رنگ مو ابی نفتی

رنگ مو ابی نفتی : که اشک داغی را در چشمانش جاری می کرد. در دو طرف هنگ او، سربازان آمریکایی به سمت عقب حرکت می کردند، ستون های آنها شکسته و در حال حرکت بودند.

مو : اما با روحیه ناگسستنی، این کهنه سرباز شانزده ساله در آب و هوای صفر حفاری می کرد، راهپیمایی می کرد و با شجاعت به انجام وظیفه می پرداخت، اغلب بدون تکه ای گوشت تا یک هفته متوالی جیره خود را تهیه کند. اما او بدون آسیبی بدتر از سرمازدگی های مختلف جان سالم به در برد. در اوایل بهار، او به عنوان نگهبان گروهان که از مسیری که از تپه به سمت مقر فرماندهی کل منتهی می شد محافظت می کرد، منصوب شد.

رنگ مو ابی نفتی

رنگ مو ابی نفتی : قبل از شروع مهمانی، لافایت پسر بچه کلاهش را دور سرش چرخاند و فریاد زد: “حوزه برای ژنرال عاقل!” سربازان با شور و شوق تشویق کردند و ژنرال مولنبرگ با این جمله دنبال کرد: حالا یک هلهله برای اعلامیه استقلال و برای سربازی که “هفده و هفتاد و شش” را نوشت. ژنرال واشنگتن در زین خود تعظیم کرد و فریادها به دنبال قطار تلق او به سمت دره در تور بازرسی روزانه او رفت.

او یک قهرمان تازه نفس در شخصیت جابز راکول را پشت سر گذاشت که تاکتیک‌های جسورانه‌اش او را برانگیخت و به رفقایش نادرترین ساعت زمستان دلخراش در ولی فورج را هدیه داد. در اوقات فراغت، بوق را تراشید و صیقل داد، آن را با یک درپوش چوبی و طناب نصب کرد و با بیشترین دقت و زحمت، این کلمات را روی سطح درخشان آن خراشید لاغر و رنگ پریده.

در اینجا او چیزهای زیادی یاد گرفت تا وضعیت رفقای خود را بیش از هر زمان دیگری ناامیدکننده و مهجور جلوه دهد. مهمانی های پیشاهنگی سخت سوار با گزارش هایی مبنی بر یورش تا حومه فیلادلفیا، بیست مایلی دورتر، وارد اردوگاه شدند. جاسوسان در لباس کشاورزان، با داستان هایی از بازدید از قلب پایتخت که در دست دشمن بود، بازگشتند.

این شایعات و اطلاعاتی را که نگهبان جوان ذره ذره آنها را برداشت، او با هم جمع کرد تا تصویری از یک ارتش شکست ناپذیر و کهنه سرباز بریتانیایی بسازد که منتظر بود بر روی انبوه “شورشیان” در دره فورج بیفتد و آنها را از بین ببرد. کاه. پوسته. او بارها و بارها شنیده بود که هسی ها، با کلاه های برنجی بلند و درخشان و سبیل های خشن خود، “نگاه کردن وحشتناک بود.

که گرانادیرهای بریتانیایی که خیابان های فیلادلفیا را در لژیون ها زیر پا گذاشته بودند، “مانند صفوف متحرک بودند. دیوار سنگی.” سپس جابز به آنطرف دره نگاه می‌کرد و شاید یک هنگ آمریکایی را در حین تمرین ببیند، بدون یونیفورم، رده‌های نیمه پر، شبیه مجموعه‌ای از مترسک‌ها. با وجود خاطراتش از ساراتوگا، قلبش غرق می شد. و در چنین ساعات تاریکی، او نمی‌توانست باور کند.

که حتی ژنرال واشنگتن در مبارزات تابستانی آینده پیروز شود. در یک روز روشن ژوئن بود که سروان آلن مک‌لین، رهبر پیشاهنگان، از کنار کلبه‌های نگهبانان عبور کرد و در حالی که سوار می‌شد فریاد زد: “انگلیسی ها از فیلادلفیا خارج شده اند! من به تازگی راه خود را از میان درگیری های آنها در نیوجرسی قطع کرده ام!” کمی بعد دستور دهندگان از خانه سنگی قدیمی در مقر مانند زنبورهای کندو وزوز می کردند.

رنگ مو ابی نفتی : دستور می دادند که نیروها آماده راهپیمایی شوند. در حالی که جابز راکول عجله داشت تا دوباره به هنگ خود بپیوندد، مردان در امتداد دره سرسبز، با آواز و شادی و خنده، این خبر خوشحال کننده را فریاد می زدند. آنها به عنوان یک ارتش جنگنده وارد شدند و داستان غم انگیز زمستان خود را در دره فورج پشت سر گذاشتند، همانطور که ستون های دنباله دار فراتر از به زمین های کشاورزی وسیع و خندان پنسیلوانیا رفتند.

گرمای تابستان اکنون چهره های غبار آلودی را که برای مدت طولانی آبی و از گرسنگی و سرما گرفته بودند، تاول زده بود. یک هفته راهپیمایی شاد و جیره کامل، ارتش بیدار واشنگتن را وارد نیوجرسی کرد، در آن زمان سربازان می دانستند که رئیس آنها آنها را برای جلوگیری از عقب نشینی بریتانیا از فیلادلفیا هدایت می کند. جابز راکول که همراه با تیپ کانکتیکات راهپیمایی می کرد.

ترس خود را از هسیان های سرپوش برنجی و گرانادیرهای دیوار سنگی فراموش کرده بود. یک شب آنها در نزدیکی روستای مونموث اردو زدند و پیشاهنگان این خبر را آوردند که بریتانیایی ها در معرض دید هستند. در گرگ و میش طولانی تابستان، جابز به سختی از برج کوچکی گذشت و نگاهی اجمالی به چادرهای سفید آویزهای ملکه انداخت، که به سختی فراتر از شلیک تفنگ بود.

رنگ مو ابی نفتی : قبل از سپیده دم صدای تیراندازی او را از خواب بیدار کرد و او با تکاپو به بیرون رفت تا متوجه شود که تیراندازان در حال تبادل تیراندازی هستند. او مشک قدیمی خود را برداشت و با جویدن یک تکه نان خشک برای صبحانه، به گروه خود که در یک مرتع کشیده شده بود، پیوست. کوله‌های پشتی در نزدیکی خانه اجتماعات انباشته شده بودند و نیروها بدون اینکه بدانند به کجا فرستاده شده‌اند به جلو حرکت کردند.

جابز در سراسر مزارع جنگلی خطوط لکه های قرمز رنگی را دید که در نور اولیه خورشید می درخشیدند، و او می دانست که اینها سربازان بریتانیایی هستند. صدای تند تند شلیک تفنگ به غرشی کوبنده تبدیل شد، و نت عمیق‌تر توپخانه در هیاهو رونق گرفت. نبردی آغاز شده بود، با این حال، تیپ کانکتیکات ساعت به ساعت در گرما خورش می‌کرد، بی‌صبر، مضطرب و متعجب بود.

رنگ مو ابی نفتی : که چرا نقشی برای بازی کردن ندارند. با گذشتن ظهر، مردان عبوس و خسته شدند. وقتی بالاخره دستوری صادر شد، نه پیشروی، بلکه عقب نشینی بود. پس از سقوط، آنها خود را در نزدیکی محل کمپینگ خود یافتند. ولی فورج ایمان جابز راکول به قدرت ژنرال واشنگتن برای غلبه بر هیچ شانسی را از بین نبرده بود، اما اکنون او چنان ناراحتی را احساس می کرد.