رنگ موی نسکافه ای کاپوچینو

رنگ موی نسکافه ای کاپوچینو : پاسخ داد: “اینجا سه ​​نفر عجیب و غریب تورمالین هستند که می گویند از طریق بانک مه وارد کشور ما شده اند. آنها داستان عجیب و غریبی از فرار از بلواسکین ها را تعریف می کنند، بنابراین تصمیم گرفتم آنها را برای شما بیاورم که شما ممکن است سرنوشت آنها را تعیین کند.” ملکه با علاقه آشکار به دوستان ما خیره شد. او به تروت لبخند زد.

مو : بنابراین بلافاصله آماده شدند تا پینکی‌ها را دنبال کنند. دو مرد در دو طرف آن‌ها راه می‌رفتند و چوب‌های نوک تیز را نگه می‌داشتند تا در صورت تلاش برای فرار به آن‌ها ضربه بزنند، و دو زن نیز با چوب‌های تیز مسلح از عقب به دنبال آن‌ها رفتند. بنابراین صفوف در امتداد جاده های زیبا به سمت شهر حرکت کردند که به زودی به آنجا رسیدند.

رنگ موی نسکافه ای کاپوچینو

رنگ موی نسکافه ای کاپوچینو : اشتباه غم انگیزی می کنی، چون ما مثل کبوتر بی ضرریم، امااز آنجایی که مشکوک هستید، بهتر است اول با ملکه شما در آخر صحبت کنیم.” لباس‌های آن‌ها در این زمان کاملاً خشک شده بود، اگرچه در اثر مه نافذ بسیار چروک و تغییر رنگ داده بودند.

یک دیوار بلند محکم از سنگ مرمر صورتی دور آن قرار داشت و از دروازه ای که از میله های فلزی صورتی رنگ ساخته شده بود گذشتند و خود را در زیباترین و دیدنی ترین شهر دیدند. خانه‌ها بزرگ و بزرگ، تماماً گرد، با سقف‌های گنبدی شکل و پنجره‌های مدور و درها بودند. در همه مکان فقط یک خیابان وجود داشت – خیابانی دایره ای که از دروازه شروع می شد.

مانند یک چوب پنبه بستن به سمت مرکز شهر می پیچید. با سنگ مرمر صورتی سنگفرش شده بود و بین خیابان و خانه هایی که دو طرف آن را پوشانده بودند، باغ هایی پر از گل های صورتی و چمن های صورتی چمن بود که درختان صورتی و درختچه ها بر آنها سایه انداخته بودند. از آنجایی که ملکه در مرکز شهر زندگی می کرد، اسیران مجبور بودند در تمام طول این خیابان رژه بروند و این به همه شهروندان صورتی فرصت داد.

تا غریبه ها را خوب ببینند. پینکی ها هرکدام کوتاه قد و چاق بودند و لباس صورتی زیبایی به تن داشتند و چهره آنها نشان می داد که آنها راضی و خوشحال هستند. آنها بودنداز اندازه بزرگ و پای چوبی کپن بیل بسیار شگفت زده شد – دو چیز بسیار غیرمعمول در تجربه آنها – و ملوان پیر بیش از یک پسر و دختر پینکی را ترساند و آنها را به داخل خانه ها فرستاد، جایی که آنها صفوف عبوری را از پشت سر تماشا کردند.

کرکره های پنجره، در ایمنی نسبی. در مورد افراد بالغ، بسیاری از آنها عصای نوک تیز خود را بیرون آوردند تا در صورت حمله غریبه ها به آنها یا جدا شدن از نگهبانان آنها به عنوان سلاح استفاده کنند. چند نفر، جسورتر از بقیه، در دم راهپیمایی ادامه دادند، و بنابراین در حال حاضر همه آنها به مکانی باز و مدور در مرکز دقیق شهر صورتی رسیدند. تورمالین ملکه فقر – ​​فصل ۱۴. فضای باز که آنها وارد آن شدند.

