ترکیب رنگ موی استخوانی قهوه ای

ترکیب رنگ موی استخوانی قهوه ای : که به دلیل زندگی شبانه روزی در قایق بدون محافظت مناسب، مبتلا بودند. و چون می‌دانست با چنین مواردی چه باید بکند.

مو : نه، هرگز در زندگی من، اما آنها مرد هستند، و شما مرد هستید، و ممکن است هسیایی باشید، به خاطر هر چیزی که من می دانم. او فقط یک پسر است، و به معنای هیچ آسیبی نبود، او می خواست سربازان را ببیند. پس کلید خانه خالی را که به آن اشاره شده بود، گرفت و جلوتر از مردانی که محل را به طور کامل جستجو کردند، رفت و بعد از اینکه جایی را که کسی نمی توانست باشد پیدا نکردند.

ترکیب رنگ موی استخوانی قهوه ای

ترکیب رنگ موی استخوانی قهوه ای : و معتقد بودند که او در خانه‌ای خالی در آن نزدیکی است که به آنها گفته شد کلید آن را دارد. خانم موریس که قبلاً موافقت کرده بود به مردی که در «اوجر هول» بود، خیلی ساکت بماند، آرزو داشت تا حد امکان زمان بیشتری به دست آورد و فریاد زد: “مبارک کن! امیدوارم هسیانی نباشی.” “آیا ما شبیه هسی ها هستیم؟” یکی از آنها بی ادبانه پرسید.

یکی دو خانه مجاور را جستجو کردند. اما بنا به دلایلی فکر نمی کردند که ارزش این را داشته باشد که از خانه خود خانم موریس عبور کنند. اگر آنها این کار را می کردند، محتمل نیست که خانم خوب می توانست آرامش خود را حفظ کند، به خصوص اگر آنها وارد اتاقی می شدند که در آن کمد کتانی بود. زیرا، حتی اگر آنها کاملاً فریب انبوه ملحفه ها و روبالشی ها را خورده بودند.

هیچ اطلاعی جز این وجود ندارد که مرد بدبخت در “سوراخ اوگر” ممکن است تمایل به عطسه داشته باشد. اما با وجود اینکه خانم موریس زنی شجاع بود و بسیار انسان دوست بود، احساس می کرد دیگر نمی تواند خطر پناهندگی در خانه اش را بپذیرد. و به این ترتیب در آن شب، پس از تاریک شدن هوا، او نزد پارسون در “اوگر سوراخ” رفت و او را مجبور کرد بیرون بیاید.

و او را به شهر برد، جایی که برخی از شهروندان توری پنهان شده بود، که بهتر از این زن کواکر تنها با دو پسر کنجکاوش برای مراقبت از پناهنده سازگار بودند. اعتقاد بر این است که بلافاصله پس از این او به نیویورک پناه برد که در آن زمان در دست انگلیسی ها بود. در ادامه در مجله، خانم موریس در مورد جنگی که هموطنانش در آن درگیر بودند، به تفکرات اخلاقی می پردازد و هیچ کس با احساس درست به احساسات او اعتراض نمی کند.

ترکیب رنگ موی استخوانی قهوه ای : من می شنوم که ژنرال هاو درخواستی به واشنگتن ارسال کرد که خواستار توقف تسلیحات سه روزه برای مراقبت از مجروحان و دفن مردگان بود، که رد شد. احساسات لطیف انسانیت. پس شاید بتوان آن را هنری هولناک نامید که ماهیت انسان را تغییر داد. من فکر می کردم که حتی ملت های وحشی نیز نوعی احترام مذهبی به مردگان خود دارند.

پس از این، مجله حاوی ارجاعات زیادی به صحنه های جنگی در رودخانه و صداهای جنگی از کشور اطراف است. تعداد گوندولاهای پر از سرباز در رودخانه بالا و پایین می رفتند، گاه توپ از نقاط دور آلارم شلیک می کرد. در مواقع دیگر صدای غرش تفنگ های بزرگ از راه دور که نشان می داد نبردی در جریان است، مردم برلینگتون را در هیجانی مداوم نگه می داشت.

و خانم موریس که کاملاً از اقوام و دوستان خود که چند تن از آنها در فیلادلفیا زندگی می کردند، جدا بود، طبیعتاً در مورد رویدادهایی که از آنها چیزی شنیده بود و شاید کمتر می فهمید بسیار مضطرب و پریشان بود. یک روز او تعدادی قایق تفنگدار را دید که پرچم‌ها برافراشته بود و طبل می‌کوبیدند که می‌رفتند تا در دادگاه نظامی شرکت کند که در آن تعدادی از پناهندگان، مردان حزب او، توسط ژنرال پاتنام محاکمه می‌شد.

و اعتقاد بر این بود که اگر مجرم شناخته شوند اعدام خواهند شد. بعد از مدتی، خانم موریس این فرصت را یافت که نشان دهد، اگرچه در اصل ممکن است یک محافظه‌کار باشد، اما در قلب او یک بانوی کواکر مهربان و خوب است که آماده کمک به افراد رنج‌کشیده است، مهم نیست که آنها متعلق به طرف باشند. او طرفدار یا به چیزی که او مخالف بود. برخی از افرادی که با قایق‌های توپ‌دار از رودخانه بالا می‌آمدند.

ترکیب رنگ موی استخوانی قهوه ای : و در بسیاری موارد سربازان احتمالاً به عنوان آشپز، همسران خود را با خود می‌آوردند – در آن تابستان بیمار شدند. و برخی از این معلولان در برلینگتون توقف کردند و نتوانستند جلوتر بروند. در اینجا، در کمال تعجب، هیچ دکتری پیدا نکردند. زیرا همه میهن پرستان آن حرفه به ارتش رفته بودند و پزشک محافظه کار به خطوط بریتانیا رفته بود. اما، همانطور که می‌دانیم.

زنان در روزهای اولیه نیوجرسی اغلب موظف بودند که پزشک باشند. و در میان زنان خانه دار خوب برلینگتون، که همه چیز را در مورد چای های گیاهی، گچ های خانگی و معجون ها می دانستند، خانم موریس جایگاه بالایی داشت. به قاره‌های بیمار گفته شد که او به اندازه یک پزشک خوب است، و علاوه بر این، زنی بسیار مهربان است که همیشه آماده کمک به بیماران و رنج‌کشان است.

پس تعدادی از سربازان بیمار نزد او آمدند. و از نوشته های خانم موریس، یکی دو نفر از آنها باید همان مردانی باشند که قبلاً به خانه او آمده بودند و جان پسرش را که با یک عینک جاسوسی به آنها نگاه می کرد تهدید کرده بودند. اما اکنون بسیار متواضعانه و متواضعانه از او خواستند که بیاید و در رفقای بیچاره خود که قادر به حرکت نبودند شرکت کند. در ابتدا خانم موریس فکر کرد.

ترکیب رنگ موی استخوانی قهوه ای : که این یک حیله است و می‌خواهند او را سوار یکی از قایق‌های توپدار کنند و با خود ببرند. اما وقتی متوجه شد که افراد بیمار در خانه ای در شهر هستند، رضایت داد که برود و هر کاری که می تواند انجام دهد. پس بطری‌ها و جعبه‌هایش و گیاهانش را با خود برد و بیمارانی را که چند تن از آنها را زنان دید، عیادت کرد. همه آنها به نوعی تب، احتمالاً از نوع مالاریا، مبتلا شده بودند.