رنگ مو ارغوانی روشن بدون دکلره

رنگ مو ارغوانی روشن بدون دکلره : آنجا در ساحل، با نور دهکده سوزان برای مشعل، کشاورز گراند پره را به خاک سپردند و کشیش مراسم تدفین را با همراهی دریای خروشان تکرار کرد.

مو : اما پیشگویی های شیطانی او را از خود دور نکرد. اوانجلین لامپ برنجی روی میز را روشن کرد و مخزن بزرگ اسپند را با دمنوش قهوه ای آجیلی خانگی پر کرد. دفتر اسناد رسمی از جیب خود اوراق و مرکب خود را بیرون آورد و شروع به نوشتن عقدنامه کرد. علیرغم سن و سالی که داشت دستش ثابت بود، نام و سن مهمانی ها و میزان مهریه اوانجلین را در گله های گوسفند و گاو مشخص کرد.

رنگ مو ارغوانی روشن بدون دکلره

رنگ مو ارغوانی روشن بدون دکلره : آنها با صدای تق تق به سنگفرش افتادند و در یکی از لانه های شکسته شده، گردنبند مروارید پیدا شد که توسط زاغی دزدیده شده بود که با حیله گری رشته مروارید را به دیوار گلی گهواره نوزادش بافته بود، بنابراین دختر بیچاره بی گناه بود و مردم آن شهر بی گناه بودند. آموزش داد که بیشتر مراقب عدالت باشد.» این داستان آهنگر را ساکت کرد.

همه کارها طبق قانون انجام شد و کاغذ امضا و مهر شد. بندیکت از کیسه چرمی خود سه برابر دستمزد دفتر اسناد رسمی را در تکه های جامد نقره برداشت. پیرمرد از جا برخاست و عروس و داماد را برکت داد و سپس تانکر علف را بلند کرد و برای سلامتی آنها نوشید. سپس کف لبش را پاک کرد و با احترام خم شد و رفت. بقیه بی سر و صدا کنار آتش نشستند.

تا اینکه ایوانجلین تابلو را برای پدرش و باسیل آورد و قطعات را برای آنها مرتب کرد. آنها خیلی زود وارد بازی شدند، در حالی که اوانجلین و معشوقش جدا از هم در آغوش پنجره نشسته بودند و در حالی که ماه را بر فراز دریا تماشا می کردند با هم زمزمه می کردند. وقتی به آینده می نگریستند، دلشان پر از شادی بود و معتقد بودند که با هم خواهند بود.

در ساعت نه مهمانان برخاستند تا بروند، اما جبرئیل با کلمات خداحافظی فراوان و شب‌های بخیر شیرین در آستان خانه ماند. وقتی او رفت، ایوانجلین با احتیاط آتش را پوشاند و بی‌صدا پدرش را از پله‌ها دنبال کرد. بیرون در باغ، گابریل منتظر درخشش لامپ و سایه‌اش بود که پشت پرده‌های برفی‌اش حرکت می‌کرد. او نمی دانست که او اینقدر نزدیک است.

رنگ مو ارغوانی روشن بدون دکلره : با این حال فکرش به او بود. روز بعد جشن نامزدی در خانه بندیکت و باغ میوه برگزار شد. بندیکت خوب و ریحان آهنگر محکم و کشیش و دفتر اسناد رسمی بودند. اوانجلین زیبا با چهره ای خندان و سخنان شادی آور از مهمانان پذیرایی کرد. سپس مایکل کمانچه نواز زیر درختان نشست و برای شرکت آواز خواند و نواخت و گاهی اوقات با کفش های چوبی خود زمان را به موسیقی می کوبید.

رقصنده ها، پیر و جوان با هم، و بچه ها در میان آنها، با شادی، با خوشحالی چرخیدند. زیباترین دوشیزگان اوانجلین بود و جبرئیل نجیب‌تر از همه جوانان بود. پس صبح از دنیا رفت. صدای احضار بلندی از برج کلیسا و از طبل سربازان به صدا درآمد. مردان به سمت کلیسا رفتند و زنان را بیرون در حیاط کلیسا گذاشتند. درهای کلیسا بسته شد و جمعیت در سکوت منتظر خواست سربازان بودند.

