سالن ارایش سیمین

سالن ارایش سیمین : گلیف فراری پاداش ۱۰۰ دلاری – برای دستگیری و تحویل یک مرد مالتو به نام جان ماسنبرگ یا جان هنری پتی فوت که به عنوان آزاد به نام سیدنی در حال عبور است. او تقریباً ۵ فوت و ۶ یا ۸ اینچ ارتفاع دارد، ساخته شده است، درخشان، با موهای پرپشت، فر در زیر و سبیل های کوچک. چند روز پیش از کارخانه دخانیات ما فرار کرد.

رنگ مو : مک‌هنری و مک‌کالوچ ju 16 3t. جک می‌دانست که به احتمال زیاد تله‌ای از این دست برای او ساخته خواهد شد و مقدار زیادی خون آنگلوساکسون در رگ‌هایش او را نجات نخواهد داد. او همچنین می‌دانست که پسر معروف یک آقای سفیدپوست که دندان‌پزشک حرفه‌ای بود به نام دکتر پیتر کارتز است. با این حال، دکتر به دلیل مرگ فراخوانده شده بود.

سالن ارایش سیمین

سالن ارایش سیمین : بنابراین جک نمی توانست هیچ امید یا فضیلتی در داشتن پدری سفیدپوست ببیند، اگرچه یک «آقای جوانمرد» در حالی که زندگی می کرد، و مردی با مقام بالا در میان برده داران. جک یکی از اعضای کلیسای باپتیست نیز بود و امیدوار بود که مسیحی خوبی باشد. اما او نمی توانست به دنبال لطف کلیسا یا همدردی به دلیل مسیحی بودنش باشد.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

او به خوبی می‌دانست که اگر می‌دانستند که عشق آزادی را در دل دارد یا ایده راه‌آهن زیرزمینی را در سر دارد، مرتکب «گناه نابخشودنی» تلقی می‌شود. بنابراین جک در ساعت محاکمه اش به هیچ یک از این “نی های شکسته” در ریچموند نگاه نکرد، بلکه به او که در بالا ندیده بود و به جاده راه آهن زیرزمینی نگاه کرد.

او کاملاً احساس رضایت می کرد که اگر پراویدنس به او کمک کند و بتواند یک هادی بیاورد که او را در مسیر درست به سمت کانادا قرار دهد، حالش خوب می شود. بر این اساس، او به بهترین شکل خود عمل کرد، و بنابراین، همانطور که دنباله نشان می دهد، به طرز تحسین برانگیزی موفق شد. جان هنری پتی فوت. جان یک مرد جوان احتمالاً با رنگ روشن و همچنین از نظر عقل است.

او پسر پیتر کارتز، دندانپزشک در حرفه و یک مرد سفید پوست بود. به عنوان یک چیز کلی، او “خیلی خوب” استفاده شده بود. هیچ عیب و ایرادی نداشت، به جز امسال، استخدام شدن به مک‌هنری و مک‌کالوچ، دخانیات، در پترزبورگ، ویرجینیا، که به نظر او ظلم‌کننده‌تر از آن چیزی بود که با او موافقت کرده بود.

و تصور می‌کرد که «حق ندارد» برای هیچ سازمانی کار کند. بیهوده، “تختش را برداشت و راه افتاد.” معشوقه اش به او گفته بود که در هنگام مرگ او « آزاد است »، اما جان حاضر نبود منتظر «حرکت مرگ» او بماند. او همسری در ریچموند داشت، اما اجازه ملاقات با او را نداشت.

او یک خواهر و یک ناپدری را در اسارت گذاشت. آقای پتی فوت با خط بخاری های ریچموند به فیلادلفیا رسید و در میان قابلمه ها و ظروف پخت و پز قرار گرفت. با رسیدن به شهر، او بلافاصله خود را به دستان کمیته تسلیم کرد و توسط اعضای معمولی به طور مناسب تحت مراقبت قرار گرفت امانوئل تی. وایت. امانوئل حدوداً بیست و پنج ساله بود.

