رسند. مادام هیمین را صد مایلی از رودخانه، به باتون روژ بردند، و هنری مولر و دو پسر کوچکش به سمت بایو سارا رفتند، و به همین ترتیب فراتر از مرز ایالت و راهی کوتاه به می سی سی پی رفتند. وقتی همه اقوامش رفتند، دانیل مولر هنوز با پسر و دختر کوچکش در کشتی بود. مطمئناً او با سه فرزند کوچک بی مادرش که روی زانوهایش قرار داشتند.

رنگ مو مش پلنگی : یک رستگاری قابل فروش نبود. اما در نهایت، حدود پانزده روز پس از ورود کشتی‌ها، فرانک شوبر او را در اسکله گمرک قدیمی با بچه‌هایش ملاقات کرد و به او گفت که او، مولر، به آتاکاپاس می‌رود. تقریباً در همان زمان، یا کمی بعد، مولر برای خداحافظی به خانه ای آمد که اوا کروپ جوان، پس از آن همسر شوبر، در آن زندگی می کرد. او التماس کرد که اجازه دهند سالومه را نگه دارد.

در دوران مریضی مادر کوچولو و پس از مرگ مادر، او به طور مداوم از نواده زیبا، سیاه چشم و پوست زیتونی مراقبت می کرد. اما مولر او را پشت سر نمی گذاشت. که در. یتیمان گمشده. سفر آینده همان بود که سوزان و فرانسوا، جوزف و آلیکس را در سال ۱۷۹۵ دیدیم که با مشقت و خطر و در عین حال با لذت بسیار آن را طی کردند. اینها در یک قایق ته گرد رفتند.

سفر دومی احتمالا کوتاهتر بوده است. ماجراهای آن هرگز گفته نشده است، فقط یک خط. وقتی چند هفته بعد قایق برگشت، خبر رسید که دنیل مولر یک روز مرده روی عرشه افتاده است و پسر کوچکش در دریا افتاده و غرق شده است. احتمالاً کسی که راه را نشان داده بود، دختران کوچک را به مقصد رسانده بود. اما نام و محل اقامت آن شخص، اگر هر یک از کسانی که در نیواورلئان باقی مانده بودند.

آنها را می شناختند، فراموش می شد. تنها منطقه وسیع و تقریباً بدون مسیر آتاکاپاس به یادگار مانده بود، و توسط افرادی که هر روز برای وجود خود مبارزه می کردند. علاوه بر این، خویشاوندان فرزندان به عنوان رستگاران مقید بودند. آن روزها روزهای تغییر سریع در نیواورلئان بود. رستگاران راه خود را از اسارت به سوی آزادی رهایی دادند. در پایان یکی دو سال، کسانی که به مزارع نزدیک برده شده بودند.

رنگ مو مش پلنگی : به شهر بازگشتند. شهر در حال رشد بود، اما قسمت بالایی جبهه رودخانه در ماری که اکنون در قلب شهر قرار دارد، هنوز با حیاط‌های آجری پوشیده شده بود و خانه‌های ارزان قیمت و فرصت‌هایی برای باغبانی بازار مهاجران را به سوی خود می‌کشاند. با این حال، آنها مستعمره نشدند، بلکه در جامعه درباره آنها ادغام شدند و تنها گاهی اوقات، به طور اتفاقی، یکدیگر را ملاقات می کردند. شوبر جوان یک استثنا بود.

او به عنوان یک قصاب در بازار قدیمی فرانسه رشد کرد و با اوا کروپ جوان خواستگاری کرد و با او ازدواج کرد. وقتی هموطنان گهگاه با همدیگر ملاقات می‌کردند، صحبت‌هایشان اغلب درباره مولر کفاش فقیر و فرزندان گمشده‌اش بود. هیچ خبر روشنی از آنها نیامد. یک بار فرزندان برخی از آلمانی‌ها که گاوها را از آتاکاپاس رانده بودند تا آنها را در نیواورلئان به صورت خراب بفروشند. مرگ پدر را به فرانک شوبر تأیید کردند.

اما سالومه و دوروتئا کجا بودند نمی‌توانستند بگویند جز اینکه در آتاکاپاس بودند. فرانک و ایوا پس از فرزندخواندگی از دست رفته اوا، جویندگان سخت کوشی خاصی بودند. همانطور که هنری مولر در وودویل می سی سی پی یا نزدیک آن بود. او و پسرانش به روش کوچک آلمانی خود در حال پیشرفت بودند. او تا آنجا که می توانست برای یافتن بچه های گمشده تلاش کرد.

رنگ مو مش پلنگی : او به نحوی شنید که دو کودک یتیم به نام میلر – مولرها معمولاً میلر نامیده می شدند – در شهر ناچز، حدود سی و پنج مایل دورتر در می سی سی پی وجود دارند. او یک اسب و واگن خرید و در حالی که فرزندان خود را رها کرده بود، برای نجات برادر مرده اش به راه افتاد. تقریباً در میانه راه در جاده وودویل به ناچز، نهر هوموچیتو از میان باتلاقی می گذرد که در زمستان سرریز می شود.