با سنگ مرمر صورتی سنگ فرش شده بود و اطراف آن دو ردیف مجسمه بزرگ صورتی، حداقل در اندازه واقعی و به زیبایی مجسمه سازی شده بود. همه بر روی پایه های صورتی زیبا حک شده بودند. آنها البته مجسمه‌هایی از مردان و زنان پینکی بودند و همگی نوارهایی از فلز صورتی دور پیشانی خود داشتند که در مرکز هر گروه یک جواهر صورتی درخشان بود.

رنگ موی نسکافه ای کاپوچینو : تقریباً وسط فضای باز داخل مجسمه ها، که به نظر می رسید محل اجتماع مردم پینکی ها باشد، خانه ای کوچک و کم ارتفاع بود که مانند همه خانه های دیگر گنبدی شکل بود، اما به جای سنگ مرمر ظریف، از سنگ صورتی درشت ساخته شده بود. در هر جای دیگر دیده می شود هیچ تزیینی نداشت و ظاهری بسیار ساده داشت. هیچ بنر از آن شناور نیست.

هیچ گلی در نزدیکی آن رشد نکرد. یکی از راهنماهای آنها در حالی که راهپیمایی جلوی ساختمان کوچک سنگی متوقف شد، گفت: “اینجا کاخ تورمالین است که ملکه ماست.” آن کابین کوچک؟ تروت فریاد زد. “البته. آیا شما تصور می کردید که یک قصر مانند یکی از اقامتگاه های زیبای ما باشد؟” زن، ظاهراً متعجب پرسید. دختر گفت: فکر می کردم بهتر باشد.

تمام قصرهایی که دیده‌ام بسیار عالی بودند.» “یک قصر باشکوه!” یکی از پینکی ها فریاد زد و سپس با تعجب به یکدیگر نگاه کردند و به نظر می رسید شک داشتند که گوش هایشان درست شنیده باشد. مردی در میان جمعیت گفت: “این مزاحمان افراد بسیار عجیبی هستند.” آنها بسیار نادان به نظر می رسند، بیچاره ها! دیگری در پاسخ گفت. “بیا!” به زنی که حزب را رهبری می کرد.

دستور داد. “شما سه نفر باید مرا تا حضور تورمالین دنبال کنید. مردم باید بیرون منتظر بمانند، زیرا جایی برای آنها در قصر نیست.” بنابراین آنها او را از طریق راهروی کم ارتفاع دنبال کردند، و در اتاقی آن طرف، که بسیار ساده چیده شده بود، دختر جوانی نشسته بود که مشغول به کار انداختن یک جفت جوراب صورتی بود. او دختری زیبا حدوداً هفده ساله بود، مثل بقیه پینکی ها چاق نبود.

رنگ موی نسکافه ای کاپوچینو : اما لاغر اندام بود و بر اساس تصورات خودمان از زیبایی شکل گرفته بود. رنگ چهره او صورتی قطعی نبود امارنگ گلگونی ملایمی که خیلی عمیق تر از رنگ پوست تروت نیست. تورمالین به جای لباس ابریشمی که مانند تمام لباس‌هایی که زنان در این سرزمین می پوشیدند، زیر خز بود، لباسی کاملا ساده از پارچه صورتی درشت پوشیده بود که بسیار شبیه به رختخواب بود.

اما روی پیشانی او نواری از رزگلد بود که در وسط آن یک جواهر صورتی درخشان قرار داشت که درخشان تر از الماس می درخشید. این نشان دفتر او بود و در مقایسه با لباس ضعیف و محیط ساده اش بسیار نامتجانس به نظر می رسید. وقتی وارد شدند، دختر آهی کشید و کارش را زمین گذاشت. بیان او صبورانه بود و در مواجهه با مخاطبانش استعفا داد. “چیه، کورالی؟” از زن پرسید.