با هفت هشتم خون سفید در رگهایش، جثه متوسط، و به طور کلی دارایی بسیار باهوش و به نظر می رسید. او این شانس را داشت که از دست ادوارد اچ. هابرت، یک تاجر چوب کشتی در نورفولک، ویرجینیا فرار کند. زیر یوغ هابرت، او تنها پنج سال خدمت کرده بود و او از یک فرد آلدریج ماندری خریده بود، که به عنوان یک “بسیار” توصیف شده بود.

مرد ظالم» و «ترجیح می دهد بجنگد تا اینکه بخورد». امانوئل گفت: «من لیس‌هایی دارم که مرا به قبرم می‌برند و تا زمانی که گوشت استخوان‌هایم پوسیده شود، آنجا خواهم بود . اما او گفت که معشوقه‌اش «زن کوچولوی خوبی بود و لیس‌های زیادی را از من دور می‌کرد». “اگر می گفتی مریض هستی، او آن را از تو بیرون می کرد.” او یک بار از ماندری گریخت و دو ماه رفت، اما در ویلیامزبورگ، ویرجینیا دستگیر شد و شلاق شدیدی خورد و به خانه منتقل شد.

سالن ارایش سیمین : هابرت سرانجام امانوئل را به آقای گریگوی از نورفولک فروخت. با امانوئل آقای جی بسیار مناسب بود، اما همسرش اینطور نبود – او “خون سفید زیادی در او داشت” برای او. گریگوی و همسرش از اعضای کلیسای اسقفی بودند. امانوئل در این شرایط ناخوشایند یک هادی راه آهن زیرزمینی را پیدا کرد. یک گذرگاه مخفی برای او در یکی از کشتی های بخار ریچموند تأمین شد و بدین ترتیب او از بندگی خود فرار کرد.

کمیته به خواسته های او رسیدگی کرد و طبق معمول او را ارسال کرد. از سیراکیوز، جایی که تحت حمایت کشیش جی دبلیو لوگن آزادانه نفس می کشید، نامه زیر را نوشت: سیراکوس، ۲۹ ژوئیه ۱۸۵۷. دوست عزیزم آقای هنوز:—من سالم به سیراکوز رسیدم و خانه دوستمان، آقای جی دبلیو لوگن را پیدا کردم. با تشکر فراوان از شما به خاطر لطفی که به من دارید.

می‌خواهم به شما بگویم، آقای عزیز، که انتظار دارم لباس‌های من برای دکتر لاندا ارسال شود، و اگر لطف کردید، آن‌ها را بگیرید و برای من به آقای لوگن در سیراکوز بفرستید. مکان من را در اختیار خواهد داشت و آنها را برای من می فرستد. مرا به یاد آقای لاندا و خانم میلن جسپن، و برای شما و خانواده تان بیاد داشته باشید.

واقعا مال شماست راهنمای فرار یک کودک چهارده ماهه. یادداشت کوتاه زیر در سوابق کتاب راه آهن زیرزمینی، مورخ ژوئیه ۱۸۵۷ یافت می شود: یک کودک چهارده ماهه به مادرش منتقل شد که نزدیک به ۹ ماه پیش مجبور به فرار بدون او شده بود. در حالی که شرایط مربوط به آمدن این کودک برده بسیار جالب بود.

در آن زمان جزئیات بیشتری جز اطلاعیه ساده بالا ثبت نشد. با این حال، خوشبختانه نامه‌های دوستان خوبی که این نوزاد را از آرواره برده‌داری درآورده‌اند، حفظ شده است تا به این کوچولو نور افکنده شود و نشان دهد که دلسوزان صمیمی با برده چگونه در میان خطرات و مشکلات تلاش کردند تا بندگی را نجات دهند.

بنده ناتوان از ظلم ملاحظه می شود که هر دوی این دوستان از واشنگتن دی سی، مقر حکومت، نوشتند، جایی که، اگر برده داری در بدترین جنبه های آن دیده نمی شد.

سالن ارایش سیمین : دولت در حمایت از برده داری با طغیانگرانه ترین نور ظاهر شد. نامه ای از “جی بی” واشنگتن، دی سی به من می گویند برخی از شهروندان ما اخیراً اینجا را به مقصد فیلادلفیا ترک کردند.