سالن زیبایی فریده در مرزداران

سالن زیبایی فریده در مرزداران : زود واگتیل که روی تشک زیر من خوابیده بود، با صدای بلند و شتابزده سرفه کرد. صدای غلیظی در پی آمد و بلافاصله برخی از مردان در پیشگویی صدا زدند: “کشتی پر از آب است – آب تا بانوج ما.” واگتیل که با قدرت و با قدرت روی تخت کوچکش می چرخید، غرش کرد: «من مست هستم. “کاپیتان، من مست هستم – گلید، بنگز، ما همه مست هستیم.

رنگ مو : که به سرعت روی عرشه رفته بود. از تخت بیرون آمدم و تا زانو در آب فرو رفتم، گفتم: «بی فایده است. یکی از تخته‌ها باید شروع شده باشد، و همانطور که جزر و مد بالا می‌رود، از قایق‌ها خارج شده و مجروحان را داخل آن‌ها بگذار. آقایان نگران نباشید، کشتی به گل نشسته است، و چون جزر و مد تقریبا بالاست، هیچ خطری وجود ندارد.

سالن زیبایی فریده در مرزداران

سالن زیبایی فریده در مرزداران : ملوانان اکنون ساکت بودند و مشغول گذاشتن ملافه و آذوقه در قایق های متعلق به کشتی و آنهایی بودند که با شنیدن زنگ هشدار از ساحل برای نجات ما آمده بودند. از آنجایی که هیچ خطر فوری وجود نداشت، به داخل کابین برگشتم، در حالی که آب را به سمت بدنم بالا می برد. بنگس روی تخت نشسته بود و مشغول پوشیدن شلوارش بود.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

که خوشبختانه زیر بالش گذاشته بود. بقیه لباس‌های خودش و دوستانش در داخل کابین شنا می‌کردند که از آب اشباع شده بود. گلید که در تمام این هیاهو آرام خوابیده بود، اکنون بیدار بود. یکی از پاهایش را با نمای بلند شدن از رختخواب بیرون آورد و در آب فرو برد. ۱۲۴ «بهشت! او بانگ زد، “کابین پر از آب است – ما در حال غرق شدن هستیم! آه! غرق شدن در این گودال سخت است.

مثل سیب زمینی در وان.» بنگس با نگاه کردن به کنار تختش فریاد زد: “کاپیتان، کاپیتان، آیا تا به حال چنین چیزی را دیده اید؟” آنجا، درست زیر نور شما – به آن نگاه کنید. چرا این یک لانه پرنده است، با برفک در آن، در حال شنا کردن. پپرپات کوچولو غرید: «لعنت به لانه پرنده‌ات، از جوو، این کلاه گیس من است.

که یک موش زنده در آن است.» پل گفت: “دوس کلاه گیس تو را بردار.” “زوندها! مراقب چکمه های من باش.» بنگس فریاد زد: «کلاه گیس و چکمه‌ها را هم آویزان کن، کت یکشنبه‌ام به آنجا می‌رود.

کاپیتان، چه کسی کشتی را غرق کرده است؟» در اینجا چشمان او به چشمان من برخورد کرد و چند کلمه برای توضیح وضعیت ما مفید بود. اکنون تنها سؤال این بود که چگونه می توان به ساحل رسید، زیرا تا صبح کاری نمی شد انجام داد. تصمیم من خیلی زود مشخص شد. دوستانم را در یکی از قایق ها که در کنار شنل دراز کشیده بودند.

گذاشتم، سینه های خیس آنها را به دست خادمان سیاه پوستشان دادم و به آنها اجازه دادم تا جایی که می توانستند اقامتگاهی پیدا کنند. سپس مجروحان و پس از آن بقیه خدمه سوار بر چند کشتی تجاری که در نزدیکی ما خوابیده بودند، سوار شدند و از آنجایی که کاپیتان های آن ها هموطنان خود را ملزم می کردند.

