رنگ مو کاهی تیره

رنگ مو کاهی تیره : به‌کام مرگ فرو رفت، فلج شود. فراموش می کنیم که پنجاه سال قبل، کورتز، پیزارو و فاتحان اولیه آمریکا به پیروزی های معجزه آسای خود در روش های دقیقاً مخالف دست یافته بودند. با همان احساس همدلی بین فرمانده و فرمانده که اکنون انگلیسی ها به نوبه خود آنها را فتح می کردند.

مو : آنها را رهگیری کنید و پیروزمندانه از طریق تنگه جبل الطارق بازگردید؟ و در نهایت، چه چیزی در نبرد ۱۵۸۸، از آن پس، ناوگان انگلیسی را قادر ساخت تا آن ناوگان بزرگ را با از دست دادن (اما نه دستگیری) یک قله و یک جنتلمن برجسته، تصرف، نابود و پراکنده کنند؟ دلایل بیش از یک وجود داشت: به نظر می رسد اولی در ساخت کشتی های انگلیسی نهفته است.

رنگ مو کاهی تیره

رنگ مو کاهی تیره : اگرچه سنگین‌ترین تفنگ او فقط یک ۹ پوندی بود و ساعت‌ها او فقط سیزده مرد برای خدمت داشت؟ در همان سالی که من می نویسم، چه چیزی باعث شد، آن دو تاجر دلیر ترکیه ای لندن، مرچنت رویال و توبی ، با سه همسر کوچکشان، از پانتلاریا در مدیترانه، کل ناوگان کشتی های اسپانیایی را فلج کنند.

دوم در توپخانه برتر و وزن فلز. سوم (بدون آن اولی بی فایده بود) در قلب مردان انگلیسی. کشتی انگلیسی بسیار کوتاهتر از کشتی اسپانیایی بود. و این (با دکل آن روزها) به آنها مانور آسانی داد، که کاملاً دشمنان اسپانیایی آنها را گیج کرد. کامدن می‌گوید: «کشتی‌های انگلیسی در نبرد سال ۱۵۸۸، با چابکی شگفت‌انگیزی دشمن را مورد حمله قرار دادند، و پس از رها کردن پهنه‌های خود، هم‌اکنون به اعماق پرواز کردند.

مستقیماً بدون از دست دادن، به سمت آن کشتی‌های بزرگ شلیک کردند. اسپانیایی‌هایی که در مجموع سنگین و ناتوان بودند.» علاوه بر این، مد اسپانیایی، حداقل در هند غربی، هرچند نه در کشتی‌های آرمادای بزرگ، به خاطر حمل کالا، ساختن عرشه‌های مردانه جنگی یا به قول معروف «نژاد» بود. (razés)، که کسانی را که در عرشه بودند آشکار و باز می‌کرد. در حالی که مد انگلیسی این بود.

که کشتی را تا آنجا که ممکن است در ساقه و عقب، هم با جارو کردن خطوطش و هم با استفاده از استوکدها (“دعواهای نزدیک و کار در قفس”) روی مدفوع و پیشرو، بالا ببرند، بنابراین به سرپناهی برای مردان، که توسط دیوارهای مستحکم (“سرپلهای مشترک”) در سراسر عرشه اصلی در زیر افزایش یافت و کشتی را به تعدادی قلعه جداگانه تقسیم کرد که مجهز به چرخ گردان (“پایه ها، پرندگان و قاتل ها”) و سوراخ شد.

برای تفنگ و تیر. اما منبع بزرگ برتری، بالاخره در خود مردان بود. ملوان انگلیسی در آن زمان، مانند اکنون، حیوانی کاملاً دوزیست و حیله گر بود که می توانست دست خود را به همه چیز بچرخاند، از سوزن دوزی و نجاری گرفته تا توپخانه یا ضربات دست به دست. و علاوه بر این، او یکی از ملتی بود که هر شهروند آن نه تنها مجاز به حمل اسلحه بود، بلکه طبق قانون مجبور بود از کودکی استفاده از کمان را تمرین کند.

رنگ مو کاهی تیره : و عادت داشت که شمشیر بازی و ربع چوب را به عنوان یک کار در نظر بگیرد. بخش و بخش ضروری آموزش و سرگرمی هر ساعت فراغت. “خشن ترین ملت روی زمین” که در آن زمان به آنها گفته می شد، و همچنین آزادترین آنها، هر یک از آنها با کمک به خود و احترام به خود یک تکاور یانکی برای خود جنگیدند، و زمانی که از آنها خواسته شد کار خود را انجام دهد، مورد اعتماد قرار گرفت.

تا به بهترین شکل ممکن آن را با ذکاوت خودش انجام دهد. در یک کلام، او یک انسان آزاده بود. افسران انگلیسی نیز مانند اکنون، با مردان خود که برای اسپانیایی‌ها ناشناخته بودند، همدردی می‌کردند، که بین فرمانده و فرمانده، موانع بی‌معنی درجه و خونی ایجاد می‌کردند، که به غرور او هر کاری را جز جنگیدن منع می‌کرد.

از سوی دیگر، افسران انگلیسی، مانند مردانشان، به ورزش‌های ورزشی مشابه، تمرینات رزمی مشابهی می‌پرداختند. و از رتبه خود استفاده کردند، نه برای تفاوت با مردانشان، بلکه برای پیشی گرفتن از آنها. نه صرفاً برای فرمان دادن و اطاعت کردن، بلکه مانند قهرمانان هومر یا وایکینگ های قدیمی نورس، رهبری و پیروی از آنها. دریک زمانی که یک بار (در سفر خود به دور جهان) با عصبانیت برخی از ماجراجویان جنتلمن لانه گاو را مورد سرزنش قرار داد، سرچشمه اصلی موفقیت انگلیسی را لمس کرد.

گفت: “من دوست دارم آقایی را ببینم که از طناب زدن دست خودداری می کند. آقایان با دریانوردان هول کنند و نقاشی بکشند.” اما در آن روزهایی بود که خدمات اعلیحضرت به همان اندازه تحت تأثیر قوانین پوچ ارشدیت قرار نداشت که آداب و رسومی که در عین حال جعلی و ویران کننده نظم واقعی است. در زمان الیزابت و وزرای او، یک مرد شجاع و زیرک به ترفیع مطمئن بود.

رنگ مو کاهی تیره : افتخار واقعی شوالیه یک بار برای همیشه هر پستی از تولد را پوشانده است. و خدمات بازرگانی (که در آن بهترین ناخداهای دریایی، حتی ناخداهای نجیب، کم و بیش درگیر بودند) نه تنها برای دریانوردان، بلکه برای جنگجویان، در روزهایی که بازرگانان اسپانیایی و پرتغالی (هر وقت که شانس داشت) با شلیک توپ از شر رقابت انگلیسی خلاص شد. از این رو، همانطور که گفتم.

آن همدلی قوی بین افسران و مردان. و از این رو شورش‌ها (همانطور که سر ریچارد هاوکینز به ما می‌گوید) در کشتی‌های انگلیسی ناشناخته بودند، در حالی که در اسپانیایی‌ها در هر مناسبت جزئی رخ می‌دادند. چرا که اسپانیایی‌ها، به‌وسیله‌ی برخی جهنم‌های خودکشی، اجازه داده بودند نیروی دریایی‌شان با همان استبداد، آداب و رسوم رسمی که به‌واسطه آن کل ملت به تدریج در طول یکی دو قرن آینده به‌تدریج منجمد شد.