رنگ مو کاهی بدون دکلره

رنگ مو کاهی بدون دکلره : مردان مرده و در حال مرگ؛ اما هیچ مردی روی پاهایش نیست. آخرین رگبار عرشه را روشن کرده بود. یکی یکی پایین آمده بود تا از آن دوش آتشین فرار کند: و به تنهایی پشت فرمان، دندان هایش را از خشم به هم می سایید و سبیل هایش تا چشمانش حلقه می زدند.

مو : قضیه آن بالا چیست؟” افسوس! یک ترک، یک فلپ، یک جغجغه; و ناراحتی خالی! یک شلیک بدشانس، قسمت جلویی را به دو نیم کرده بود، و همه چیز رو به جلو، توده ای از خرابه های آویزان بود. “به جلو، و از بین بردن شکسته!” آمیاس بی حرکت گفت. “مردان اسلحه کوچک، آماده باشید. او تا پنج دقیقه دیگر سوار ما خواهد شد!” خیلی درست بود. رز که از دست دادن بادبان سرش قابل کنترل نبود.

رنگ مو کاهی بدون دکلره

رنگ مو کاهی بدون دکلره : مهمات کوچک را برای مدتی به حال خود رها کنید و ما او را بدون آنها غرق خواهیم کرد. شوت اسپانیایی‌ها مانند بسیاری از زمزمه‌ها، از میان قلاب‌های بسیار بالای سرشان گذشت. زیرا بنادر بد ساخت آن روزها مانع از آن می شد که اسلحه ها دشمنی را که به سمت باد می رفت، بیرون بیاورند، مگر اینکه در کنار هم نزدیک شوند. یکی فریاد زد: “وزن، نسیم شاد، و دان را بر هر چیزی که می‌توانی بگذار.

در رحمت اسپانیایی قرار گرفت. و کمانداران و تفنگداران به سختی فرصت داشتند تا خود را به سمت بادبزن بکشند، زمانی که زنجیر مادر دولوروسا با زنجیر رز ساییده می‌شد و چنگال‌ها از ساقه به سمت عقب پرت می‌شدند. آنها را شل نکن! غرید آمیاس. “بگذارید بمانند و لذت را ببینند! حالا سگ های دوون، دندان های خود را نشان دهید و برای خدا و ملکه عجله کنید!” و سپس جنگی شدید آغاز شد و سقوط کرد.

اسپانیایی ها، طبق مد خود، در میان فریادهای شدید “خدا و ملکه”، انگلیسی ها سعی کردند سوار شوند. “خدا و سنت جورج برای انگلیس!” آنها را با بارانی از تیرها و گلوله‌های تفنگ به عقب برمی‌گردانیم، آنها را با پیک به پایین پرتاب می‌کنیم، نارنجک‌هایی را از بالا پرتاب می‌کنیم. در حالی که گردان های دو طرف انگور، میله و زنجیر خود را می ریختند، و تفنگ های بزرگ عرشه اصلی، پوزه به پوزه رعد و برق، هر دو کشتی را به لرزه در می آوردند.

پس می کشیدند، همانطور که آنها گلوله ها را از طریق و از طریق یکدیگر در هم می شکستند. بنابراین آنها غرش کردند و برق زدند و به سرعت به یکدیگر در زیر ابری از دود در زیر آسمان بی ابر استوایی گره خوردند. در حالی که دور تا دور دلفین‌ها قمار می‌کردند و ماهی‌های پرنده متورم به باد می‌رفتند و ژله‌های رنگین کمانی فنجان‌های کریستال زنده‌شان را به روی خورشید باز می‌کردند و می‌بستند.

چنان که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است. بنابراین برای یک ساعت یا بیشتر بیداد کرد، تا اینکه همه دست‌ها خسته شدند و همه زبان‌ها به دهان نزدیک شدند. مردان بیمار روی عرشه می‌جنگیدند و با قدرت دیوانگی می‌جنگیدند. و پسران ریز پودر، که کارتریج‌ها را از انبار تحویل می‌دادند، می‌خندیدند و تشویق می‌کردند که گلوله‌ها از کنار گوش‌هایشان عبور می‌کردند.