به راحتی آنها را متقاعد کردم که در هنگام جزر و مد، کفن را بین آنها ببرند و بالا بیاورند. آن را با سیل وقتی پمپ شد و دوباره شناور شد، آن را به بندر بردم و در آنجا تعمیرات اساسی شد. چون دیگر کاری برای انجام دادن باقی نمانده بود، لباس خشک پوشیدم و به سمت غروب به ساحل رفتم. بدین ترتیب اولین سفر دریایی من به پایان رسید.

در اقیانوس یخ زده. در یک غروب طوفانی زمستانی، در سال ۱۵۷۹، گرهارد دو ور در اتاق گرم و شاد خانه ساده اما راحت خود در شهر آمستردام نشسته بود. او مردی خوش اخلاق، خوش اخلاق، اما ظاهراً ضعیف بود و از سختی هایی که اخیراً متحمل شده بود، رنج می برد. در حالی که جلوی آتش نشسته بود.

سالن زیبایی فریده در مرزداران : روی صندلی راحتی اش، چشمش با رضایت آشکار به گروهی از ملوانان جوان نشسته بود که عادت داشتند با او دیدار کنند، هر دو برای ابراز همدردی با رنج هایی که او در خدمت متحمل شده بود. از سرزمین مادری خود، و برای به دست آوردن اطلاعات از ذخیره غنی تجربه خود. پس از یک گفتگوی پر جنب و جوش، که در آن گاه و بیگاه، در کمال خوشحالی، موفق شدند لبخندی را به چهره خسته حامی خود بیاورند.

با صدایی آهسته شروع به گفتگو کردند و نشان دادند که به روشی که آنها می خواستند یک درخواست بسیار غیر معمول را ترجیح دهند. سرانجام یکی از مهمانی ها شروع کرد: «پدر گرهارد»، «تو به خوبی می دانی که هیچ چیز به اندازه بازگرداندن سلامتی به ما لذت نمی برد، و با تو بی صبرانه منتظر لحظه ای هستیم.

که بتوانی آنجا را ترک کنی. دوباره اتاق شما، اما ما به اندازه کافی خوب می دانیم که وقتی آن لحظه فرا می رسد، مقاومت ناپذیر است ۱۲۶آرزوی مفید بودن برای سرزمین مادری ات، تو را به نقاط دوردست زمین می کشاند و ما را برای مدتی طولانی دوباره از هم جدا می کند. بنابراین، اگر اکنون وعده ای را به شما یادآوری می کنیم که قبلاً به ما داده شده بود.

بی احتیاطی تلقی نکنید و از شما خواهش می کنیم که تاریخ آخرین سفر خود را به اقیانوس یخ زده بازگو کنید، که قطعاً باید به همان اندازه شگفت انگیز و آموزنده باشد. در واقع، گزارش‌هایی که در میان همسایه‌ها در مورد آن منتشر می‌شود. آنقدر باورنکردنی است که باور کردن آن‌ها را بدون تأیید خود شما تقریباً غیرممکن می‌دانیم.

گرهارد پاسخ داد: «واقعاً، نمی‌توانستید زمان مناسب‌تری را برای یادآوری وعده‌ام انتخاب کنید تا امروز عصر. طوفانی که اکنون خیابان را درنوردیده و برف را به پنجره ها می زند، کلبه بدبختی را به یادم می آورد که در آن من و همراهان بدبختم که تعداد کمی از آنها خانه هایشان را دوباره ندیده اند. از نکبت بارترین بخش آن گذشتیم.

زندگی ما، در عذاب گرسنگی و بیماری، و در هراس مداوم از خرس های قطبی درنده و درنده. در آن نقطه‌ی دور دنیا که زمستان هشت ماه طول می‌کشد و از ابتدای نوامبر تا پایان ژانویه شبی ناگسستنی است.

سالن زیبایی فریده در مرزداران : در جایی که سرما آنقدر شدید است که حتی زمانی که در خزهای ضخیم پیچیده شده باشد، نمی توان برای مدت طولانی در هوای آزاد ماند. جایی که نفس به ریم تبدیل می شود.