سپس فرمانده برخاست و از پله های قربانگاه سخن گفت. چه وحشتناک بود سخنانی که از آن مکان مقدس گفته شد! زمین ها و خانه ها و احشام از همه نوع مردم به پادشاه انگلستان واگذار می شد که باید از او اطاعت می کردند زیرا او فرانسوی ها را تسخیر کرده بود. آنها قرار بود از خانه های خود رانده شوند و انگلیسی ها اجازه بگیرند که آکادیا را تصرف کنند. فرمانده افراد را اسیر اعلام کرد.

اما غمگین و غمگین شده، به سمت در شتافتند. ریحان، آهنگر سر گرم، فریاد زد: مرگ بر مستبدان انگلستان! اما یک سرباز ضربه ای به دهان او زد و او را به پیاده رو کشید. سپس پدر فلیسیان، کشیش، با مردم خود صحبت کرد و سعی کرد آنها را ساکت کند. سخنانش اندک بود، اما در دل گله اش فرو رفت. آنها فریاد زدند: “ای پدر، آنها را ببخش”، همانطور که مسیح مصلوب قرن ها قبل از آنها فریاد زده بود.

رنگ مو ارغوانی روشن بدون دکلره : مراسم شب در ادامه آمد و مردم به زانو درآمدند و دلداری دادند. اوانجلین در خانه منتظر پدرش بود. سفره را چیده بود و شامش برایش آماده بود. روی پارچه سفید نان گندمی، عسل معطر، تانک آلو و پنیر تازه بود که تازه از لبنیات آورده شده بود، اما بندیکت نیامد. سرانجام دختر به کلیسا بازگشت و نام پدر و جبرئیل را با صدای بلند صدا زد. جوابی نبود. برگشت به خانه خالی که رفت و احساس مهجوریت کرد.

باران شروع به باریدن کرد؛ سپس رعد و برق درخشید و رعد و برق زد، اما اوانجلین نترسید، زیرا به یاد آورد که خدا در بهشت ​​است و او بر جهانی که آفریده است، حکومت می کند. به داستانی که شب قبل از عدل بهشت ​​شنیده بود فکر کرد و با توکل بر خدا به رختخواب رفت و تا صبح آرام خوابید. این افراد چهار شبانه روز در کلیسا زندانی بودند.

در روز پنجم از زنان و کودکان خواسته شد تا وسایل خانه خود را به ساحل دریا ببرند و در آنجا کشاورزان آکادمی که مدتها در زندان بودند اما صبور بودند به آنها ملحق شدند. وقتی اوانجلین گابریل را دید، به سمت او دوید و زمزمه کرد: “جبریل، خوش باش، زیرا اگر همدیگر را دوست داشته باشیم، هیچ چیزی نمی تواند به ما آسیب برساند.

رنگ مو ارغوانی روشن بدون دکلره : هر بدبختی ممکن است رخ دهد.” سپس پدرش را دید. متأسفانه دگرگون شد: آتش از چشمانش رفت و قدمش سنگین و آهسته بود. با قلبی پر او را در آغوش گرفت و احساس کرد که کلمات آرامش بخش هیچ فایده ای ندارند. آکادی ها به سرعت سوار کشتی ها شدند و در سردرگمی خانواده ها از هم جدا شدند. مادران از فرزندان و زنان از شوهران خود جدا شدند.

ریحان را در یک کشتی و گابریل را در کشتی دیگر سوار کردند، در حالی که اوانجلین با پدرش در ساحل ایستاده بود. شب که شد نیمی از کار سوار شدن انجام نشد. مردم ساحل در میان وسایل خانه و واگن هایشان در ساحل چادر زدند. هیچ کس نتوانست فرار کند، زیرا سربازان آنها را زیر نظر داشتند. کشیش زیر نور مهتاب حرکت کرد و سعی کرد به مردم آرامش دهد.

رنگ مو ارغوانی روشن بدون دکلره : دستش را روی سر اوانجلین گذاشت و او را برکت داد. ناگهان ستون‌هایی از دود درخشان بلند شد و جرقه‌های شعله در جهت گراند پره دیده شد. روستا در آتش سوخت. مردم احساس می کردند که دیگر نمی توانند به خانه های خود بازگردند و دل هایشان از اندوه متورم شده بود. اوانجلین و کشیش به سمت بندیکت برگشتند. بی حرکت بود، روحش به بهشت ​​رفته بود.