و پیر، متنی بر لبانش، و خشمی در دل او مانند جاشوا یا الیاس در زمان قدیم، آرام و تاریک، اما با انرژی یک پسر در حال بازی، روی آن کار می‌کرد. و هرازگاهی روزنه‌ای در دود، کاپیتان اسپانیایی را نشان می‌داد که با زره فولادی مشکی‌اش، خونسرد و مغرور ایستاده، راهنمایی می‌کند و اشاره می‌کند، بی‌خیال از تگرگ آهنین، اما جنتلمن بسیار بلندی که نمی‌تواند دستکشش را با چیزی خاک کند.

دسته شمشیر شوالیه؛ در حالی که آمیاس و ویل، به روش آقایان انگلیسی، خود را تقریباً به اندازه ملوانان خود برهنه کرده بودند و در اینجا، آنجا و همه جا، مانند هر دریانوردی معمولی، تشویق می کردند، فشار می دادند، پارگی می کردند و می کشیدند و آنها را پر می کردند. با روحیه عزت نفس، همدلی، و جسارت شخصی، که نظم و انضباط اسپانیایی ها، از نظر مکانیکی کامل تر، اما سرد و ظالمانه، و از نظر روحی خردکننده.

رنگ مو کاهی بدون دکلره : هرگز نتوانست آن را به ارمغان بیاورد. از سنسور سیاه پوش اطاعت شد. اما آمیاس قفل شده طلایی دنبال شد. و تا آخر دنیا دنبال می شد. اسپانیایی ها، پنج دقیقه قبل از گذشت، به کمر رز ریختند ، اما فقط برای نابودی آنها. بین مدفوع و پیشرو (همانطور که در آن زمان بود) تیرهای عرشه بالایی باز و بدون تخته رها شدند.

به استثنای یک راهروی باریک در دو طرف. و از روی آن طاقچه مرگبار، مرزها، که توسط آنهایی که پشت سر آنها رانده شده بودند، با سر در میان تیرها به عرشه اصلی پایین افتادند تا در آن گودال تخریب، با آتش مضاعف از دیوارهای جلو و عقب، سلاخی شوند. در حالی که تعداد معدودی که پای خود را بر روی باند نگه داشتند، پس از تلاش های بیهوده برای زور زدن به مدفوع و فورکسل، دوباره در میان بارانی از تیرها و تیرها از دریا پریدند.

آتش انگلیسی ها به همان اندازه که سریع بود، ثابت بود. و اگرچه سه چهارم خدمه تا به حال بوی پودر نبرده بودند، اما به خوبی صحت گفته وقایع نگار قدیمی را ثابت کردند (از آنجایی که بار دیگر با شکوه تر از همیشه در آلما، بالاکلاوا و اینکرمن ثابت شد) که “انگلیسی ها هرگز بهتر از جنگ نمی جنگند. اولین نبرد آنها.” سه بار اسپانیایی ها سوار بر کشتی شدند. و قبل از آن تگرگ مرگبار سه بار برگشت. عرشه در هر دو طرف بسیار خراب بود.

رنگ مو کاهی بدون دکلره : و جک بریمبلکام، که تا زمانی که وجدانش به او اجازه می‌داد مبارزه کرده بود، در رساندن افراد بدبخت به جراح به اندازه کافی برای انجام این کار دست یافت. بالاخره آرامشی در آن طوفان وحشی حاکم شد. هیچ تیراندازی از عرشه بالای این بازیکن اسپانیایی شنیده نشد. آمیاس به داخل دکل میزن پرید و از میان دود نگاه کرد. مردگانی را که می‌توانست از میان پرده‌های کورکننده، در انبوهی غلتیده، صاف دراز بکشد، توصیف کند.